Przedpola

Lordowie Zachodu przygotowali wszystkie wozy z zaopatrzeniem do wymarszu, a zbrojni zwijali w tej chwili ostatnie namioty by móc ruszyć w drogę. Wkrótce armia zgodnie z wolą króla miała być w pełnej gotowości do marszu. Wtem do króla dotarła wiadomość od jego patroli, iż zbliża się oddział konnych pod sztandarami lordów Dorzecza. Widać było sporą grupę jeźdźców pośród których widać było około trzech dziesiątek konnych w barwach Tullych pod ich sztandarem, dziesięciu ludzi Piperów oraz grupę ludzi... Blackwoodów. Nad całą kolumną powiewał zaś siedmiobarwny sztandar pokoju. Poselstwo to zatrzymało się przed obozem Lannistera około kilkudziesięciu metrów i wysłało posłańca mówiącego, iż król Myle i lord Edmure chcą widzieć się z dowódcą tych wojsk. Na krawędzi obozowiska zebrała się grupa zaciekawionych rycerzy i kilku lordów, wojska zaś pilnowane przez swoich przełożonych stały w szyku gotowe do marszu podczas gdy koledzy zwijali ostatki obozu.

To zabawne jak Lannisterowie umieli już uznać Tully'ego za swojego wasala, chociaż ten nie złożył jeszcze żadnej przysięgi. Nawet nie dał w rzeczywistości w pełni ostatecznej odpowiedzi Gedeonowi, samemu czekając czy Lancel najpierw przyjmie wszystkie jego warunki. W końcu dwaj posłowie nie mogli zagwarantować mu, iż król Zachodu zgodzi się na wszystko. Tak czy inaczej był tu teraz...
- Lannister - Tully przywitał Lancela sucho, pochylając lekko głowę. - Twój syn mógł przybyć tu i przekazać ci pewne wieści, które przybyłem poprawić, poczuwając się do obowiązku by zrobić to osobiście. Po dokładniejszej konsultacji z moimi doradcami stwierdziłem, iż zgięcie kolan przed Zachodem nie leży w interesie Riverrun, ponadto mieszałoby godność ludzi z Dorzecza z błotem - oznajmił Edmure. Pamiętał Lancela Lannistera z dawnych lat, gdyż zdarzyło mu się zobaczyć go parę razy i był to raczej żałosny widok. Jego tchórzliwe zachowanie teraz nie polepszyło opinii Pstrąga ni trochę. - Ród Tullych poprzysiągł swą wierność Blackwoodom z Raventree Hall - poinformował, nie spuszczając wzroku z Lannistera, a w jego oczach widać było jedynie pogardę. - Nie byłeś łaskaw odpowiedzieć na mego kruka proszącego o określenie celu jaki ma armia zbierana na mojej granicy, to druga kwestia jaką przybyłem poruszyć osobiście. Wybieracie się na piknik?

Ach, jak żałosne musiały być podobne słowa Lancela dla uszu towarzyszących mu lordów. Jedna zmiana zdania pod wpływem doradców świadczy o kobiecym duchu? Czy król Skały nie pamiętał już jak zrezygnował z własnych planów z takiego samego powodu ledwie przed dwoma dniami? Możliwe, że lordowie nie zwrócili na to uwagi, acz... Kto wie... Edmure nie dał się jednak w żadnym razie sprowokować, a personalne uszczypliwości Lannistera świadczyły w jego oczach jedynie o tym jak małym i żałosnym był człowieczkiem. Czego jednak mógł się spodziewać? Skwitował więc jedynie słowa świętoszkowatego - acz najwyraźniej mającego mało szacunku dla Wojownika - króla delikatnym, pogardliwym uśmiechem.
- Riverrun nie otwiera swoich bram przed podobnymi tobie, Lannister - rzekł Tully, jednak nie mówił wiele więcej. Po pierwsze nie miał zamiaru uczestniczyć w jakichś nędznych przekomarzaniach niczym przekupka na targu, po drugie zaś jego król wziął sprawy w swoje ręce.
Jedyne co Edmure mógłby zrobić to doradzić Myle'owi ostrożność układając się z Lannisterami. Zawieranie paktów z ludźmi bez honoru jest jak budowanie zamku na ruchomych piaskach, a w Riverrun niewielu by się znalazło ludzi kłócących się z opinią, iż Lwy mają gówno zamiast honoru, a ich słowo warte jest tyle co nic.

