Komnaty Gościnne

Bractwo Złotego Motyla już nie pierwszy raz dała się w znak na Ziemiach Zachodu, ale zadarła nie z tym lordem co trzeba, z Lorem Leffordem. Ten który doznał przez nich kiedyś krzywdy, od tamtego dnia ciągle ścigał jej członków i doszukiwał się zemsty. Loren Hill i Arjan Estermont, mieli akurat szczęście że znajdowali się w placówce Bractwa, które zostało już dawno namierzone przez żołnierzy Złotego Zębu.
Loren, jak i Estemont zostali znalezieni w fatalnym stanie. Wielki rycerz, jedynie małym stopniem odbiegał od stanu bękarta Lorda Tyriona, gdyż nie wiele zabrakło, żeby i on miał wkrótce zemdleć i czekać na śmierć. Jak widać, systematyczne jedzenie, spanie i picie największego gówna, tylko po to żeby się nie odwodnić, jest bardzo ważne. Jednakże, dzięki bardzo dobrym umiejętnościom medycznym maestera, Loren stracił tylko małego palca u prawej ręki, z powodu odmrożenia. Musiał jeszcze odpocząć kilka dni, ale był przynajmniej wolny i dobrze traktowany na dworze Lorda Lefforda. Ta mała przegrana, nie oznaczała jednak klęski całego Bractwa..

Choć wszystko wskazywało na to, że Arjan i Loren znajdują się obecnie w Złotym Zębie, w końcu ten „gigant” to mógł być tylko Estermont, nie było na to stu procentowej pewności. Dlatego też Gedeon wolał wpierw upewnić się, dopiero odesłać swoim podkomendnych do domu, a pewnie też wrócić od razu z nimi. Dlatego też przekonał ich, że do Złotego Zęba nie było już daleko, zaś droga powrotna i tak będzie szybsza niż w tę stronę, bo nie będą musieli nikogo tropić.
Następnego dnia ruszyli więc do zamku, gdzie Gedeon na pewno był mile widziany. W końcu spędził tu sporą część dzieciństwa.
Gdy więc zajechali na dziedziniec, Uśmiechnięty Rycerze od razu powitał swego wychowawcę, jeśli ten wyszedł im na spotkanie. Po krótkiej rozmowie udali się do komnat gościnnych, gdzie Gedeon w końcu mógł sobie wygodnie usiąść po kolejnej podróży.
– Słyszałem, że udało Ci się rozbić jakieś bractwo i uwolnić dwóch jeńców, których przetrzymywali. Tak się składa, że i ja poszukuje dwójki przyjaciół i pasują do opisu, który usłyszałem w jednej z karczm na twoich ziemiach. Sir Estermont i towarzyszący mu blondyn.
To była najbardziej nagląca sprawa. Jeśli z nimi wszystko jest w porządku, będzie można dowiedzieć się, co też dzieje się w „drugim” domu Gedeona. W końcu dawno tu nie było i zmienić się mogło bardzo dużo od ostatniej wizyty Lannistera.

