Ulice Starego Miasta

Dziewka czekała na niego pod zamtuzem o umówionej porze, gotowa zaprowadzić go pod domostwo gwałtownego najemnika. Ruszyli takoż uliczkami miasta, w miarę szybko docierając do domostwa faktycznie położonego dość blisko rynku miejskiego. Dom ów prezentował się całkiem solidnie, albowiem parter jego był wykonany z kamienia. Wyżej wznosiły się co prawda dwa piętra - zapewne nie całość należała do najemnika, w końcu w mieście tłoczyło się sporo ludzi i gdzieś musieli żyć - wykonane z drewna, ale prezentowały się całkiem solidnie a do tego były bielone i to chyba stosunkowo niedawno.
- To tutaj panie. - Powiedziała dziewka - swoją drogą, zwała się Lyna -, wskazując na domostwo. Z jej strony to było raczej na tyle i, jeśli pozwoliłby jej Alhion, to chciała wracać do swojego miejsca pracy. Po prawdzie to na wskazaniu miejsca jej przydatność się kończyła a w dyskusje z tym oprychem nie chciała wchodzić.

Drzwi domostwa przed księciem otworzyła przed księciem starsza kobieta, która była, jak się okazało, służką byłego najemnika, a wedle plotek i rabusia. Miał on ponoć trochę grosiwa, to i nie dziwota, że sobie kogoś do gotowania czy sprzątania najął. Mniejsza jednak, gospodarz był w domu a kobieta zrazu udała się poinformować go o uzbrojonym gościu, co to domagał się spotkania.
Minęło trochę czasu, ale w końcu książę usłyszał odgłosy kroków i w końcu zobaczył tego, z którym miał się pojedynkować. Hobber był mężczyzną grubo po czterdziestce. Wiek oraz majątek nie wpłynęły na niego najwyraźniej zbyt mocno, bo wciąć mógł się pochwalić całkiem solidną posturą i brakiem rosnącego brzuszka. Gębę miał dość pospolitą, bynajmniej jednak nie paskudną. Gęba owa rzeczona wyraziła zdziwienie, gdy stojący u drzwi domostwa gość rzucił w najemnika obelgami a potem zasugerował pojedynek. Było to zaprawdę nieoczekiwanie zdarzenie. Szybko jednak zdziwienie ustąpiło rozbawieniu. Najemnik parsknął i wyszczerzył się.
- O tą praczkę chodzi? - Zapytał, nadal rozbawiony. - Przybyłeś tutaj jej godności bronić? Kim ty w ogóle jesteś?! - Dopytał, prychając śmiechem i taksując Alhiona wzrokiem.

Hobber spoważniał, gdy Alhion wspomniał o byciu niegodnym czyszczenia butów a zdziwił się nawet, gdy jego rozmówca wspomniał nazwisko Yronwood. To, że Alhion był nietutejszy było widać, ale to, że pochodził z królewskiego rodu... Całkiem inna sprawa, dość ciekawa.
- Yronwood, doprawdy? Czyżby członkowie waszego rodu nie mieli już nic innego do roboty, jak tylko uganiać się za praczkami i ich problemami? - Zapytał, rozkładając ręce. Potem pokiwał głową i parsknął. - No cóż, przynajmniej to nie koza. - Rzucił, znów szczerząc się wesoło. Może Alhion był ze szlachetnego rodu, ale ten człowiek najwyraźniej miał to w nosie.
- Skoro tak sobie życzysz, młodziku, spotkamy się w walce. Ale nie tutaj... - Powiedział wreszcie. - To nie jest jaka wiocha czy inne Yronwood, żebyśmy się lali na ulicach, niby jakie prostactwo. Spotkamy się za godzinę, za bramami miasta, na podgrodziu a pod karczmą "Rozbrykany Kucyk". Z tamtego miejsce pójdziemy w pobliże gaju. Jeśli będziesz miał taką wolę, będziesz mógł ostatni raz z bogami pomówić. Przyprowadź ino jakiś wiarygodnych świadków, by słowem obiecali, że krwi waszej nie chciałem a cały pomysł to wasza fantazja. Ja takoż samo uczynię. - Dodał, wyjaśniając, jak widzi sytuację. Jeśli to Alhionowi pasowało, to tak mogli uczynić. Tymczasem Hobber chciał dokończyć posiłek.

