Ogród Główny

Quentyn dosłownie parę minut wcześniej przyjechał konno ze stolicy. Gdy tylko zjawił się w bramach pałacu został powitany przez służbę. Momentalnie uśmiechnął się na widok kielicha wina od razu duszkiem wypił całą zawartość i kazał sobie nalać kolejny, z niego zaś upił tylko trochę. Został także poinformowany, że jego siostra przebywa w głównej części ogrodów. Odwrócił się tylko do swojego towarzysza mówiąc mu, że może śmiało zająć się dwórkami, śmiejąc się przy tym nieco. Martell ruszył dziarskim krokiem, tam gdzie go prowadziła służba, do miejsca spoczynku księżnej. Zawsze uwielbiał to miejsce, od dzieciństwa, bardzo go uspokajało i dawało się zrelaksować. Ten zapach rosnących cytrusów połączony z morską bryzą, można było to nazwać rajem na ziemi.
Po paru minutach dotarł wraz z towarzyszem do ogrodów głównych, gdzie już zobaczył bawiące się dzieci przy basenie, a także innych dworzan. No i oczywiście niedaleko czuwała ona - mateczka Dorne Elia. Dał znak Colinowi, że może pójść w bok. A on sam ruszył do swojej siostry.
- Widzę siostrzyczko, że rządzenie cię nieźle wymęczyło, skoro tutaj cię widzę - powiedział podchodząc z rozpiętymi ramionami na boki. Niemalże od razu dziabnął jedno winogrono z misy Elii i widząc, że leżanka obok jest wolna usiadł koło księżnej. Rozłożył się spokojnie na niej, a gdy tylko założył nogę na nogę to z jego butów spadł piach, który momentalnie wylądował koło siostry. Z uśmieszkiem na ustach wypił parę łyków wina spoglądając w dal ogrodu.

Momentalnie zauważył jak siostra odesłała jednego ze sług, który właśnie ją wachlował. Quentyn widział to już wcześniej niejednokrotnie, bała się... A raczej tym oznaczała osoby, które są mniej zaufane w jej otoczeniu. No cóż, przywykł do tego, chociaż gdy wrócił rok temu do Słonecznej Włóczni zdziwiło go to, ale tylko na początku, aż sobie przypomniał dlaczego to robi.
- I czym teraz przejmuje się twój umysł? - rzucił do niej spoglądając ponownie na Elię z delikatnym, typowym dla siebie uśmieszkiem. W tym czasie wziął łyk wina, po czym odłożył kielich na stolik koło nich. Już miał się położyć na leżance i zamykać oczy, ale wtedy usłyszał kolejny temat, a zwłaszcza jego końcówkę. Wziął głębszy oddech, nie lubił tego tematu, a powracał on nad wyraz często w ich rozmowach. Wyprostował się i usiadł rozkrokiem, tak że leżanka była między jego nogami, a on ponownie spojrzał na księżną.
- Raczej planowałem w przyszłym miesiącu udać się do Pentos. Organizują turniej... Odwiedzić naszą dalszą rodzinkę, wszyscy jesteśmy Valyrianami... Ale dobry pomysł z odwiedzeniem wasali i przypomnieniem o sobie - powiedział do niej. Tym razem zmieniając pozycję i siadając bokiem na siedzeniu, tak aby być zwróconym w pełni na nią.
- No wiesz Yronwoodów traktuje bardziej jako siostry i braci, sama wiesz spędziłem tam sporo czasu - przerwał na chwilę, spojrzał na sekundę w stronę bratowej. Nie była zła, tego nie twierdził, była całkiem urodziwa i z dobrego rodu, ale.... Zawsze było ale, albo on potrafił je zawsze wymyślić, sam nie wiedział do końca.
- Siostrzyczko myślałem, że bardziej ambitnie patrzysz względem mnie. Myślałem, że marzyłby ci się jakiś zagraniczny mariaż skoro tak lubisz poruszać ten temat. - uśmiechnął się, wziął jedno z winogron podrzucił do góry, otworzył usta, a ono wylądowało w jego ustach.

