Wzgórza

Ziemie Nowego Daru nie były gęsto zaludnione, acz zdecydowanie bardziej niż te leżące w Darze Brandona. Mniej Dzikich. Populacja trochę wzrosła po wielkiej migracji Wolnych Ludzi sprzed czterdziestu lat, kiedy rajdy znacząco osłabły przez praktyczny brak barbarzyńców po drugiej stronie lodowej bariery. Teraz jednak pozostałe za Murem plemiona rozmnożyły się i ponownie zaczęły zapuszczać się na południe. Było teraz trudniej, ponieważ Nocna Straż urosła w siłę, ale zdarzali się przebiegli watażkowie zdolni przechytrzyć zwiadowców Wron.
Taka właśnie banda, całkiem spora nawet, zawędrowała do Nowego Daru. Mordowali oni wioskę za wioską, palili chatę za chatą. Ci, którzy przeżyli, mówili o demonach przybyłych by zabijać żywych i ucztować na ich mięsie. Prawda jednak była inna. Klan jaki zawędrował na południe co prawda rzeczywiście spożywał mięso pomordowanych wrogów, ale daleko mu było do demonów. Jego wojownicy nosili jedynie maski wykonane z czaszek zabitych zwierząt lub ludzi, a pośród zgliszczy spalonych wsi pozostawiali krwawe ołtarze poświęcone swoim dziwnym bożkom.