Za namową Gedeona, trzydziestu dwóch mężów ruszyło wraz z nim w dalszą podróż. Do zamku oczywiście ich przyjęto i na miejscu ugoszczono. Jastrząb ruszył zaś na krótką pogawędkę.
- Ech, szkoda gadać. Psie syny już dawno zaszły mi za skórę, a potem jeszcze panoszyły po ziemiach. Nie wiem skąd właściwie się wzięli, ważne, że już po problemie. Staruszek Estermony?! Ach, jego chłopak. W zasadzie możliwe, możliwe. Wszyscy znalezieni byli przynajmniej w ciężkim stanie. Jedni fizycznie, inni na głowę, a większość miała komplet. Nikt się nie przedstawił - sam się im nie dziwię - więc wszystkich potraktowaliśmy po równo. Poślę z tobą służącego, by zaprowadził cię do ich komnat. Pewnie znajdziesz tam maestera. Niczego im raczej nie brakuje, ale jeśli potwierdzisz, że to faktycznie oni, wszystkim będzie chyba lżej na sercu. Wypocznij też nieco, porozmawiamy przy wieczerzy, bo chyba dzisiaj się już nigdzie nie wybierasz? - dopytał wychowawca Lannistera, a chwilę później przybył niewysoki brunet o rozbieganym spojrzeniu i zaprowadził Gedeona do komnaty w której znajdowało się pięć ciał. A może osób? Pierwsza z osób nie miała ręki powyżej łokcia, druga - chyba mężczyzna - miał jakby.. dziury w wargach? Niewielkie, jedna przy drugiej. Kolejny nieco drżał i brakowało mu palca. Dopiero po czuprynie Uśmiechnięty Rycerz rozpoznał w nim Lorena. Czwarty z kolei leżał z otwartymi oczyma i wpatrywał się w sufit, bezgłośnie coś szepcząc. Modlitwy? Przekleństwa? A może testament? Cokolwiek to było, Gedeon nie potrafił zrozumieć z samego ruchu warg. Ostatnim był siedzący pod ścianą Arjan. Postura bezbłędnie wyróżniała go wśród pozostałych. Ramionami obejmował kolana i wbijał otępiały wzrok w podłogę. Gdy drzwi się otwarły spojrzał na wchodzącego, a po chwili znów skierował oczy w dół. Usta Lorena były wyjątkowo spierzchnięte, a obok niego leżał kubek z wodą i jakimiś ziołami. Chyba każdy z piątki był gdzieś zabandażowany. Jeśli Lannister spróbował obudzić lub napoić spragnionego Lorena, to ten obudził się z wszechogarniającym bólem i nieco otępiony. Możliwe, że zwróci uwagę na problem z ręką dopiero, gdy ujrzy bandaże owinięte wokół praktycznie całej dłoni.

Travolta

To co zobaczył w komnacie Gedeon nie było widokiem napawającym entuzjazmem. Piątka mężczyzn, wszyscy w okropnym stanie, czy to ciała, czy to ducha, nie była tym, czego Lannister się tutaj spodziewał. Chciał tu zobaczyć znów uśmiechniętego Lorena i dziarskiego Arjana. Zobaczył zaś… w sumie ciężko mu było to nazwać. Podszedł najpierw do Hilla, ten bowiem był bliżej. Widać było, że wciąż potrzebuje odpoczynku i idącej z nim regeneracji sił. Nie budził go więc. Wziął tylko kubek i przystawił do jego ust, by choć trochę je zwilżyć. Następnie zrobił nad nim znak Siedmioramiennej Gwiazdy, odmówił krótką modlitwę do Matki na Górze, by pomogła mu powrócić od zdrowia, po czym podszedł do Arjana.
Usiadł powoli naprzeciwko niego ze skrzyżowanymi nogami. Już miał wyciągnąć rękę do przyjaciela, ale ją cofnął. Arjan naprawdę źle wyglądał i może lepiej było podejść do niego spokojnie.
– Przyjacielu. Jestem tu. Szukałem was i w końcu na was trafiłem. Spóźniony jak widzę - dodał z nutą wyrzutu do samego siebie. Mógł od razu pójść z tym do brata. Pewnie wtedy byłby tu wcześniej. Może nawet sam wziąłby udział w walce z porywaczami. A tak był tu dopiero teraz…

Arjan z rezygnacją wzniósł wzrok do oczu Gedeona, gdy ten się do niego odezwał, lecz po kilku sekundach opuścił go, jakby ze zmęczenia, niechęci, czy czegoś innego. Ciężko było stwierdzić. Mówił wolno i dość cicho, nieco świszczący oddech przerywał czasami słowa.
- Szukajcie, a znajdziecie, powiadają. Spokojnie, Ged, w niczym się nie spóźniłeś. To dopiero początek. Tylko będę musiał nieco wypocząć - dodał w myśli. Trochę już tutaj posiedział i miał pewne plany. A przynajmniej koncept.

Po kilku minutach pojawił się zgrzytający łańcuchem Maester, by pozmieniać opatrunki i ocenić stan ran. Wyglądało na to, że o dziwo obyło się bez zakażeń. Doprawdy, niebywałe - mamrotał staruszek, odsłaniając kolejne warstwy tkanin.

