Przedpola Ruin

Król Aegon - znany powszechnie ze swojej ostrożności i paranoi - nie miał zamiaru wysyłać z Aerionem nawet jednego miedziaka. Kto to widział by trzymać tyle złota w jakimś obozie pod ruinami zamiast w bezpiecznym skarbcu jeśli nie było ku temu powodu? Nie, wszystkie pieniądze na opłaty za materiały oraz robotników wychodziły po prostu ze Smoczej Skały. Na przybycie ludzi z Duskendale i Driftmarku będą musieli jeszcze trochę poczekać, a na tych z Pentos jeszcze dłużej.
Ludzie z załogi Aeriona, żołnierze oraz wyzwoleńcy, rozbili tymczasem swój niewielki obóz zgodnie z zaleceniami księcia. Budowniczy, zarządca oraz cieśle ze Smoczej Skały tymczasem ruszyli do ruin zobaczyć z czym przyjdzie im pracować. Postawione na planie trójkąta na krawędzi wychodzącego na Wąskie Morze zamczysko było w opłakanym stanie. Upadły mur kurtynowy porastał trujący, czerwony bluszcz, zaś dziedziniec zalesiony został przez żołnierskie sosny wylewające się z zawierającego młode czardrzewo bożego gaju. Z trzech kwadratowych wież umieszczonych w rogach zamku dwie całkiem się zawaliły, a jej resztki jednej z nich spadły do morza u stóp klifu.
Odbudowa wszystkiego trochę zajmie, na razie obecni w obozie ludzie mogli zająć się wycinką drzew znajdujących się poza bożym gajem by przygotować plac budowy.

Ludzie zgromadzeni przy Aerionie spojrzeli na jego plan i pokręcili trochę głowami. Czym miały być te dziwne odnogi wychodzące z muru okalającego podgrodzie i jaką miały niby spełniać funkcję? Samo podgrodzie zresztą było strasznie wąskie, ledwo co uda się tam wcisnąć. Książę w dodatku chciał umieszczać cmentarz dla prostaczków w obrębie murów, lepiej było takie coś zrobić wśród lasów kawałek od zamku, aby zagwarantować sobie, że prędko nie skończy się tam miejsce. Jedną jeszcze uwagą w tej kwestii był jak na razie brak konkretnej liczby prostaczków, którzy w ogóle osiedliliby się pod zamkiem co sprawiało, że okalanie ich możliwego osiedla murem było trochę bezsensowne. W końcu po co im mur jeśli wieśniacy i tak zaczną budować poza nim? Dodatkowo zwrócili uwagę, że Blackfyre drastycznie zmniejszył spichlerz, co przełoży się na możliwość zgromadzenia mniejszych zapasów w razie oblężenia zamku, a także po części konieczność składowania zimowych racji również w innym miejscu niż sam zamek. Jako alternatywę dla budowy większego spichrza zaproponowano na przykład rozbudowę piwnic - co odradzano przy tych klifach - pod dodatkowym donżonem, którego zażyczył sobie książę (ludzie nie do końca wiedzieli czemu, ponieważ największa i najbardziej oddalona od bramy z wież miała spełniać funkcje donżonu jak to bywa). Zapytano również po co jest murek przy spichlerzu, który może stanowić osłonę dla wroga przed ostrzałem z donżonu jeśli załodze zamku przyjdzie wycofać się już na podobne pozycje. Lady Alys ucieszona z ogrodów zaproponowała za to by powiększyć je nieco i nadać im bardziej regularny kształt.

Chłopi nie gromadzili się pod murami zamku, właśnie o to chodziło. Nie było dla kogo budować tego podgrodzia jak na razie, a przy jego niewielkim rozmiarze mogło się okazać, że szybko okaże się ono zbyt ciasne. Dlatego też lepiej było zaczekać zdaniem zebranych z konstrukcją czegoś podobnego na ukończenie prac i zobaczenie jak wielu prostaczków zbierze się z okolicy pod zamkiem.
Lady Alys była bardzo zadowolona z powiększenia ogrodu i stwierdziła, że osobiście dopilnuje by wyglądał pięknie. Podobnie sprawa miała się z bożym gajem, który stał się jej oczkiem w głowie i zdążyła nakrzyczeć na kilku parobków by uważali sobie z tymi siekierami w pobliżu czardrzewa. Po sprecyzowaniu życzeń przez Aeriona zebrani uznali, że donżon będzie w takim wypadku nastawiony głównie na funkcje mieszkalne, zaś wielka wieża pełnić ma funkcję stołpu. Od razu zaproponowano by to właśnie w niej umieścić skarbiec księcia, a także by w niższych kondygnacjach znajdował się niewielki loszek dla najważniejszych więźniów oraz dodatkowe magazyny mające zapewnić pożywienie obrońcom w razie wyparcia tak daleko.
Jeżeli nie było więcej planów czy poleceń, prace mogły po prostu ruszyć naprzód...

