Port Volantis

Przy stoisku stał biały niczym mleko mężczyzna, wyglądał jak trup. Przegryzał on w zębach złotą monetę, a wolną ręką przeliczał monety w mieszku. Nagle podeszli do niego dwaj panowie z innego kontynentu. Popatrzył na nich swoimi podczerwionymi oczyma, po czym wybrał monetę z ust. Zaczęli do niego mówić w jakimś dziwacznym języku, na co on jedynie zmarszczył brwi, lecz potem pokiwał głową zachęcająco, bo pokazali na jego towary. Cóż, Lahire to chłop sporych rozmiarów, także pancerz musiał być równie spory. Zaczęto szukać odpowiedniego rynsztunku na wielkoluda, szczególnie na korpus, bo brzuchal był tutaj głównym problemem. Mimo to, znaleziono odpowiednie elementy pancerza. Gdyby zapewne Pyke miał mieć to na sobie, to by musiał mieć naprawdę grubą kurtę i czepiec na sobie, bo sporo mu brakowało do człeka z Dorzecza. Dagon próbował kombinować...nie umiejąc pisać, ani mówić w tutejszym języku. Z takowych prób wynikło parę zdziwionych i zniecierpliwionych prychnięć handlarza, który podnosił jedynie cenę. Pozostała sprawa miecza oraz tarczy. To akurat sprzedawał jakiś czarnoskóry starzec z widocznymi śladami wojaczki na swym ciele. Sprzedawał akurat dłuższy miecz o lekko zakrzywionym ostrzu przystosowanym do cięć oraz tarczę w kształcie serca, bez koloru, czysta.

Hajsy:

Uśmiech nie schodził Dagonowiz twarzy, w końcu nie mógł uwierzyć w słowa wypowiadane przez tego człowieka. Nie był do końca pewien czy on sobie żartuje, czy też poważnie jest taki... błyskotliwy.
- Dagon Pyke, brat lorda Lonely Light i takie tam. - przedstawił się pokrótce, nie omieszkał wspomnieć też o swoim bezpośrednim pochodzeniu, w końcu nie było nic dumniejszego niż ród, żeglujący po otwartym oceanie. - Tak, dobrze rozumiesz. - przyznał z uśmiechem. - Procenty to takie coś, co mi dasz w zamian za to, że kupię Ci broń. Na przykład zapłacę za Twoją zbroję dziesięć monet, to Ty mi dasz dwadzieścia, jak już będziesz miał własne pieniądze. Stoi? - zapytał po raz drugi.
Po rozglądaniu się za pancerzem bękart zaczął się na migi targować z bladym kupcem. Nie za bardzo mu to wychodziło, ze względu na barierę językową, ale też temu, że w sumie to nie znał się na handlu, ot kiedyś dał stal za futra dzikim za Murem, czy sprzedał trochę towarów złupionych na wyprawach lub piratach. Ostatecznie handlarz jeden z drugim przedstawili swoje ceny, a Pyke'owi też się nie chciało już z nimi rozmawiać i tracić czasu. Zaakceptował je.
Całe uzbrojenie wręczył najemnikowi i powoli zaczęli wracać na statek, gdzie kapitan obiecał oddać mu resztki ze śniadania, które gdzieś tam zostały.


Wszyscy wojownicy i medycy z powrotem znaleźli się na statku, zadął róg i statek zaczął opuszczać mury miasta, kierując się w górę rzeki. W przyrzecznych osiedlach uzupełnił jeszcze zapasy, a potem płynęli dalej w poszukiwaniu szczęścia.

- No, to nawet brzmi uczciwie - przyznał Étienne. - Ale póki co leży, bo ja pieniędzy nie mam. Zatonęły jak mi się statek rozpuścił w tej cholernej rzece - wyjaśnił sprawę. A potem zaczęli wybierać co kupią. Był trochę problem ze względu na duże wymiary ciała Lahire'a, ale ostatecznie udało się znaleźć komplet.
- No czego ty do mnie bełkoczesz, mów po ludzku - odpowiadał sprzedawcy, gdy ten odzywał się w swoim języku. Całe szczęście widać Dagon znał ten język, bo się jakoś dogadał i zapłacił za zakupy. Następnie poszli się rozglądać za mieczem i tarczą, które znaleźli u jakiegoś czarnoskórego typa. Szybko kupili co mieli kupić i wrócili na statek. A potem jakiś zajeb zadął w róg aż Étienne głowa od tego rozbolała i odbili od brzegu. Normalnie co za fajne zrządzenie losu, że trafił na tego Dagona. Dzięki temu nie będzie się musiał tłumaczyć królowi Harnasiowi, że go jacyś tubylcy w tych ruinach pogonili.