Czy Tully chciał powiedzieć, że Lannisterowie nie mają honoru? Nie musiał raczej tego mówić. Czy to nie kuzyn Lancela wbił miecz w plecy króla, którego poprzysiągł bronić? Czy to nie jego stryj złupił miasto, do którego wpuszczono go jako sojusznika i nakazał mord na małych dzieciach? I czy to nie teraz Lancel zbiera swoje siły po cichu i w cieni, niby złodziej, a później wysyła posłów, którzy zapewniają o "braku wrogich zamiarów" i twierdzą, że mają nadzieję na "brak rozlewu krwi". Rzeczywiście, armie zbiera się właśnie po to by uniknąć rozlewu krwi, zwłaszcza maszerując nimi bez prowokacji na kogoś... Gedeonowi tak unoszącemu się honorem nie przeszkadzało jednak to wszystko, skoro tak chętnie przekazywał Edmure'owi podobne fałszywe zapewnienia. Trudno było winić Królobójcę za gówno zamiast honoru, było to wśród nich jak widać rodzinne.
- To chcę powiedzieć - odpowiedział stanowczo. - Chociaż całe Westeros wie to i bez obwieszczanie podobnych faktów głośno - stwierdził. - Nie dałem ci słowa, chłopcze. Wysłałem cię byś przekazał moje warunki swojemu królowi. Negocjowaliśmy je, a ani ty, ani ser Andros nie jesteście władcami Zachodu bym miał gwarancję, iż będą uznane. Zwłaszcza jak miałbym zaufać komuś kto czai się z wojskami na mym progu, a później zapewnia o swojej nadziei na brak rozlewu krwi i pokój? I dlatego też przybyłem tu osobiście, na co twój ojciec nie miał odwagi, by poinformować was o mej decyzji zanim otrzymałem od was twierdzącą odpowiedź.
Gdy rękawica poleciała w stronę Tully'ego, ten spojrzał jedynie na Gedeona z pożałowaniem. Młodzian w pełni sił, który wykonuje polecenia człowieka bez honoru i unosi się nim jakby miał prawo, a wyzywa do walki sędziwego starca. Brawo, chłopcze, brawo... Rycerze Riverrun widząc podobne zachowanie spojrzeli po sobie w lekkim szoku, zerkając również na swego lorda. Lannisterowie nie mogli liczyć na nic innego niż pogarda ze strony pasowanych głów wschodniego sąsiada.
- Panie, pozwól mi walczyć w twoim imieniu - zwrócił się do Edmure'a jeden z jego rycerzy. - W twoim wieku... - zamilkł, kiedy Stary Pstrąg przerwał mu uniesieniem ręki.
- Dziękuję, ser Rogerze. Moje królestwo i rodzina są jednak w dobrych rękach, podobnie moje armie. Mogę umierać spokojny - Tully posłał Blackwoodowi życzliwe spojrzenie, po czym powrócił wzrokiem do Lwów. - Winszuję odwagi, walka ze starcem przyniesie ci wiele chwały, książę... Przyjmuję twoje wyzwanie, jakie są warunki? Pierwsza krew? Kapitulacja? Śmierć?
Lord Edmure był stary i żył długo, teraz zaś dzięki Blackwoodowi wiedział, że jego syn nie pozostanie sam z zadaniem obrony Riverrun, gotowy był więc przyjąć każdą formę walki. Nawet do śmierci. Walka miała odbyć się oczywiście za jakiś czas, w końcu Pstrąg dopiero co podróżował*, więc negocjacje mogły trwać dalej.

*co zaproponował Gedeon (ustalone w pw, pewnie da też w poście)