Quentyn widząc jak machnęła ręką na jego pytanie o tym jakimi sprawami się teraz zajmuję wzruszył ramionami, jeżeli nie chciała się dzielić to jej do tego nie zmusi. Po mimo jego luźnego usposobienia do życia, raczej zawsze starał się pomóc jej kiedy tego potrzebowała. Teraz to było jej księstwo i ona tutaj sprawowała władzę, niespodziewanie, bardzo niespodziewanie, bo kto by spodziewał się, że trzecie dziecko obejmie tron. Kto się spodziewał, że Doran umrze bez spłodzenia potomka... Potomka z oficjalnego związku, a nie bękarta. Tak się życie potoczyło... Na słowa o tym, aby nie przyniósł wstydu uśmiechnął się ponownie.
- Czy kiedykolwiek przyniosłem ci wstyd? - zapytał się z przekorą na twarzy. Wziął ponownie kielich ze stolika i upił z niego mały łyczek. Słońce dzisiaj dopisywało i to musiał przyznać nawet jako Dornijczyk, a może mu się tylko tak wydawało bo nie dawno co wrócił z przejażdżki konnej i nie odsapnął w pełni. W pewnym momencie ujrzał jak księżna popatrzyła na niego gdy ten wspomniał o zagranicznym mariażu. Najwyraźniej ten temat bardzo ją zainteresował. Jej pytanie było dosyć ciekawe dla niego.
- Sądzę, że szybko by zrozumiała, iż to miejsce to raj. Powiedzmy sobie szczerze w innych krajach kobieta ma mało co do powiedzenia, tutaj miała by swobodę, poczułaby się lepiej niż w domu. Po paru nocach ze mną patrzyła by na mnie z maślanymi oczami - rozłożył się ponownie na leżance, na chwile rozmarzając się.
- Co prawda na początku pewnie przeszkadzałby jej nasz klimat, ale przywykłaby. Pewnie byłby w niej pewien niepokój do nas, bo wiadomo jak to pięknie się o nas mówi w innych częściach Westeros. - otworzył oczy i jeszcze raz popatrzył na swoją siostrę.
- Jeżeli będzie ładna to raczej mi będzie odpowiadać, zrobię z niej Dornijkę - zaśmiał się. - Co prawda mój aktualny stan bez małżeński mi odpowiada, ale jak już chcemy o tym rozmawiać - teraz już raczej nie spodziewał się, że Elia odpuści temat małżeństwa, więc wiedział, że musi nadal go ciągnąć. Teraz musieliby się zastanowić nad tym gdzie by chcieli celować. Jak sama twierdziła sąsiedzi, ale kogo mieli za sąsiadów - Burzowców i Hightowerów.
- Tylko na kogo mielibyśmy zwrócić swoje oczy. Burzowców raczej wykluczam, nie pałam do nich miłością. Dorzecze... Myle jest potężnym władcą, warto by mieć takiego sojusznika... Ale jest stary i nie wiadomo czy za chwilę nie umrze, a nie wiadomo jak jego syn będzie rządził. - rozpoczął swój wywód, i wydawało mu się, że mówi całkiem z sensem. Wiedział jaki jest stosunek Dorne do Burzy, o tym, że siostra za nimi nie przepada, a on sam także nie był do nich jakoś mile nastawiony.
- Dolina? Za żadne skarby - szybko chciał przekazać, że nie ma zamiaru o tej krainie rozmawiać. - Północ jest za daleko, a Żelazne Wyspy wykluczam, podobno tam kobiety wyglądają gorzej od mężczyzn - szybko podsumował kolejne miejsca. - Więc kto nam zostaje Blackfyre, Hightower i Lannisterzy... Z Blackfyre mamy całkiem dobre stosunki. Hightower blisko, znaczny ród utwierdziłby naszą granicę na zachodzie. No i zielonoocy blondyni z Casterly rock, to byłoby także ciekawe rozwiązanie, trzymałoby w potrzaskach centrum Westeros - na chwilę milczał zastanawiając się. - Według mnie to dwie ostatnie opcję są najlepsze, oczywiście spełniając do tego mój miły warunek - podsumował i wypił nieco z kielicha chcąc nawilżyć gardło po swojej wypowiedzi.

Widział doskonale, że przez cały czas siostra dawała mu wypowiedzieć swój cały monolog i po prostu milczała, czy myślała nad jego słowami czy rozmyślała nad czymś zupełnie innym, tego się nie dowie, nie czytał jej w myślach, chociaż chciałby posiadać taką zdolność. Najważniejsze dla niego było przekazanie sensu całej jego wypowiedzi. Chciał też pokazać, że jednak nieco zna się na polityce i tym co ich otacza w okół. Chociaż odpowiedź jaką usłyszał od niej była nie tym co chciał usłyszeć, brak podjęcia tematu gdzie cały jego monolog można było wyrzucić w głębiny morza, aby przepadł.
Quentyn ponownie się rozłożył na leżance, skoro został tak porzucony temat. Wziął w dłonie kielich z winem i napił się go nieco.
- Uuu... Czyli nie będę brał czynnego udziału w wyborze swojej przyszłej małżonki? - spojrzał na księżną. - Już nie kochasz swojego brata? - rzekł do niej z delikatnym żartem w głosie, aczkolwiek pierwsze pytanie było poważne.
Na początku wydawało mu się, że temat zagranicznego ożenku właśnie siostrę interesował, nawet to sama zaznaczyła przed paroma chwilami, ale tak szybko został oderwany temat, że teraz najmłodszy z dzieci Neve nie wiedział co myśleć o tym wszystkim. Akurat gdy swoje kolejne słowa wypowiedziała, to Quentyn pił wino i nieco się nim zakrztusił co spowodowało mały atak kaszlu. Nie wiedział kiedy ostatni raz opuściła Dorne, a teraz rozmyśla nad pojechaniem na turniej, zaskoczyło to jej brata i widać to było po jego reakcji. Uderzył się parę razy w pierś i odkaszlnął, aż po sekundzie ustąpiło.
- Taka zmiana? - powiedział z uśmieszkiem na twarzy. - Kiedy ostatni raz opuściłaś Dorne, Elia? Musiało to być dawno temu, bo ja sobie nie przypominam - dodał. - Jak najbardziej, spędziłabyś więcej czasu ze swoim kochanym bratem, a Essos nie odbiega tak bardzo klimatem od Dorne, więc czułabyś się bardziej komfortowo niż gdzieś na północ od nas - wystawił kielich z trunkiem w jej stronę, po czym łyknął delikatnie z niego i odstawił na stolik.