Flota koalicji dotarła pod Volantis. Przemieszczali się zachowując czujność i rozsyłając wokół siebie mniejsze jednostki - kilka drakkarów z Pentos - w ramach zwiadu. Po dotarciu w okolice Volantis kilkaset okrętów zatrzymało się w szyku, prawdopodobnie mając naprzeciw siebie flotę obrońców miasta. Jeden statek pod chorągwią pokoju został wysłany naprzód z zaproszeniem dla Triarchów, aby ci przybyli na jeden z dromonów koalicji - okręt flagowy Braavos jako najokazalszy - by porozmawiać. Miasta położone na zachodnim wybrzeżu Essos źle przyjęły groźby skierowane w ich stronę i miały teraz zamiar wyciągnąć konsekwencje wobec Pierwsze Córki. Odmowa podjęcia rozmów wiązała się oczywiście z atakiem na miasto, a siły znajdującej się pod nim floty raczej nie napełniały obrońców optymizmem.

Czyli Triarchowie nie mieli nawet odwagi - lub po prostu ochoty - by osobiście z nimi porozmawiać, a zamiast tego woleli wysługiwać się kapłanami Pana Światła. Ciekawy wybór, doprawdy... Chyba nie sądzili, że uda im się nagle załagodzić całą sytuację wyprawiając im ucztę czy inną uroczystość, do której mogli się przygotowywać. Jeśli zaś słowa te dotyczyły widocznego szykowania obrony miasta, to nie zdadzą im się na wiele.
- Obecnie zapewne jedynie w przekazaniu wiadomości - odpowiedział kapłanowi po powitaniu go, mężczyzna nie miał przecież władzy nad miastem i przysłanie go tu było poniekąd tylko marnowaniem ich czasu. - Triarchowie przysyłają nam kapłana Pana Światła? Wydawało mi się, że za Czarnym Murem oddaje się cześć bogom Starej Valyrii - zauważył, chcąc zwrócić uwagę przybysza na to, że może znajdować się po niewłaściwej stronie, a zresztą jest trochę wykorzystywany. Oni z Alayne za to budowali nowe świątynie poświęcone R'hllorowi i krążyły wokół nich plotki mogące przypaść do gustu kapłanom. Nie mówiąc już o tym, że obecnie Volantis nie wydawało się być w dobrej pozycji. - Volantis postanowiło grozić niektórym z miast jakie wysłały tu swoje siły i otwarcie mówić o wrogich zamiarach przeciwko innym, nawołując do wojny. Żaden z członków obecnej tu koalicji nie ma zamiaru tego tolerować - oznajmił. - Triarchowie mogą omówić z nami warunki swojej kapitulacji, albo wybrać brutalniejszą ścieżkę. Ta druga skończy się jednak dla nich o wiele gorzej - poinformował w typowy dla siebie beznamiętny sposób. - W przypadku tej drugiej ścieżki kapłani Pana Światła mogliby w pewien sposób pomóc, co z pewnością przyniosłoby wiele dobrego świątyni.
Książę zerknął na Alayne, mając nadzieję, że małżonka naprostuje jego dyplomatyczne niedociągnięcia i mimo braku Triarchów lub kogoś mającego prawo negocjować w imieniu ich - oraz miasta - ugra ile tylko może na rozmowie z kapłanem. W końcu gdyby stanął po stronie szybkiej kapitulacji mógłby naciskać na ich wroga, a straż świątyni znajdująca się wewnątrz murów miasta jest dość cennym sprzymierzeńcem. Lub uciążliwą przeszkodą.

Co robisz, kiedy płynie na ciebie wielokrotnie większa armia bardzo wkurzonych ludzi chcąca zrobić ci krzywdę, ale jednak daje ci szansę uniknięcia tego? A: korzystasz z okazji i próbujesz załagodzić sytuację, którą sam wywołałeś. B: masz to gdzieś i wysyłasz byle kogo żeby tylko mieć to z głowy.
Niestety Triarchowie wybrali zdecydowanie gorszą dla siebie opcję, a koalicji nie pozostawało nic innego, jak wykazanie się maksymalnie łaskawym podejściem w obecnej sytuacji. W końcu nie zabija się posłańca, nawet jeśli nie był on wiele wart.
-Triarchowie wykazali się butą, lekkomyślnością i zachłannością. Chcieli zrealizować własne cele nie myśląc, co może to przynieść miastu i jego mieszkańcom. Wykazywali wrogie zamiary co do miast zamieszkałych przez wielu wyznawców Pana Światła. W ten sposób nie osiągnęli niczego, a jedynie sprowadzili niebezpieczeństwo na Volantis - zaczęła spokojnie, podsumowując raczej niekorzystną i jednoznaczną pod względem moralnym sytuację. - Tyle, że w razie naszego ataku oni zabarykadują się i bezpiecznie przeczekają, a cierpieć będą niewinni. Zapewne więc jest im obojętne, czy porozumiemy się jakoś, czy jednak nie. Przekaż proszę Triarchom, by zamiast o sobie pomyśleli o ludziach, którzy będą przez nich cierpieć. A jeśli zechcesz przekaż też ludziom, że cierpieć wcale nie muszą, a ich wspólny głos znaczy więcej niż garstki możnych. Na pewno też inaczej potraktujemy tych, którzy będą nam przychylni, nawet jeśli ostatecznie doszłoby do walki.
Nie było sensu prosić o więcej, bo i więcej nie mógł. Jednak nie od dziś wiadomym było, że słowo potrafi być silniejsze od miecza, zwłaszcza umiejętnie użyte przez odpowiednią osobę. Czy kapłan miał teoretycznie jakąś władzę? Nie za bardzo. Ale to, jak jego słowo mogło oddziaływać na wiernych to już całkiem inna sprawa.

