Port Starego Miasta

Ostatecznie ruszył z ser Tyrionem załatwić sprawunki związane z drakkarem i postanowił pójść za jego radą i udać się, miast do Starego Miasta, to do Blackcrown, do lorda Bulwera. Bardziej od samego drakkaru potrzebowali teraz gotówki na dalszą podróż, a jak będą chcieli założyć własny okręt, to jeszcze sobie znajdą jakiś.
Pozostawała więc kwestia pożegnania ser Addama. Finrod, ponieważ jazda do samego Starego Miasta zajęłaby zdecydowanie zbyt długo, postanowił pożegnać go paląc świece i wykonując po godzinnej modlitwie do Wojownika i Nieznajomego. Zamierzał go również odwiedzić w Starym Mieście, gdy wróci już tam z Ibbeńczykami i pieniędzmi.
Gdy mieli tam wreszcie wrócić, pozostawały do zrobienia dosłownie ostatnie przygotowania przed dalszą wyprawą. Zakwaterowali się w karczmie i poczęli szukać okrętu, który zawiózłby ich do odległego i pięknego Lys, z jednym tylko przystankiem na Arbor - Finrod bowiem chciał choć na chwile zobaczyć te słynne winnice i spróbować tamtejszego słynnego wina. Czas w Starym Mieście poświęcić miał również zamiar na wizyty w Gwieździstym Sepcie i Cytadeli, a także u płatnerza, gdzie opchnąłby niepotrzebny sprzęt. Pierwej jednak zamierzał poradzić się Rogga, ponieważ chciał poznać możliwości wyposażenia nie tylko siebie, ale i wszystkich Ibbeńczyków w porządne płyty. W ostatniej walce żałował również braku możliwości korzystania z rydwanu, który jego towarzysze stracili w czasie rozłąki - stąd więc powstało kolejne pytanie związane z kosztem nabycia jej lub jakiegoś zamiennika. O tym wszystkim naradzał się z pozostałymi, szczególności z Roggiem i Broggiem, coby nie popełnić gafy ze swojej strony.

Rejs w stronę Starego Miasta był długi i nużący, chociaż był jeden taki dzień, w którym Celia była wyjątkowo pogodna, a mianowicie dzień jej imienia! Kolejny rok na twarzy Śledźmy odbił się wyjątkowo licznymi emocjami, a również niezliczonymi troskami. Sama dziewczyna na koniec stwierdziła, że w ramach prezentu chce oświadczyny Jalabhara, po czym upiła się do nieprzytomności i zasnęła wtulona w Furraska i Szarika. Czy tak właśnie powinna spędzić ten dzień? Co prawda rano bardzo żałowała, iż ponownie przesadziła z wysokoprocentowymi trunkami, ale poza tym stwierdziła, że było całkiem przyjemnie.
Reszta podróży już nie zależała bezpośrednio od panny Tully, wszyscy z nich bowiem zdali się na zrządzenia losu, który bywał kapryśny. Jeśli jednak był dla nich także łaskawy, to cała zgraja zwaliła się do portu Starego Miasta, gdzie Celia miała zamiar dowiedzieć się, w którą stronę ma się udać, aby trafić do lorda Hightowera. Nie była to jej pierwsza wizyta w tym mieście, choć musiała sama przed sobą przyznać, że nie pamiętała nawet, jak wygląda Wysoka Wieża. No trudno, trzeba będzie sobie jakoś poradzić. Oczywiście Furrasek i Szarik, jak również zdecydowana większość zwierząt miała zostać na pokładzie Mokebe Ubuntu, sama Śledźma zaś za towarzyszy obrała sobie między innymi księcia Jala oraz pieska Leszka. Zachęcała także od niedawna podróżującą z nimi Laenę do pójścia z nimi w gościnę do tutejszego władyki. Jednakże głównym celem było oczywiście złożenie wizyty matce i rodzeństwu dziewczyny.

Jal lubił morskie wyprawy, w związku z czym podróż morska nijak mu się nie nużyła. Wręcz znajdował ją jako miłą odskocznię od dzikiego Dorzecza i jego męczących "atrakcji". Czas poświęcił na naukę i obejrzenie sobie nieznanego kontynentu z pokładu swego statku. Najbardziej godnym zapamiętania momentem był dzień imienia Celii, o którym Jal przypomniał sobie dopiero gdy byli na morzu. Nie zapomniał całkowicie, zwłaszcza, że nie był to pierwszy raz, gdy dziewczyna spędzała ten dzień z nim, więc pamiętał o złożeniu życzeń, jednakże na okręcie nie było szans na zakup godnego jej prezentu. Przyobiecał jej to, gdy trafią już do Starego Miasta, tymczasem jednak, podczas popijawy, usłyszał nietypową zachciankę, której zadośćuczynił bez większego namysłu już po chwili, klękając na deskach pokładu. Oczywiście, po pobudce następnego dnia, uznał, że wypadałoby całość powtórzyć w stanie mniej wskazującym i w miejscu bardziej odpowiednim, ale ponieważ zdania zmieniać nie zamierzał, nic nie stało na przeszkodzie nazywaniu się od tej pory narzeczonymi.

Spędzili też trochę czasu z nową znajomą, choć jego odpowiedź na zadane pytanie pewnie ją rozczarowała. Opowiedział mianowicie, że owszem, mają tysiące rodzajów tropikalnych ptaków i przepięknych, kolorowych, papug, jednakże nic ciekawszego nie przychodziło mu do głowy, choć oczywiście nie mógł zagwarantować w pełni, czy gdzieś w niezbadanych zakątkach wysp nie mieszkają nieznane mu stworzenia. Doradził, że warto będzie zasięgnąć języka, gdy już dotrą na miejsce, po czym wspomniał, że słyszał pewne pogłoski o Sothoryos, które mogłyby ją zainteresować. W czasie rejsu mógł też ogłosić swym ludziom radosną wieść. Spodziewał się mianowicie, że Stare Miasto będzie ich ostatnim przystankiem przed powrotem do domu, za którym z pewnością zdążyli już zatęsknić.

Tymczasem miasto pojawiło się na horyzoncie, a Jal gwizdnął z uznaniem, widząc coś, co wreszcie wyglądało w cywilizowany sposób. Nie urażając lorda Darklyna, ale Duskendale, choć przytulne, nie mogło równać się z metropolią, która mieli zamiar teraz odwiedzić. Uwagę przyciągała zwłaszcza wysoka wieża, która, jak się okazało, nawet tak samo się nazywała. Gdy wysiedli, Jal zgodził się, że w pierwszej kolejności powinni złożyć wizytę lordowi Hightowerowi. Miał nadzieję, że ta część rodziny Celii z większą radością przyjmie wieść o jej cudownym ocaleniu. Sam zamierzał reprezentować swój ród w najlepszy możliwy sposób i pokazać się z dobrej strony.