Samotnia Wyl

Tym razem Edwyn nie zastał Wyl opustoszałego. Zamek obsadzili licznie Burzowcy, a u jego stóp rozciągało się wielkie obozowisko pełne żołnierzy i rycerstwa. Bez wątpienia na wojnę ściągnęły tysiące ludzi. Król Arrec gotów był przyjąć Tartha w samotni należącej jeszcze niedawno do lorda Wyla, wraz z nim był tam jeszcze lord Dondarrion, lord Morrigen oraz lord Rogers. Jego Miłość nakazał Edwynowi mówić, a wszyscy słuchali go uważnie. Jeżeli zaschło lordowi w gardle, to królewski podczaszy dolał mu piwa.
- Hahaha! - zaśmiał się Durrandon, czytając list od Yronwooda. - Wspaniale, wspaniale! - zawołał monarcha, który zdawał się być bardzo ucieszony. - Mniejsza o to, że będzie po naszej stronie. Wyprowadzi ich w pole i w końcu wydadzą nam bitwę! - zawołał zadowolony. - Heh... Nie, będzie to bardziej rzeź w obecnej sytuacji - poprawił się, trochę tracąc entuzjazm. - Musimy jednak brać co dają, niestety.
Pozostali lordowie przytaknęli królowi. Każdy z nich wolałby rozstrzygnąć spór z Dorne w bitwie na otwartym polu, jednak tchórzliwi mieszkańcy tych ziem nigdy nie byli do tego skorzy.
- Yronwood może być królem, może być też naszym sprzymierzeńcem na czas tej kampanii - zadecydował Durrandon. - Jego ludzie z pewnością znają kryjówki, w których mogą kryć się inni Dornijczycy, więc może zmusi to ich do bardziej otwartej walki - wyraził swoje nadzieje. - Musimy jednak pamiętać, że nie możemy wrócić z wojny z pustymi rękoma! Przeto trzeba uważać, żeby Yronwood nie próbował zagarnąć dla siebie wszelkich łupów powołując się na to, że jest "królem" Dorne.
Król Arrec sięgnął po kufel i upił pokaźnego łyka.
- Tak czy inaczej, dobra robota, Tarth - pochwalił Edwyna. - I ta flota Tollandów! Jako jedyny stoczyłeś porządną walkę, uważaj z przechwałkami, bo jeszcze ktoś z zazdrości ci przyłoży, haha! - zaśmiał się ponownie król. Wydawał się być w wybornym humorze. Kto wie, może sukces w Dorne tak podbuduje go na duchu, że znowu rzuci wyzwanie Harwynowi? - Myślę, że zwycięstwo mamy już w zasięgu ręki. Kiedy wrócimy wypadałoby wyprawić jakiś turniej. Co sądzicie, panowie?

- Hahaha! No, tak właśnie myślę! - zaśmiał się Arrec, kiedy Edwyn również poparł pomysł zorganizowania turnieju po chwalebnym powrocie z Dorne.
Kto wie? Jeżeli wojna rzeczywiście będzie przebiegać po myśli Burzowców, to może okazać się, że to Dornijczycy za ten turniej zapłacą. Przynajmniej z pewnego punktu widzenia.
- Hmm... - mruknął król, poważniejąc nieco, kiedy Tarth poprosił o możliwość dowodzenia jednym ze skrzydeł armii zwróconym przeciwko najemnikom. - Z tego co przekazałeś i co napisał Yronwood, to armia ta nie może być duża, aby sprawiać pozory wysuniętej zbyt pewnie i podatnej na rozbicie awangardy. Nie powinna również mieć zbyt wielu z naszych rycerzy i zbrojnych - zauważył. - To jednak też trochę rozwiązuje inny problem. Z tego co pamiętam mało waszych ludzi jest w armii, Tarth, a inni lordowie by spinali wkurwieni poślady, gdyby ich ludźmi dowodzić miał ktoś, kto swoich ma tu jedynie garstkę. Skoro jednak te wysunięte siły nie będą zbyt liczne, a reszta właściwej armii pozostanie ukryta, to możesz wziąć to skrzydło - stwierdził Durrandon. - Ha! Zdejmij z łajb trochę więcej ludzi żeby nikt się nie krzywił, to dostaniesz nawet centrum i całą siłę! Ja osobiście pokieruję zaś szarżą z flanki i naszymi przyczajonymi chłopakami.
Jeżeli Edwyn zgodził się wzmocnić wojska częścią swoich żołnierzy z okrętów i tym samym przejął armię-przynętę, to król mu jeszcze wspomniał, że wszyscy liczą na dobrą bitkę, a i wroga trzeba odpowiednio sprowokować, prawda? Więc żadnego czajenia się jak Dornijczyk pod zagrodą z kozami i manewrowania przez pół dnia. Miejsce wskazane przez Yronwooda było dolinką, w której siły obu stron mogły się bardziej rozciągnąć, poza tym wiele miejsca i tak nie było. Czyli co? Dobry szyk, sprowokowanie Dornijczyków i chwalebny, rycerski bój twarzą w twarz. Potem zaś wjadą im w dupę i tyle z nich będzie.

- Niech i tak będzie - przytaknął Arrec Durrandon, kiedy Edwyn postanowił zaznaczyć na wszelki wypadek swoją ostatnią wolę. W ponurą nutę uderzył, myśląc o śmierci w chwili, w której inni radowali się z kolejnych dobrych nowin w czasie kampanii, ale było jak było. - Słyszeliście wszyscy? - zwrócił się monarcha do pozostałych lordów. - Żeby mi później nie było, że komuś to wpadło jednym uchem, a wyleciało drugim! Ha! To ważna sprawa, jakby nie patrzeć...
Inni możni zgodzili się oczywiście i sprawa zdawała się załatwiona. Edwyn zapewniał dodatkowe wojska i obejmował dowodzenie nad centrum sił stanowiących przynętę dla Dornijczyków. Król Arrec tymczasem poprowadzić miał pozostałe wojska we wskazane przez Yronwooda miejsce, aby zastawić sidła. Dokument od Tartha przekazany został jeszcze tego samego dnia Jego Miłości, który kazał jednemu ze swoich zarządców lub rycerzy schować go bezpiecznie w jakiejś tubie. Miał nadzieję, że się nie przyda, ale jakby co, to będzie pod ręką. O ile oczywiście wszyscy wkrótce nie zginą, haha!

(z/t)