Słysząc zdanie siostry momentalnie uśmiechnął się w odpowiedzi na jej uśmiech i na to co powiedziała. To rozwiewało mu bardzo wiele rzeczy, przynajmniej wiedział, że jego zdanie się będzie liczyło w jego przyszłościowych decyzjach, a nie będzie skazany na od górne polecenia.
- Zatem siostrzyczko zdam się na twoje propozycje - nagle zaśmiał się, co mogło zapewne zdziwić nieco Elię. - Wreszcie się uśmiechnęłaś, to dobrze rokuje - zaśmiał się cicho do siebie, szczerząc zęby w stronę kobiety. W tym czasie miał chwilę, aby znowu zabrać z miski siostry nieco winogron i wchłonąć dwa od razu. Zobaczył, że jego słowa nieco zaskoczyły siostrę, ponieważ pauza trwała dłużej niż zazwyczaj. Sama odpowiedź zaskoczyła Quentyna, bo podrzucając owoc winogronu do góry zamiast czekać aż wpadnie do jego ust, to ten odwrócił się i spojrzał na Elię, przez co ono wylądowało na ziemi. Nigdy nie była poza Dorne? Najwyraźniej tak, o tym, że zwiedziła ich kraj w dłuż i szerz niemalże był pewien. Kochała Dorne co najmniej jak swoje dzieci. Ale dziwiło to młodszego Martella, przecież nie była księżną od zawsze, miała czas i możliwości, aby gdzieś podróżować.
- A przed tym jak objęłaś władzę? - zapytał ją łapiąc za kielich wina i dopijając go do końca, momentalnie spojrzał służącego, który był odpowiedzialny za stałą dostawę dornijskiego wina do kielichów Martellów.
- A byłaś gdzieś indziej? - pytanie retoryczne, ale miało rozwinąć jego zdanie. - Wiesz Elia, tutaj jest dobrze, bardzo dobrze, ale nigdy nie byłaś gdzie indziej, aby to porównać. Lys, Myr, Pentos - piękne miasta, warte do zwiedzenia. Może tam będzie równie dobrze co tutaj? - kontynuował swoją wypowiedź. - Zawsze miałem takie przekonanie, że jeżeli jesteś w stanie to powinieneś zobaczyć nieco świata. Wiadomo dla monarchy dalekie podróże nie są przeznaczone, ale bliskie? Dlaczego nie, wizytę w Pentos jak już zaznaczyłaś mogłabyś wykorzystać politycznie na umocnienie stosunków z Blackfyerami - zwilżył nieco gardło trunkiem.
- Nie pojedziesz tam na lata. Masz radę książęcą, ludzi zaufanych, wybranych przez ciebie, którzy pokierują bieżącymi sprawami według twoich instrukcji. Masz wiernych ludzi, którzy tutaj wszystkiego przypilnują - spojrzał na nią, ponownie siadając na leżance, całkowicie kierując swoją uwagę na siostrę.

Quentyn momentalnie otworzył oczy jak usłyszał, że jednak jego siostra udała się gdziekolwiek poza granice Dorne. Aż od razu przerzucił swój wzrok na nią, z spoglądania na okoliczne dwórki. Na jej dalszą wypowiedź uśmiechnął się i rzekł.
- Nie, ale do niczego cię nie zmuszę siostrzyczko - wziął z dłoń kielich i wypił z niego kolejną dawkę alkoholu. - Chociaż muszę przyznać, że jestem zaskoczony, że jednak byłaś poza Dorne - zerkał na nią gdy jednak postanowiła podnieść się z leżanki i spojrzała na sługi, sam też to zrobił. Najwyraźniej młody Martell zaczął rozumieć, że Elia postanowiła opuścić Wodne Ogrody. Pytania o to czym się zajmuje nieco wytrąciło go z odpoczynku. Zastanawiają się to tak na prawdę niczym ważnym się nie zajmował, ot żył i korzystał z życia. Nie miał na głowie całego państwa, ani nawet jego małej części. Po prostu brał to co życie mu dawało.
- Korzystam z życia - uśmiechnął się i rozłożył ręce na bok. Może i by mu się przydało jakieś zajęcie, możliwe.
- Ja jeszcze tutaj odpocznę, wieczorem porozmawiamy. Na pewno teraz będziesz miała ważniejsze rzeczy niż zajmowanie się swoim bratem - delikatnie się zaśmiał i powrócił do tego co robił wcześniej czyli leżenia na leżance, nie specjalnie zwracał uwagę na to jak reszta zbierała się do wyjazdu do Słonecznej Włóczni, a przynajmniej większość ludzi, która przybyła wraz z jego siostrą. On chciał teraz się odprężyć...