Dziedziniec

-No dalej, już wymiękasz? - głośny śmiech rozległ się na dziedzińcu, kiedy Alerie zakręciła włócznią i znów pobiegła w kierunku brata.
Była w domu już niemal tydzień, jak dla niej niemal za długo, dla matki jak zwykle za krótko. Nie ukrywała jednak, że siedzenie w miejscu miało się niedługo zakończyć, a ona znów zniknie w bliżej nieokreślonym jeszcze kierunku. Jear postanowił skorzystać z okazji i pojechał odwiedzić własną rodzinę, jednak, zgodnie z zapowiedziami, za dzień lub dwa powinien przybyć. Wilton zniknął szukać sobie znanych dziwnych ziół i specyfików, zapewniał jednak, że "wróci na czas". Cokolwiek by to znaczyło i jakkolwiek by o tym wiedział zazwyczaj działało, nie było więc sensu wnikać.
Skoro jednak i tak mieli ruszać w drogę poprosiła ojca o zebranie wieści z ich ziem i ewentualne wskazanie miejsc, gdzie warto by było pojechać, bądź gdzie działo się coś niedobrego. Zapowiedział, że porozmawiają dzisiaj, ale że obowiązki przed przyjemnościami najpierw zajmował się innymi kwestiami, a po nią miał posłać w wolnej chwili.
Takim to sposobem wyciągnęła na plac najmłodszego z braci, by jakoś pożytecznie zająć czas do rozmowy z ojcem. Chłopcy dalej widzieli ją jako małą i słodką siostrzyczkę, co próbowała im mocno i skutecznie wybić z głów skopując tyłki w czasie ćwiczeń. Mogli być sobie starsi i więksi, ale to ona rzeczywiście parała się walką i nie gnuśniała siedząc na zamku i zajmując się papierkami.

Czyli jej braciszek nie zardzewiał jeszcze kompletnie w zimnych, zamkowych murach. Całe szczęście, bo przynajmniej miała z kim się zmierzyć, a walka była prawdziwym wyzwaniem. Kiedy w końcu chłopak padł na ziemię pochyliła się i łapczywie nabierała powietrza. Zmachała się, nie ma co. Gdyby walczyli na serio teraz pewnie jęczałaby z bólu i ledwo miała możliwość się ruszyć. Na całe szczęście były to jedynie ćwiczenia i pozostawały jedynie jęki bólu wywołane ogólnym obiciem.
W końcu zmusiła się, by przyjąć bardziej pionową pozycję i podeszła do brata.
-I jak, dziedziniec dobrze zamieciony twoją osobą? - uśmiechnęła się przekornie i wyciągnęła rękę, by pomóc mu wstać.
Brakowało jej treningu z kimś innym niż Jeor. Ze sobą ćwiczyli już tyle, że niemal nauczyli się swoich technik na pamięć. Może polepszało to wciąż kondycję, ale stawało się naprawdę nudne. Odejście od rutyny zawsze dobrze robiło człowiekowi.

-Tak się tłumacz. Ale spokojnie, nie wkopię cię przed resztą - zaśmiała się jeszcze, zanim odwróciła się na dźwięk kroków za plecami.
Na widok zbrojmistrza uśmiechnęła się szeroko. Ile razy to on zamiatał nimi dziedziniec tego się zliczyć nie dało, nie miała jednak wątpliwości, że to dzięki niemu mogła w ogóle zacząć myśleć o opuszczaniu domu, co dopiero o samotnych podróżach. Zresztą to też za jego zasługą miała swoją zbroję, która nie raz i nie dwa ratowała jej tyłek.
-Zawsze jest co poprawiać, ale skoro nie słyszymy krzyków to chyba nie jest aż tak źle - zaśmiała się, ale następne słowa mężczyzny wywołały ciche westchnienie zawodu. - Rozumiem... w sumie dobrze. To znaczy, że nasze ziemie są bezpieczne. Ale no... cóż, poszukam czegoś innego. W obecnych czasach na pewno się coś znajdzie.
Usłyszawszy o podejściu do przybyszy jedynie pokręciła głową. Jedni chcą się osiedlać, a inni zdobyć władzę i rozróżnij teraz jednych od drugich zanim podejdą ci pod mury. Pomijając, że nawet jeśli pokojowo osiądą, to pewnie nie będą chcieli przyjmować ich kultury,a  rozszerzać własną. Już coś słyszała o jakichś ich dziwacznych bogach i dziwnych miejscach, gdzie do nich chodzą. Co za głupota...
-Z pewnością tak zrobię. Liczę, że nie napotkam niczego pilnego, ale w razie czego pchnę posłańca. Jeśli nie spodziewajcie się kolejnych opowieści kiedy wrócę - uśmiechnęła się szeroko.
Resztę dnia przesiedziała już z matką i rodzeństwem korzystając ze wspólnych chwil. Zgodnie z ustaleniami Jear pojawił się następnego dnia z rana, a kiedy po posiłku wyruszyli w drogę Wilton czekał już na nich przy bramach. Nie mając konkretnego celu nie spieszyło im się szczególnie, ale skoro najwięcej działo się na wschodzie to tam też się skierowali.


z/t