O odpowiedniej porze stawiłby się w wyznaczonym miejscu, odziany w swój prosty i poobijany trochę, ale nadal solidny pancerz z brązowych płyt. Za towarzysza miał kompana podobnego sobie wiekiem i pod bronią, jednakże ów kompan pancerza nie nosił, więc raczej na zasadzkę się nie szykowali. Pewnie był świadkiem.

Kupiec przyjął kruszec i zapewnił, że odpowiednia kwota dotrze do Reyne'a, kiedy uda się go zagospodarować i spieniężyć wyroby. Z innych kupieckich tematów, to zboża było w Reach pod dostatkiem. Wiele spławiano go Miodowiną do Starego Miasta, więc szukanie dobrych cen nie było trudne. Gdziekolwiek na targowiskach czy w porcie mógł się Raymund rozejrzeć i powinien coś znaleźć. Co do miodu... Miodowina, mówi to coś panu, panie Reyne? Beesbury z Honeyholt znani byli z jego wyrobów miodowych, tak więc na wielki szał nie było co liczyć. Jeżeli rozejrzy się po miejskich gospodach lub porcie może znajdzie kogoś, kto, ze względu na pochodzenie towaru, da mu dobrą cenę. Mógł też zawsze spróbować sprzedać trunek zarządcy Wysokiej Wieży lub Cytadeli. Trafiłby może jako ciekawostka na stół króla bądź arcymaesterów.
Jeżeli szło o inne "interesujące" informacje, to najświeższe były te o Andalach, a były one dość skrajne. Z jednej strony jakiś czas temu pojawił się w Starym Mieście osadnik z Andalos, który złożył hołd królowi Garettowi Hightowerowi i otrzymał od niego ziemie na południu. W ten sposób ród Cuy wstąpił w poczet wasali Wysokiej Wieży i jak na razie nie sprawiali oni żadnych problemów. Z drugiej zaś strony poruszenie było niedawno w Reach, bliżej Wysogrodu i wschodnich rubieży, ponieważ król Rickard Rowan wyruszył rzekomo na wojnę przeciwko Andalom na wschodzie. Straszliwe opowieści o okrucieństwach przybyszów obiegły mniej więcej w tym czasie krainę - głównie mówiły o niejakim Ogarze Wojownika - i wielu ochotników dołączyło do tej wyprawy wiedzionych przez starego Mogwyna.
Poza tym nic szczególnie ciekawego się nie działo w ostatnich księżycach, chyba że sięgnęliby prawie rok wstecz - co nie było przecież szczególnie odległą przeszłością - kiedy na dworze Hightowerów gościł szczególnie bogaty orszak z Valyrii. Zbrojni uzbrojeni niczym królowie, cudaczne zwierzęta i bogate prezenty pozostawione na miejscowym dworze, aby rozpocząć handel. Był też z nimi podobno jeden z Durrandonów z Ziem Burzy. Zachwycał królewskich dworaków pokazami łuczniczymi i pokonał w nich nawet sławnego Theodore Costayne'a z Trzech Wież. Później odpłynęli na barkach w górę Miodowiny i gdzieś dalej na wschód podróżowali.

Cytadelę mógł Reyne odwiedzić, proszę bardzo, przyjaciel nawet znalazłby czas żeby go zaprowadzić i pokazać przy okazji trochę miasta. Przestrzegł go jednak kupiec, że maesterzy słono sobie liczyli za swoje usługi i pobierali datki na Cytadelę za udostępnienie usług jednego ze swoich uczonych. Nowy chorąży Hightowerów - jak już przyjaciel wspomniał - otrzymał ziemie na południu królestwa, nad wodami Morza Letniego. Wzniósł tam własny zamek i ponoć nawet skupiał pod nim swoich andalskich rzemieślników, kusząc ich mniejszymi podatkami, aby rozwinąć miasteczko. Jeżeli zaś szło o innych Andalów w Starym Mieście, to z pewnością się znają. Tak samo jak przybysze z nawet dalszego wschodu - Valyrii, Rhoyne, Ghis czy Wysp Letnich. Ci pierwsi - za sprawą wizyty, o której wspomniał wcześniej kupiec - wznieśli nawet w mieście imponującą filię swojej gildii kupieckiej. Ile Raymund znajdzie zależało jedynie od tego na czym się skupi i ile czasu na to poświęci...