Ulice Starego Miasta

Pokonanie wnętrza przybytku udało się tak prędko, że z progu wypatrzył faceta bez trudu. - Nie uciekaj, kochany. - Zażyczył sobie w myślach i ruszył. W głowie już układał scenariusze z jakiej strony by go tutaj najlepiej podejść i przekabacić. Do rzeczywistości ściągnęło go zderzenie. Aż przystanął, rozłożył ręce w geście niedowierzania, spojrzał po sobie i otwarł usta, nabierając już wdechu, ale skwitował kwaśną miną i burknięciem, w głowie krótko przeklinając. To zdecydowanie było niekorzystne, ale wystarczy, że dogoni.. no właśnie, gdzie się petent stracił?

Wychowanie się w tym mieście zapewne dawało Goldbergowi pewną przewagę znajomości części ulic. Dawało też jednak świadomość ich rozległości i liczności miejsc w których można się zatrzymać. Gdyby była to sprawa wielce nagląca pewnie spróbowałby szczęścia, ale operując ledwie na domysłach, pokręcił tylko głową trzymając się pod boki i zawrócił na pięcie. W głowie pulsowały mu wspomnienia sznura i mieczy, więc postawił na asekuracyjną postawę, jak to zwykle on. Tak też skierował swe kroki na powrót do karczmy, obmyślając już jak to rozegrać.

— Cóż, szczerze powiedziawszy, to może nawet dołączymy do ciebie, jeżeli nie masz nic przeciwko, lady. W sumie i tak Fosa nam niemalże po drodze - stwierdziła, tuż przed tym, jak Gerold powrócił do ich stolika w karczmie. Z racji, że sama Osgreyówna także chciała się zbierać, kobieta nie oponowała, wychodząc razem z nimi. Zgodnie z tym, czego można było się spodziewać, ponownie pozostawiła rodzeństwo Osgrayów samych sobie z przodu, zrównując krok z Geroldem, toteż ten miał bardzo dobrą okazję, do przedstawienia swojej oferty. Którą wysłuchała naturalnie w całości, klasycznie marszcząc przy tym jak szalona.
Wizja odwiedzenia Essos napawała ją mieszanymi uczuciami. Z jednej strony, jak można było się spodziewać, w jej głowie w oka mgnieniu odezwały się stare opowieści, które matka opowiadała jej do łóżka w wieku dziecięcym przed śmiercią. W dodatku naturalnie argumenty Gerolda same w sobie też nie były złe. Nie ulegało wątpliwości, że tam miałaby o wiele łatwiejsze zadanie, jeżeli chodzi o zarobek. Pewnie nawet kobiety wpuszczali na areny, czy nawet przyjmowali na stanowiska najemników. A przynajmniej tak było w tych historiach, które słyszała. Z drugiej jednak strony...
— Nie, Gerold - odpowiedziała, kręcąc głową z widoczną niepewnością na twarzy. — Nie mogę. Jeszcze nie. Mam jeszcze kilak rzeczy do udowodnienia tutaj, w Westeros. Szczególnie właśnie w Reach. Muszę wyrobić swoje imię, jeżeli ktokolwiek ma zapamiętać mnie jakkolwiek lepiej, niż "ta głupia baba, które złamała wszystkie rycerskie zasady w Horn Hill". Ponadto.. Gdybym pomarła za wodą, Luke miałby o wiele trudniejszą robotę z powrotem do domu. Nie wątpię, że byście mu z tym pomogli, ale nie ma też gwarancji, że stale bylibyśmy tam sobie nawzajem pod ręką. Toteż nie, muszę odmówić. Liczę jednak, że się kiedyś jeszcze spotkamy, najlepiej wszyscy jednocześnie, wielką grupą jak w Krainach Burzy lub w Horn Hill. No i oczywiście pomodlę się o twoje powodzenie w Lys.

Każda rzeka płynie swoimi ścieżkami. Zawrócić takowej w dzień jeden nie sposób. Gdy jednak regularnie prac dokonywać, z czasem i bieg Rhoyne można by zmienić. Tak to sobie przynajmniej tłumaczył, gdy otrzymał z góry odpowiedź przeczącą. Może rzeczywiście czas jeszcze nie nadszedł i za miesięcy lub lat parę przyjdzie im dopiero się spotkać. A jakieś to będą okoliczności? To tylko czas pokaże. Przez głowę Goldberga przepłynął strumień różnych możliwości, od tych mrocznych po całkiem przyjemne. Nie czas się jednak było nad tym zastanawiać. - Skoro taka jest twoja decyzja, niech tak będzie. - Lekko zmarkotniał, ale zaraz zasłonił się wesołymi słowami. - Oby tylko na jakiejś uczcie albo weselu, a nie znów na wojnie! Hehe.