- Zapewnienia z pewnością bardzo wygodne dla Triarchów - powiedział, kiedy kapłan zaczął przekładać całą winę za wynikłą sytuację na swojego poprzednika. - Niestety nikt z tu obecnych w nie nie wierzy - poinformował, ponieważ było to coś co poruszyli radząc w Lys. - Volantis od zawsze patrzyło łakomie na pozostałe miasta i z pewnością trudno sobie wyobrazić, że Najwyższy Kapłan grozi ruszeniem całej jego siły nie mając żadnego potwierdzenia wprowadzenia takich planów w życie.
Pomruk Braavoskiego dowódcy poprawił nastrój Aemona. Pewny był już, że przynajmniej jeden z innych członków koalicji nie daje sobie wcisnąć tych kłamstw. Inni... Nawet jeśli w to uwierzą, to posunęli się już zbyt daleko by po prostu się wycofać, a i wizja łupów z pewnością była dla nich kusząca.
- Raduje mnie, że jesteś rozsądniejszy od swego poprzednika i umiesz docenić działania innych ku chwale Pana, zwłaszcza tych, którym okazał tyle łaskawości - wcale nie mówił o czerwonej komecie zesłanej przez R'hllora w Pentos ku uczczeniu ich zwycięstwa, wcale... - Jednak to nie czas na rozmowy o religii - zauważył. - Może jeśli postanowisz odwiedzić Pentos, do czego zachęcamy, nadarzy się okazja - dodał, po czym odchrząknął. - Warunki, tak... Z pewnością chcemy by Volantis zrekompensowało wszystkim tu obecnym koszta jakie ponieśli mobilizując się w celu obrony przed nadchodzącą i zapowiedzianą agresją. To nie podlega dyskusji. Ponadto oczekujemy dodatkowych środków w ramach przeprosin za podobne zajście oraz okazania przez Triarchów dobrej woli - oznajmił, nie spuszczając z kapłana beznamiętnego spojrzenia fioletowych oczu. - Wszystkie galery oraz kogi jakie pozostały w porcie - tutaj skinął głową Archontowi - trzydzieści słoni wojennych, dwieście sześćdziesiąt tysięcy sztuk złota lub ich równowartość w kosztownościach czy tez towarach - zerknął na magistrów by zobaczyć czy nie korci ich by żądać więcej, po czym zerknął krótko na Reyaana nim powrócił wzrokiem do kapłana - oraz dwadzieścia dwa tysiące niewolników. Chętnie przyjmiemy również wszystkie ciekawe i rzadkie dzieła literatury jakie mogą znajdować się w bibliotekach Volantis. Ostatnim warunkiem zaś jest dokument w pięciu kopiach, po jednej dla każdego z miast, w którym Volantis zobowiązuje się powstrzymać jakiekolwiek wrogie działania w okresie co najmniej pięćdziesięciu lat. Może się to wydawać dużo, acz wielu ludzi zostało rozgniewanych w wielu różnych miejscach, a i siły jakie to poruszyło do małych nie należą.