Travolta

Gedeonowi na początku ulżyło, słysząc słowa Arjana, acz dalsza część była przynajmniej niepokojąca. Dopiero początek? Ale początek czego? I czy wypadało tak od razu pytać? Rycerz nie miał pewności, ale to przecież nigdy mu w niczym nie przeszkadzało.
– Widzę, że Siedmioramienna Gwiazda pozostaje w twojej pamięci, z czego się bardzo cieszę przyjacielu. Tak pobożnego rycerza pewnie Siedmiu prędko obdarzy z powrotem siłami i sprawnością, choć muszę przyznać, że nie Loren wygląda znacznie gorzej od Ciebie. Powiedz, mogę wam teraz jakoś pomóc? – zapytał z troską w głosie. Znał Arjana nie od dziś i rycerz pewnie będzie się upierał, że nic mu nie trzeba, ale Jastrząb gotów był mu usłużyć choćby w najprostszych sprawach, jak przyniesienie kubka wody. Choć tyle mógł teraz dla nich zrobić, bo nawet jeśli Estermont mówił, że się nie spóźnił, to Lannister był innego zdania. I jedna wypowiedź tego nie zmieni.
– Mam nadzieję, że szybko dojdziecie do siebie. Jakiś czas na pewno pozostaję w Złotym Zębie, chciałbym zostać dość długo, bym mógł was zabrać ze sobą wracając, acz decyzję pozostawię wam – mówił to, gdy maester oglądał Arjana, by choć trochę odwrócić jego uwagę. Przynajmniej jemu zawsze takie coś pomagało, nie skupiał się wtedy bowiem na ranach, a na rozmówcy.

W oczach Arjana zagrały niewinne iskierki.
- Tak, moglibyśmy się pomodlić. Wszystkim może to wyjść tylko na dobre.
Zakładając, że Gedeon raczej się zgodzi, a długość nie była narzucona, Estermont zaczął jedną z popularniejszych modlitw kierowanej do poszczególnych aspektów. Chyba go to uspokajało. Gdy skończyli, Żółw pozostał przez chwilę w ciszy, po czym przełknął ślinę i jednak zagadnął, lecz szeptem:
- Ged, trochę się już znamy. Nie nauczyłbyś mnie może czytać? Czcigodny Maester wspominał, że Lorenowi przynajmniej kilka nocy trzeba, by dojść do siebie.
Mówiąc, Arjan trochę nieświadomie bawił się dłońmi, by ostatecznie położyć je na kolanach.

Travolta

Uśmiechnięty Rycerz z przyjemnością odmówił z przyjacielem modlitwę. Sam nawet dorzucił to tego inną, którą kiedyś nauczył go jego ojciec. Lancel Lannister dbał o to, by jego najbliżsi znali tajniki wiary i potrafili recytować wiele modlitw. Sam niezbyt często po nie sięgał, były do dlań raczej formułki, na czym innym opierała się wiara rycerza.
– Oczywiście przyjacielu - zgodził się od razu. Gedeonowi wydawało się, że Arjan umiał czytać, choć mógł być przecież w błędzie. To, że ktoś nie umiał pisać zdarzało się często, nawet wśród szlachetnie urodzonych. W końcu na każdym zamku był maester, który mógł spisać odpowiednie dokumenty. Umiejętność czytania była częściej spotykana, acz jak widać, nawet niektórzy dobrze urodzeni nie znali tej sztuki. Choć wspólna modlitwa od razu przyniosła owoce, bowiem Ged szybko wpadł na dobry pomysł do nauki.
– Zaraz wracam i od razu można się za to zabrać – to mówiąc wyszedł na chwilę, by znaleźć septona Złotego Zęba. Kapłan zapewne pamiętał jeszcze młodzieńca, więc pewnie nie trzeba go było dwa razy prosić o jakiś modlitewnik, których pewnie ten miał wiele. Oczywiście rycerz zapewnił, że niebawem go odda, potrzebny mu jest tylko do nauki modlitw, jak przynajmniej powiedział.
– Jest jeden bardzo dobry sposób do nauki czytania - powiedział szeptem do Arjana, gdy tylko usiadł obok niego. – Znasz wiele modlitw na pamięć, tak samo jak ja. Septonowie uczą nas ich od dziecka. I widzisz, tak się składa, że w tej książeczce są one spisane. Słowo w słowo. Spójrzmy choćby na tą:

Dobra Matko, źródło łaski,
Ocal naszych synów od wojny, błagamy.
Wstrzymaj miecz i zatrzymaj strzałę,
Daj im poznać lepsze dni.

