Sypialnie królewskie

Król Myle spał spokojnie. Nic z zewnątrz nie naruszało jego snu. Od wewnątrz wyglądało to jednak zupełnie inaczej. We śnie siedział na jakimś mroźnym pustkowiu na północy. Wokół nie było prawie nic. Ot - parę wyschniętych drzew i kilka skał. O wiele bardziej charakterystyczne były leżące na ziemi czaszki. Z dala Blackwood nie widział ich wyraźnie, lecz powoli stawały się większe i wyraźniejsze. Pierwsze co spostrzegł, było ich ilością - a było ich dokładnie siedem. Obraz powoli zaczął zbliżać się do jednej, przypadkowej z nich, a następnie do kolejnych. Pierwsze sześć przedstawiało, jak zdążył stwierdzić, trzech mężczyzn i trzy kobiety. Ostatnia do której dotarł nie wyglądała, jakby należała do którejkolwiek z nich. Nosiła zarówno męskie i żeńskie rysy. Nie była też w niczym szczególna. Uosabiała sobą istotę czaszki. Wtem... jej oczy zaświeciły. Światła układały się w siedmioramienną gwiazdkę. Usta jakby się poruszyły, uśmiechnęły... Po czym wyleciało z nich stado kruków i wron. Zbliżyło się do oczu króla. Zaczęły go dziobać. Poczuł straszny ból na twarzy i przestał cokolwiek widzieć. Dobiegał go tylko szum liści i drzew, szepczących niby Zdrajca...
Obudził się w środku nocy, zlany zimnym potem.