Trakt Rzeczny

Harrold w wyniku swojej podróży do Doliny przebyć musiał targane do niedawna wojną ziemie krain Tridentu. Pierwsza część drogi prowadząca przez domenę Tullych była bezpieczna, terytoria Pstrągów nie ucierpiały bowiem podczas walk, a ponadto cieszyły się w ostatnim czasie wyjątkowym dobrobytem oraz bezpieczeństwem dzięki czujności lorda Edmure'a i jego rycerzy. Niestety dalsza podróż była już gorsza i Clegane mógł pożałować, że nie wybrał się w podróż z jednym przynajmniej towarzyszem. Ziemie dawnych królestw Blackwoodów oraz Brackenów pełne były różnego rodzaju bandytów i dezerterów, a niektórzy mówili nawet coś o szalonym - i niezwykle biegłym - rycerzu, który wyzywał do walki każdego posiadacza pasa jakiego napotkał. Widok wisielców zdobiących drzewa, zalegających przy drogach ciał oraz spalonych wiosek stał się codzienną częścią krajobrazu w tej części Dorzecza, jednak Harrold wydawał się wędrować nieniepokojony. Do czasu...
- Wystarczy tego patatajania! Wstrzymaj konia! - krzyknął mężczyzna wychodzący na drogę około dwudziestu metrów przed Cleganem. - Wstrzymaj, kurwa, mówię! Albo moi koledzy wsadzą ci strzałę między te świńskie oczka żebyś zrozumiał! - dodał, jeśli wcześniejszy wrzask nic nie dał. Na pierwszy rzut oka uzbrojony był w lekki pancerz i kapalin, za paskiem miał toporek, a w dłoniach dzierżył dzidę. Najpewniej dezerter. - Teraz piękny pan rzuci mi tu sakiewkę, raz dwa, albo się pogniewamy i komuś stanie się krzywda. No, ruchy!

Clegane nie zatrzymał się i ruszył na banitę. Dobry ruch, wielce zwiększył jego szanse przetrwania, ponieważ strzelców wokół naprawdę nie było i był to jedynie bezczelny blef. Była jednak pułapka, a Harrold uniknął jej wręcz cudem. Czy też ktoś mógłby to powiedzieć, szczęśliwym zbiegiem okoliczności. Otóż w ostatniej chwili zdążył uchylić się przed zamocowanym na linie długim pniu, który przeleciał przez drogę zapewne mając na celu zrzucenie go z konia. Widząc to bandyta zaklął szpetnie i skoczył w krzaki, by nie stać na drodze zakutego w stal, konnego wojownika. Pozostało zadecydować czy ścigać zbójce i jego partnera odpowiedzialnego za obsługę pułapki, czy może dać sobie spokój i jechać dalej.

Harrold nie zatrzymywał się i szybko dopadł do miejsca, gdzie jeszcze przed chwilą stał czmychający teraz przez gęsty dorzeczański las rozbójnik. Widział go jeszcze całkiem nieźle, jak przemyka między gałęziami, więc ruszył w pogoń. Gdzieś z prawej słyszał jak ktoś jeszcze pędzi przez zarośla, najpewniej ten, który obsługiwał pułapkę. Odwróciwszy głowę by sprawdzić czy drugi wróg nie próbuje zajść go z boku, Clegane nikogo nie dostrzegł. Widocznie obaj rzucili się do ucieczki i nie mieli planu awaryjnego w razie niepowodzenia swojej małej pułapki. Niefortunnie kiedy wrócił wzrokiem przed siebie... Ścigany zniknął. Rozpłynął się zwyczajnie w zaroślach. Skubany, jednak niezły był z niego zbójca... Chyba nie pozostawało nic innego jak jechać dalej.

Ziemie lorda Edmure'a Tully'ego oraz jego chorążych przeżywały prawdziwy rozkwit, ludzie mnożyli się, plony były obfite, a złota w skarbcach przybywało. Nic więc dziwnego, że Stary Pstrąg postanowił wykorzystać całe to bogactwo by zainwestować w przyszłość. Nad Czerwonymi Widłami rozpoczęto budowę kamiennego mostu oraz strażnicy, które miały ułatwić podróż Rzecznym Traktem oraz zwiększyć bezpieczeństwo wędrowców. W tym samym miejscu miała powstać również przystań rzeczna. Do inwestycji dołożył się wierny chorąży Riverrun - Vance z Wayfarer's Rest, który oczekiwał, iż inwestycja ta przyniesie spore zyski. Wkrótce miało się okazać, że nadzieje lordów Dorzecza nie były płonne...