Na miejsce zdążyło już przybyć wielu robotników, sprowadzono również część materiałów potrzebnych do odbudowy oraz dalszej rozbudowy zamczyska. Prace posuwały się w przewidywanym wcześniej tempie i na razie nic nie wskazywało na to, że coś je spowolni, o ile zdążą je zakończyć przed opadem śniegu. Pogoda związana z nadciągającą zimą miała spore szanse na utrudnienie postawionego przed budowniczymi zadania.
Na sugestię swego męża księżniczka Alys, Wilczyca z Północy, obruszyła się odrobinę. Jeśli on mógł tutaj zostać i pilnować budowy, to mogła i ona. Jej ojczyzna była o wiele bardziej surowa niż te ziemie i jeśli ktoś miałby jechać do wygodnego zamku chronić się przed pogodą oraz otoczeniem, to on. Co z tego, że była w ciąży? Kobiety Dzikich też rodziły dzieci i udawała im się ta sztuka w dziczy za Murem, ona da radę poradzić sobie z ciążą patrząc jak powstaje jej nowy dom! Co do wyjazdu do Lys była zaś skłonna pojechać, wolała Westeros, ale wycieczka raz na jakiś czas dla urozmaicenia była miła. Zwłaszcza jeśli zapowiadało się wydarzenie na tak wielką, rzadko spotykaną skalę.

- No, tak lepiej - powiedziała Alys unosząc dumnie głowę. W tym momencie zaprawdę wyglądała jak prawdziwa córa królów Zimy. Szybko jednak uśmiechnęła się rozwiewając tę aurę, nie była w końcu naprawdę zła na swego męża.
- Hmm... Jeśli chcesz stawać w turnieju, to stawaj - powiedziała. - O ile się nie dasz tam zabić, nigdy nie widziałam żebyś z kimkolwiek walczył. Czy mój mąż umie w ogóle zaszarżować konno i nie wypaść z siodła? - zapytała ze śmiechem. Nie poślubiła Aeriona ze względu na jego umiejętności bojowe, więc nie musiał się raczej wstydzić przed Starkówną jeśli nie był najlepszym wojownikiem na świecie. Gdyby chciała wielką kupę mięśni machającą całe życie mieczem czy innym toporem wyszłaby za jakiegoś Umbera lub Mormonta. - Jeśli mają tam konkurencje łucznicze sama bym wzięła udział - powiedziała pewnie. - O ile będę w stanie - dodała lekko zrezygnowana zerkając na swój brzuch.

Trening Aeriona przebiegał pomyślnie, a ludzie chętnie patrzyli na niego w przerwach od obowiązków. Dostarczało im to jakiejś rozrywki, zwłaszcza że książę nie miał nic przeciwko udziałowi prostych ludzi w zabawie. Małżonka Smoka również zerkała od czasu do czasu jak mu idzie, a sama nie próżnowała szyjąc z łuku do słomianej tarczy praktycznie każdego dnia.

Na polecenie księcia przygotowana została jego galera, cumująca w pewnej odległości od zamku ze względu na wysokie klify Szpetów. Przygotowaniami do wyruszenia zarządzała koniec końców sama Alys, która zapytana przez ludzi jakie przedmioty chce zabrać natychmiast przejęła pałeczkę w całej organizacji. Człowiek Aeriona tymczasem wyruszył wcześniej ze złotem i wszystkimi informacjami by znaleźć dobrego kowala. W Lys książę miał otrzymać wspaniałą zbroję o barwie czarnej niczym węgiel. Na piersi ozdobę stanowiło trzydzieści ułożonych w kręgi rubinów, zaś po piętnaście takich szlachetnych kamieni ozdabiało również ramiona.