Komnata Rady

Po ciężkim, solidnym treningu, młody książę wziął szybką, orzeźwiającą kąpiel i zjadł na szybko soczysty kawałek wielorybiego mięsa pieczonego w ziołach. Nie czas był wszak na obiad, który wkrótce podadzą, a jedynie na zabicie pierwszego głodu po tak intensywnym wysiłku. Zresztą nie głodem, a nadchodzącym spotkaniem Thogg zaprzątał sobie głowę. Ubrał się w wygodne, eleganckie ubranie i zebrał ze swojego biurka zapisane pergaminy i mapy, bowiem kiedy rano zwoływał spotkanie z Radą, postanowił uprzednio wszystkie swoje pomysły pieczołowicie spisać, by nie zapomniał o żadnym z nich. A pomogło mu w tym dwóch wyzwolonych zarządców.
Po wejściu do komnaty rady, gdzie część z zainteresowanych już czekała, należycie przywitał każdego z nich, po czym zajął swoje miejsce, czyli tuż po prawicy miejsca, w którym zwykle zasiada jego ojciec. Kiedy zaś przybyli ostatni z zaproszonych, książę rozpoczął nieformalne spotkanie.
- Dziękuję za stawienie się drodzy panowie. Przejdę od razu do rzeczy, by nie marnować waszego cennego czasu. Na jutrzejszym spotkaniu z moim ojcem chciałbym przedstawić mu kilka propozycji, które tutaj omówimy. Pierwszy Rajco. - zwrócił się do starszego mężczyzny z siwiejącym już lekko owłosieniem i brodą spiętą w jeden długi, gruby warkocz. - Chciałbym poznać najpierw stan naszych ziem. Zarówno tu na wyspie, jak i w pozostałych częściach królestwa. Stan górnictwa na wyspach, orki i gospodarki na stałym lądzie. - przedstawił jedno z zagadnień, których w tej rozmowie miało paść jeszcze wiele...

Rzecz jasna także z chęcią przyjął kielich napełniony winem i nieco go upił. Prawdę powiedziawszy po stokroć wolał jednak ciemne piwo, za winem zaś nie przepadał, ale czasami był w stanie zrobić wyjątek i przełknąć ten mało znośny trunek. Wszystko dla dobra królestwa i rodziny.

Spotkania z ojcem bywały trudne, zazwyczaj z tego względu, iż trudno było wpłynąć na jego "nieomylną", boską decyzję. Uwierało to Thogga, niczym kolec w podeszwie podczas chodzenia. Z czasem jednak to się zmieni, mianowicie, kiedy sam obejmie władzę. Na razie był jednak młody, porywczy i ambitny, chciał wszystkiego.
Ostateczną decyzję Boskiego Króla przyjął jednak do wiadomości i oswoił się z nią. Wszystko po prostu przesunie się w czasie, a zatwierdzone projekty rzeczywiście czas było zacząć realizować i doglądać ich osobiście. Doczekał więc do końca obrad, po czym wraz z doradcami należycie pożegnali króla.
Oficjalna część spotkania Rady została zatem zakończona.
Nie znaczyło to wszak, że i oni skończyli. Dopiero teraz roztaczał się przed nimi prawdziwy ogrom prac. Zawezwał więc książę swoich zaufanych zarządców, by wraz z członkami Rady skupić się na sformowaniu wszystkich wypraw, jakie ich czekają. A nie będzie tego mało...