-Nawet jeśli jest to robota kogoś innego, to musicie ponieść konsekwencje jego poczynań. Tak niestety kończy się obsadzanie nieodpowiednich ludzi na wysokich stanowiskach - można było odnieść wrażenie, jak gdyby naprawdę było jej przykro. - Jesteście więc teraz w niekorzystnej sytuacji, z której możecie jednak wyjść bez wojny nie za dużym kosztem. A zwłaszcza brakiem kosztów w ludziach, którzy są nie do zastąpienia.
O ile oczywiście kogoś tam na szczycie w ogóle to obchodziło, zwłaszcza, że w pierwszym rzucie i tak wystawią niewolników, którzy byli dla nich praktycznie bezwartościowi. Miała jednak nadzieję, że nawet jeśli ich mogli poświęcić, to wizja dalszych strat w obywatelach skłoni ich już do pewnej refleksji nad podtrzymywaniem oporu.
-Wymaganie mogą wydawać się duże, ale w większości jest to rekompensata kosztów, a jednak by przekonać ogromną flotę do zawrócenia i zaniechania ataku, kiedy są w pełnej gotowości, też trzeba mieć pewne argumenty - starała się nieco załagodzić brzmienie sporych sum wymienianych przez Aemona. - Przy dalszym pokoju i pakcie o nieagresji miasto i tak odrobi te straty poprzez handel. Jeśli zostanie zniszczone nie będzie już nawet jak tego odrabiać, ani nawet komu, gdyż władze zapewne też zostaną zmienione. Jest to cena za pokój, spokój i stabilizację, które są zapewne warte nawet więcej. Bylibyśmy też gotowi odpowiednio wynagrodzić osobę, która przyczyni się do tego pokojowego rozwiązania sprawy - dodała na koniec.

Jedyne czego chcieli wiedzieć od Triarchy to ilość okrętów jaka stacjonuje w mieście, aby móc zająć się już odpowiednim podziałem. No i jeszcze powiedział by nie próbowali robić z nich idiotów dając im jako niewolników tłum kalek, umierających starców czy ciężko chorych. Kilku ludzi z każdego miasta miało mu towarzyszyć by upewnić się, że wszystko będzie w porządku. Wcześniej jeszcze Aemon zaprosił tak pomocnego kapłana do Pentos, aby zobaczył na własne oczy jak dobrze ma się tam teraz kult Pana Światła. Doradził mu odwiedzenie po drodze Ghoyan Drohe, aby mógł zobaczyć nową świątynię wybudowaną w tamtejszym miasteczku. Co do utyskiwań magistrów nie zamierzał nic robić skoro ograniczały się jedynie do narzekania i nie sabotowały negocjacji żądaniami. Suma jakiej chcieli była prawie połową tego co zagarnęli w Pentos po zdobyciu miasta, z pewnością Volantis nie mogło być wiele bogatsze od tego handlowego giganta przy swoich nakładach na utrzymanie olbrzymiej armii, od których Pentos było wolne. Poza tym tysiące niewolników, okręty oraz słonie również coś kosztowały.
Pozostało czekać na następny dzień i ustalić podział na podstawie wcześniejszych układów o łupach. Oczywiście każdy dostał również odpowiedni dokument gwarantujący to, że Volantis przez następne lata będzie miłe i potulne. Ufanie gospodarzom byłoby rzecz jasna wielce nierozsądne, z tego też względu flota zajęła bezpieczne pozycje blokując port i rozesłała drakkary do patrolowania wód wokół niej. Kilka galer wojennych z gotowymi machinami zostało wysuniętych do przodu na wypadek podstępu, na przykład by zatopić wyładowane smołą płonące statki nim te dopłyną do głównych sił.

Jeśli chodzi o odwiedziny, to książę uprzedził kapłana, że najpewniej w najbliższym czasie po powrocie udadzą się do Braavos. Poprosił więc by swoje przybycie wyznaczył najlepiej pomiędzy piętnastym a dwudziestym dniem września, kiedy powinni być w Pentos. Później zaś prawdopodobnie udadzą się do Lys na wielki turniej organizowany przez znajomego karła.


Aemon nie wiedział jakie polecenia wydał ich towarzysz z Braavos, ale sam nie wydawał podobnego rozkazu dotyczącego kalek oraz starców. Wolał po prostu upewnić się, że nie dostaną tylko takowych niewolników, co byłoby próbą ze strony Volantis by pozbyć się "wybrakowanego towaru" zrzucając go na ich barki. Głównie dotyczyło to kalekich niewolników - chociaż takich pewnie i tak było niewiele, Aemon spodziewał się, że niezdolnych do jakiejkolwiek pracy szybko eliminowano - ponieważ za starcami mogło mimo mniejszych możliwości fizycznych iść większe doświadczenie oraz wiedza.
Kiedy wszystko zostało załatwione i okręty zapełniły się łupami, a podpisane zobowiązania zostały zabezpieczone, flota koalicji skierować się mogła na zachód, do domów. Książęca para miała zamiar wykorzystać czas spędzony na żegludze by ocieplić trochę stosunki z wysłannikami Swarliwych Córek, ale nie zapominali również o Braavosach. Poza tym Aemon nadzorował codzienne treningi Tyreka z młodym Rykkerem i dbał o to by ich podróż była odpowiednio zabezpieczona.

(z/t)