Przedpola Cuy

4 dni to był niezły czas, ale nie tak dobry jak Garlan by chciał. Gdy zbliżyli się do celu zatrzymał wszystkich.
-Ja razem z ludźmi z Trzech Wież pojedziemy przodem. Gdyby jakimś cudem byli tam żelaźni zamiast naszych wycofamy się, a potem wspólnie na nich uderzymy. Jazdy z Trzech Wież mają prawo się spodziewać, więc nawet jeśli wpadniemy na tych barbarzyńców nie będą się spodziewali, że jest nas więcej.
Ruszył i niebawem zobaczył miasteczko, wszystko wskazywało, że znów się spóźnił... Przystań była wyraźnie uszkodzona, ale Cuy mimo wszystko musiał zwyciężyć. Cała jazda na marne... Może chociaż wasal będzie stanie docenić szybką pomoc.
Jechał dalej rozkazując pierwszemu napotkanemu patrolowi prowadzić się do Lorda.

Podróż była naprawdę całkiem spokojna. Cała drużyna byłą nie niepokojona przez żadne zagrożenia, ani nie było bandytów czy innych osobistości wyjętych spoza prawa. Nawet widoczność jakiś groźniejszych zwierząt ograniczyła się tylko do tego iż po drodze zauważyli tylko zmasakrowane zwłoki jakiegoś stworzenia, a pod bliższych oględzinach doszli do wniosku, że to musiał być jakiś górski kozioł. Pogoda również dopisywała przez te ostatnie dni co było sporym plusem. Po tych czterech dniach udało się im dotrzeć do celu ich podróży - Cuy.
Malarik na chwilę nacieszył oko tym miejscem, widać było mury Sunhouse, a zaraz pod nimi miasteczko portowe, ich większa szansa na statek. Darren wyrwał go z tego swego transu, gdy wpatrywał się w mieścinę.
- Świetnie się spisałeś. - odpowiedział staremu myśliwemu sięgając w tym czasie to pasa ukrytego pod ubraniami, do którego miał przytwierdzone sakwy rozwiązując rzemyk, który był odpowiedzialny za trzymanie zamkniętego. Zrobił podobnie z drugą sakwą i do tej pełniejszej wsypał pięćdziesiąt srebrnych monet. W tej pierwszej zostało sto jeleni, zawiązał ją i spojrzał na przewodnika.
- Pozostałe pięćdziesiąt srebrnych jeleni i drugie tyle jako prezent ode mnie za dobrą robotę. - podał mu w tej chwili tą sakwę z setką srebrnych monet. - Życzę bezpiecznej i udanej drogi powrotnej. - powiedział do niego Młody Jastrząb i podał mu dłoń do uściśnięcia w podzięce za przewodnictwo oraz bardzo dobre wywiązanie się z umowy. Charres kiwnął jeszcze Darrenowi głową na pożegnanie i obaj szlachcice ruszyli w stronę miasteczka portowego. Fowler miał w planie ruszyć od razu do portu zorientować się jak jest tam sytuacja ile tam okrętów stacjonuje czy rzeczywiście więcej statków tutaj zawijało nić do Starfall. Było widać, że Cuy jest większe od tego portu... Przystani przy Starfall co już dawało jakieś większe nadzieję, na ten jeden statek, który by go zawiózł na Zachód. Uliczki były wypełnione ludźmi, zwłaszcza jak znaleźli się w dzielnicach portowych, ale większość ludzi było zajętych swoimi sprawami. Co jakiś czas mijali kupców, którzy kłócili się z dostawcami zboża o jego jakość czy negocjując jeszcze cenę, aby zyskać jeszcze więcej. Widać było gdzie nie gdzie pijanych ludzi zataczających się po ulicach, prawdopodobnie kończących dopiero co swoją całonocną libację. Nawet Fowlerowi rzucił się jeden co wychylił się zza molo i zaczął rzygać do morza. Jak zwykle w takich dzielnicach były także pełne ulicznic czy burdeli, a widząc, że nagle przez port przejeżdżają błękitnokrwiści szybko poprawiały swoje ubrania i wdzięczyły się, aby zwrócić na nich swoją uwagę, taki musiał mieć pieniądz! Jednak szybko obrócił się, miał ważniejsze sprawy na głowie...
Co było teraz ważne to znalezienie miejsca do którego zawijają strudzeni kapitanowie po swoich podróżach... Czyli jakiejś karczmy. Malarik rozpytywał się o owy przybytek, który najczęściej odwiedzają kupcy, marynarze, kapitanowie, tam gdzie można ich było spotkać najwięcej. Zapewne było takie jedno ulubione miejsce większości żeglarzy zawijających do Cuy. W razie czego, jeżeli była taka potrzeba to mógł rozwiązać język paroma miedziakami, albo w ostateczności srebrną monetą.