Dziedziniec zamku

Wszystkie drogi prowadzą do domu, a po dwóch latach spędzonych na giermkowaniu ser Kevanowi Lannisterowi, po dwóch latach nauki i pracy na zachodzie Westeros, ser Arthurowi Swannowi wydawało się że drogi nie prowadzą nigdzie, dłużą się jedynie. Towarzystwo przyjaciela, zaufanej zaprzysiężonej tarczy, ser Duncana zwanego Cichym jak można wnosić po przydomku, nie umilało mu podróży. Czasy były niespokojne, wojna za wojną, wojnę poganiała, a ojciec Arthura wierny Durranowi Baratheonowi, po śmierci pierworodnego syna stał się nadopiekuńczy, stąd też młodego rycerza eskortował ser Duncan, jego giermek i dwóch innych jeźdźców. Grupa jechała traktem spokojnie, rosnące po obu stronach drogi topole szumiały przy każdym podmuchu nadmorskiego wiatru, konie parsknęły głośno gdy jeźdźcy kopnięciem nakazali im zwiększyć tempo. Wspięli się tym samym na wzgórze, przecięte traktem jak wielką blizną. Z płaskiego szczytu rozciągał się widok na dolinę rzeki Slayne oraz Stonehelm - miasto kontrolujące rzeczny szlak, przeprawę oraz jej ujście. Czarne i białe warowne wieże miasta wybijały się na tle zieleni krajobrazu jak palce pradawnego olbrzyma który zasnął lub zginął sięgając dłonią ku niebu.
- Nareszcie! - jęknął Arthur, a ser Duncan mruknął tylko coś pod nosem w odpowiedzi.
Arthur rzucił się galopem do przodu, a reszta podążyła za nim. Przejechali ulicami miasta o mało nie tratując przechodniów. Wjechali na dziedziniec zamku.

Ruch jaki był w zamku i wcześniej, zaskoczył Arthura który choć wysyłał kruki do domu, częściej pytał o samopoczucie rodziny, niż o sytuację polityczną, a plotki na zachód docierały z opóźnieniem i wyolbrzymione. Młody rycerz rozejrzał się po dziedzińcu w poszukiwaniu znajomych twarzy lub chociaż herbów i ze zdziwieniem zrozumiał, że do Stonehelm zjechało się wiele znamienitych rodów Ziem Burzy. Zeskoczył z konia, a gdy zarządca go zauważył i zawołał po stajennego, Arthur oddał chłopcu wodze.
- Przygotuj jedzenie i kąpiel, dziękuję, ale najpierw przejdźmy się po dziedzińcu i szybko opowiedz mi wszystko co powinienem wiedzieć o tym całym tutejszym... zamieszaniu. Chcę być przygotowany przed rozmową z ojcem. - rycerz skrzyżował ręce na piersi, a podróżne cotte które nosił pofałdowało się w barkach. Słowo "wszystko" wypowiedział z wielką emfazą.