Zapewne na jakimś etapie zobaczyli ludzi z szachownicami w kształcie lwów na białym tle albo sama Clarice poinformowała, że o ci tutaj panowie, to po nią. W takim przypadku, Goldberg spróbował zatrzymać Cithrię lub odciągnąć ją nieco na ubocze. Jasnym było, że na siłę to równie dobrze mógłby próbować wyrwać cegłę z muru, ale liczył, że obdarzona poważnym i znaczącym spojrzeniem będzie współpracować. W domyśle zaś nie chodziło też o jakąś wielką ucieczkę, a parę słów na uboczu. Szeptem, bo sprawa ważka i do uszu własnych odbiorcy skierowana, a nie przechodniów, czy tych kompanów, co to ich powinno teraz od nich trochę miejsca i ulicznego gwaru dzielić.

Wyraz twarzy miał poważny i skoncentrowany, zupełnie nie jak on widywany na co dzień. - Sprawa z Gedeonem śmierdzi i to gorzej, niż może ci się wydawać. Jeśli nie wierzysz mi, to odnajdź Rufusa Reyna na zamku Blackwoodów i zapytaj go jak było. Nie wiem co młoda przywiozła ze sobą z Asshai, ale nic z tego dobrego nie wyniknie. Krew to nie waluta zwykłych ludzi. Nie daj się pociągnąć z Osgreyami na dno. - Mówił prostymi słowami i bez ogródek, bowiem zależało mu na tym, by dziewczyna mu uwierzyła. Jeśli zaś widział, że nie idzie mu jej przekonanie, to gotów był wziąć do ręki uprzednio jeszcze wyrwaną z zeszytu kartkę i spalić ją w ręce. Opcjonalnie przyłożyć dłoń do jakiejś drewnianej powierzchni lub nawet jej rękawa i pozostawić ślad spalenizny. Naturalnie wszystko w taki sposób, by nie przyciągać zbędnych spojrzeń. - Ze względu na naszą znajomość i twoją relację z Lucasem nie będzie to z mojej ręki, lecz kwestią czasu jest kiedy Osgreyów oczyści ogień. - Być może wymienili jeszcze kilka słów. Być może wymienili jakieś głośne słowa. Koniec końców, Gerold nie chciał już widzieć się z Osgreyami - trudno mu było powiedzieć w jakim stopniu Lucas jest we wszystko wplątany. Dlatego koniec końców wmiast dołączyć do reszty, po skończeniu krótkiej wymiany zdań z Cithrią, zniknął w jakiejś bocznej uliczce i tyle go widzieli.

Początek jej wizyty w Starym Mieście i już odniosła małe sukcesy. Na początku dowiedziała się czegoś odnośnie Asshai, które było już rzut kamieniem od Ulthos. Postanowiła więc zakupić dziennik i rozpocząć nad nim lekturę. Później też udało się jej znaleźć dobre oferty na lokalne towary. Tak też postanowiła kupić piękne kwiaty warte sto sztuk złota, za siedemdziesiąt pięć oraz ładunek lokalnych owoców również o danej wartości, tyle że zapłaciła osiemdziesiąt pięć monet. Miała zamiar je sprzedać od razu w Mieście Cieni. Wojna prawdopodobnie niosła ze sobą embargo na statki ze Starego Miasta, co mogło się równać z brakiem owoców pochodzących z Reach. Wystrzegała się jeno roślin, które można było łatwo dostać w Dorne; takich jak cytryny. Skupiała się raczej na jabłkach, gruszkach czy śliwkach. Do tego postarała się załatwić dobrego ogrodnika, który dbałby za dobrą cenę o krzewy róż oraz o owoce, tak żeby nie podupadły na zdrowiu podczas żeglugi. Odnośnie do alkoholu postanowiła kupić cydr pochodzący od lorda Fossowaya z Cydrowego Dworu, które mogło być sprowadzane do Starego Miasta dzięki szlakom ze Złotym Jabłkiem.*


*Florence Fossoway pisał do mnie o dobrym cydrze ze swojego miasta, to postanawiam zakupić dzbany za sto sztuk złota.

Nauka: