Przedpola Królewskiej Przystani

Dość szybko Lyonel miał się zmierzyć z pierwszą trudnością w ustawianiu swojej blokady. Co prawda do Królewskiej Przystani żywność nie docierała od strony Czarnej Zatoki ani lądem, ale nie przeszkadzało to barkom rzecznym poruszać się po Czarnym Nurcie i sprowadzać jedzenia do oblężonego miasta, mijając zabezpieczenia obrońców. Okręty Blackfyre'ów nie zamierzały wpływać na rzekę i narażać się na ostrzał ze strony miejskich maszyn. Jeżeli książę Burzy chciał założyć skuteczną blokadę miasta, to musiał z pewnością ten problem rozwiązać. Na razie był to jedyny problem - mieszkańcy miasta nie przejawiali jak dotąd chęci do opuszczania grubych murów czy czynienia akcji zaczepnych wobec napastników. Na razie tylko setki żołnierzy obserwowali znad kilkunastu metrów co się dzieje...

Do Lyonela przybył raport z akcji po drugiej stronie Czarnego Nurtu. Jego ludzie przepłynęli na drugą stronę rzeki statkami Blackfyre'ów, blokującymi port. Najwidoczniej jednak dostrzegli to obrońcy z Królewskiej Przystani i gdy wysłani ludzie przybyli na miejsce, w którym mieli znajdować jedzenie, znaleźli jedynie parę beczek mięsa i piwa. Jednak to nie był koniec niemiłych niespodzianek... Zaraz z nieba spadły na nich trzy dzbany Dzikiego Ognia. Trzeba powiedzieć, że mieli spore szczęście - większość ich ludzi umknęła przed ogniem, a ten niespecjalnie się rozprzestrzeniał, dlatego ucierpieli jedynie Ci, którzy nieszczęśliwie znaleźli się w bezpośrednim sąsiedztwie wybuchu. Pozostali wyciągnęli kogo się da, po czym dali ogniowi spalić resztę wioski, żeby na ich miejscu zbudować swoje obozowiska.

Lepiej sprawa miała się na rzecze. Katapulty trafiły na zgrupowanie barek rzecznych i ostrzelały je, topiąc osiem z nich. Pozostałe jednak umknęły, niosąc wieści o zajściu do Królewskiej Przystani.

Od strony Królewskiej Przystani nie nadeszła pozytywna odpowiedź. Nikt nie zamierzał wydawać Lyonelowi ich królowej, toteż zaczęli przygotowywać katapulty do ostrzału. Już nad ranem były gotowe i zaczęły ostrzeliwać mury przy Smoczej Bramie. Niestety z niską skutecznością. Prawie w ogóle nie skruszyli zamkowych murów, a już w okolicach południa spotkać ich miała odpowiedź ze strony obrońców. Z murów nie mieli już takich problemów. Wystrzelili kilkanaście dzbanów Dzikiego Ognia. Część trafiła w stare domostwa, które stały pod murami Królewskiej Przystani. 3 z nich trafiło blisko lub w katapulty Jeleni, które spłonęły pięknym, zielonym ogniem, a razem z nimi kilku ludzi Lyonela... Większe straty wywołały jednak te źle wycelowane. Nie tylko część domów spłonęła, ale ogień zaczął się rozprzestrzeniać na północny wschód, w stronę obozu Lyonela. Lokalni mieszkańcy nie byli w stanie powstrzymać pożaru. Poza tym ludzie Baratheonów zostawili jeszcze istniejące katapulty na pastwę ognia, przestraszywszy się zielonego płomienia, pomimo że jedna jeszcze nie zdążyły jeszcze się zająć.

Kolejne dni były dla Baratheonów dość pomyślne. Bandyci próbowali podejść pod obóz, ale zostali wyrżnięci przez straż złożoną z ludzi Obdartego Sztandaru. Blokada miasta wciąż się utrzymywała, a kolejne machiny powstawały i strzelały w północny fragment murów. Barki zagrożone ostrzelaniem z katapult nie wypływały z przystani w Królewskiej Przystani, a miasto powoli zaczynało cierpieć z głodu. Trebusze także spisywały się dość dobrze. Po kilku dniach w ostrzeliwanym odcinku murów zrobił się wyłom. Plan mógł wkroczyć w decydującą fazę...
Ludzie z Królewskiej Przystani podjęli próbę spalenia trebuszy swoimi dzbanami... ale nic z tego nie wyszło. Ogień wybuchł i całkiem nieźle rozpalił się przed katapultami, a wiatr pchnął je w stronę machin... ale ogień nie mógł przejść przez usypane wały ziemne.
Do obozu wrócili także ludzie Araka. Odkryli, że faktycznie jedzenie było sprowadzane z ziem Goodbroka. Dlatego rozbili kilku ich rycerzy, wzięli w niewolę i zniszczyli stacjonujące tam barki. Po drodze natknęli się też na bandytów, ale bez problemu sobie z nimi poradzili.
Obecnie do rangi największego problemu urośli bandyci grasujący na okolicznych ziemiach. "Dornijskie Bestie" przy Rosby i kilka większych watażków pod Hayford sprawiali problemy tamtejszym lordom, którzy żądali od księcia zrobienia z tym porządku pod groźbą wycofania swoich orszaków, by samemu sobie z nimi poradzić. Przedstawiciele Mormonta także się denerwowali, chociaż byli mniej stanowczy niż dwaj lordowie - zapewne ze względu na to, że w ich okolicach było spokojniej.