Burdel

Stevron na początku myślał, że oni sobie spokojnie wyjdą z Czarnego Zamku jakby nigdy nic, że można tak po prostu pójść sobie do Mole’s Town. Był jednak w błędzie, powiem Vortimer i Emrick pokazali im jak wyjść z zamku niepostrzeżenie. Frey zapamiętał sobie dobrze tę drogę, mogła być mu bowiem kiedyś potrzebna.
Gdy dotarli do miasteczka starsi bracia od razu wskazali im burdel. Budynek jak budynek biorąc pod uwagę jego lokalizację i przeznaczenie.
– No powiem Ci, któlewskie apartamenty to to na pewno nie są - skomentował żartobliwie po czym weszli do środka. Musiał przyznać, że zrobiło mu się bardzo miło, gdy Emrick zapewnił, że dziś płaci. To był pierwszy raz od dawna, gdy ktoś zrobił dla byłego króla Przeprawy coś miłego. Pewnie nie było po nim tego widać, ale Emrick tym banalnym sposobem zyskał sobie sympatię Freya, jeśli to w ogóle cokolwiek teraz znaczyło.
– Poradzę sobie, ale bardzo dziękuję za zaoferowaną pomoc - właścicielowi przybytku, spoglądając już w stronę drobnej dzieweczki, może to jej niski wzrost ujmował jej lat, ale wyglądała na najwyżej osiemnastolatkę. Z twarzy była niczego sobie, może nawet miała dostatecznie dobrą aparycję, by być służką w Bliźniakach. Może. Tu jednak nie miało to znaczenia.
– Kiedy się zbieramy? – zapytał jeszcze, by towarzysze nie wrócili bez niego. Chwilę później, usłyszawszy odpowiedź co to zbiórki, Frey prowadził dzieweczkę obejmując ją w talii do małego pokoiczku na pięterku. Była to ciasna i ciemna izdebka, za światło służyła tam tylko jednak świeca łojowa, w połowie już wypalona. Było też proste posłanie z narzuconymi nań skórami. To właśnie na nie położył swą towarzyszkę po czym zamknął drewniane drzwi do izdebki.
Przez małą dziurkę między deskami ktoś mógłby zauważyć jak Frey najpierw szepce coś do ucha niskiej dzieweczce, a ta mu odszeptuje, zapewne swe imię. Później zaczęły znikać z niej ubrania, rzucane to tu, to tam, aż któreś trafiło w końcu na prostą klamkę metalową klamkę, zasłaniając znajdującą się w drzwiach dziurkę i pozostawiając „kochankom” samych sobie.
Jakiś czas później drzwi się otworzyły i wyszedł z nich sam Frey, widocznie odprężony i odstresowany. Zszedł na dół niemal idealnie na umówioną wcześniej porę, by spokojnie powrócić do Czarnego Zamku.

W drodze powrotnej rekruci i dwaj bracia dużo rozmawiali na przeróżne tematy, widać było, że często coraz bardziej otwarcie to robili. Nie obyło się oczywiście bez wspomnień przeżyć z dzisiejszej nocy, w końcu każdym był ciekaw, jak bam się inni zabawili. W pewnym momencie, gdy byli bliżej Czarnego Zamku, Frey zmienił nieco temat zagadując to tych bardziej doświadczonych w walce z ich „paczki”:
– Chłopaki, miałbym sprawę - zaczął by zebrać ich uwagę i mieć pewność, że tego na żarty nie wezmą. – Od dawien dawna nie miałem już broni w ręku, a wydaje mi się, że tu, na Murze, jest to jedna z kluczowych umiejętności. Podszkolilibyście mnie? Bo ten tutejszy instruktor to tylko patrzy, jakie wyniki są w pojedynkach i coś tam pierdnie od czasu do czasu, że źle się uderzy, ale co to za nauka, kurwa, jest? – zapytał retorycznie, na co zapewne pokiwali głowami. Stevron miał nadzieję, że któryś z nich zgodzi się poświęcić mu trochę czasu przez najbliższe dni.

Może mieli z tym rację, że na razie instruktor chciał tylko sprawdzić ich poziom. Frey nie znał się na szermierce. Nie był rycerzem, który od małego ćwiczony był w walce, nie wiedział jak się za to zabiera. Widział tylko żołnierzy już walczących, ale przecież trening i walka to dwie zupełnie różne rzeczy.
– Pewnikiem macie rację. Niemniej byłby niezwykle wdzięczny za jakiś trening poza tamtym. Nawet jeśli z początku mam być tylko ponapierdalany mieczem  - dodał żartem do Allena. – Jak to było? Słyszałem kiedyś coś o sposobie na naukę pływania. Że najlepiej jak na środek jeziora się kogoś z łódki wrzuci z workiem jakimś? Nie, w worku tam szło. – poprawił się zaraz. Od kiedyś zasłyszał ten żart w obozie podczas wojny z Blackwoodem. W końcu na dworze królewskim, nawet takim mniejszym jak Przeprawa, takie głupie żarty zwykle nie docierały do królewskich uszu.
– Moglibyśmy zacząć już jutro, tak z wieczora? Ile nam sił starczy i chęci, tyle poćwiczymy, dużo nie musi to być  - miał nadzieję, że z takich treningów wyniesie więcej niż z tych sparingów. A na pewno szybciej posiądzie ową wiedzę i umiejętności. Czas był bowiem aktualnie bardzo cennym zasobem. Szczególnie, przy planowanym zniknięciu z Muru, którą to Frey wciąż miał z tyłu głowy.