Ged bardziej czytał, wiodąc palcem za każdym słowem, niż mówił z pamięci. – Każde słowo modlitwy jest tu zapisane. Znasz te słowa. Teraz tylko trzeba zapamiętać, które wyrazy tu zapisane są tymi słowami. Podpowiedź. Są w tej samej kolejności, czyli pierwsze dwa, to „Dobra Matko”. Zaś ten znaczek – wskazał na przecinek – zastępuję tę przerwę, którą słyszysz w modlitwie, akurat na wzięcie oddechu – zaczął wyjaśniać, mając nadzieję, że przyjaciel choć trochę z tego zrozumiał.

Arjan na tyle na ile umiał, postępował wedle zaleceń Gedeona, a że wachlarz opanowanych modlitw miał dość szeroki, to i mieli jakieś podstawy nad którymi mogli popracować. Widać było, że mężczyzna od razu kojarzy to i owo, ale zapamiętanie konkretnych słów na stałe było już całkiem inną kwestią. Przed Estermontem długie godziny pracy. Przynajmniej w najbliższym czasie miał przy sobie Gedeona, który mógł wyjawić mu tajniki podstaw. Może pewnego dnia zabiorą się za warsztat pisarski? Po trzech dniach Loren jako tako doszedł do siebie - nie znajdował problemu w zadbaniu o samego siebie, toteż i konna podróż stała się możliwością i nic nie oddzielało już mężczyzn od powrotu do stolicy. W końcu mieli pojedynek w szrankach do rozegrania! To już nie były przelewki, jak gra w kości z giermkami. A i pióra po przegranej, Gedeon nie zdobył, toteż może należało się przygotować do próby z Arjanem.

Travolta

Gedeon spędził tak kilka godzin, ucząc swojego przyjaciela i nawet nie zauważając, jak ten czas zleciał. Wstawszy w końcu, od razu się rozciągnął, kości mu się bowiem zastały od ciągłego siedzenia. Dał jeszcze kilka zaleceń przyjacielowi co do dalszej nauki, a potem udał się porozmawiać trochę ze swoich wychowawcą, lordem Leffordem. Spożył z nim również kolację, podczas której zwiedział się, co działo się ostatnio w Złotym Zębie. W końcu było to dla niego ważne miejsce.
Następne dwa dni minęły zgoła podobnie, choć oprócz nauki Arjana, Uśmiechnięty Rycerz odwiedził również dawnych przyjaciół z tutejszego zamku oraz spędził trochę czasu z córką lorda Lefforda, od zwykły mały spacer czy wspólny posiłek.
Gdy w końcu Loren doszedł do siebie, Gedeon chciał czym prędzej wrócić do Casterly Rock. W innych okolicznościach pewnie zostałby w Złotym Zębie dłużej, jednak obecnie w stolicy królestwa Zachodu pracy było bez liku, niebawem też pewnie zaczną się zjeżdżać goście, którzy chcieliby przebyć trochę dłużej na dworze króla Lancela.
– Wszyscy gotowi do drogi? - spytał bardziej Arjana i Lorena, z nimi bowiem mógł być jedyny problem, w końcu dopiero wracali do pełni sił.
– Panno Lefford, mam nadzieję, że zobaczymy się niebawem na wspaniałym turnieju, który organizuje mój Pan Ojciec - pożegnał jeszcze z uśmiechem córkę lorda, która była jego przyjaciółką z dawnych lat. Po uzyskaniu od niej odpowiedzi, gotów był już ruszać w drogę. Kto wie, co zastaną w domu. A i czekał na nich zaległy pojedynek, którego Ged nie mógł się doczekać. W końcu przed turniejem trzeba było trochę potrenować.