Dziedziniec Raventree

Markus wyszedł na dziedziniec w towarzystwie kilku żołnierzy oraz swojego giermka, Mruka. Stanął przed nimi, zakładając ręce za plecy i zaczął wydawać polecenia. Najpierw zwrócił się do rycerzy.
- Panowie, chcę znać dokładną liczbę naszych żołnierzy, a następnie przynieście mi informacje o zakładnikach których tu mamy. Wykonać natychmiast.- Przytakną głową dając im do zrozumienia, że mogą odejść, następnie spojrzał na Mruka i zdobył się na lekki uśmiech. - Jestem rad z tego, jak wykonywałeś swoje obowiązki do tej pory. Nie zawiodłeś mnie. W nagrodę jesteś dziś wolny od pracy i treningu szermierki, chociaż w następnych dniach włożysz szczególny wysiłek w to drugie. Idą złe czasy. Tymczasem, jesteś wolny.... chociaż prosiłbym cię o coś jeszcze. Miej oczy szeroko otwarte i nasłuchuj. Jeżeli natkniesz się na coś podejrzanego, przyjdź do mnie.- Mówiąc to, podał giermkowi jabłko i poczekał, aż młodzieniec się oddali. Ufał mu, wiedział także, że może polegać na jego umiejętnościach. Mruk pochodził z Zapchlonego Tyłka, a tamtejsze sieroty wiedzą jak zdobywać informacje. Z natury są także bardzo ostrożne.
Kiedy został sam, Markus usiadł ostrożnie na schodkach dziedzińca i rozłożył dłonie na kolanach. Jego palce nosiły ślady niedomytej krwi, prawa dłoń miała liczne zadrapania i odciski. Wpatrywał się w nie w zadumie, a w środku ściskało go od niemocy i troski o los bliskich w Kamiennym Żywopłocie. Nachodziły go czarne myśli i poczucie winy, a także wstydu. Wszak dokonało się to o czym wszyscy Brackeni marzyli od wieków. Zdobyto Raventree Hall, lecz jakim kosztem? Głupi honor kosztował ich więcej niż mogliby z tego zyskać. Dotarło do niego, że samym gadaniem, narzekaniem na obecną sytuacje nic nie zmieni. Powinien wziąć sprawy we własne ręce, ratować to co im pozostało. Jeżeli ojciec znowu popełni błąd i poniesie porażkę, to jemu przyjdzie ponieść te koszta. Co jeżeli pogłoski mówią prawdę, Blackwoodzi dostaną wsparcie z południa?
Czekał, cierpliwie czekał. Jego ludzie niedługo powinni przedstawić mu raport z obecnej sytuacji, dzięki czemu będzie wiedział co robić dalej.

Połączony orszak Tullych z Riverrun i Arrynów z Orlego Gniazda przybył do siedziby rodowej Blackwoodów dwa dni po wyruszeniu z siedziby króla Edmure'a. Ich przyjazd był najwidoczniej zapowiedziany, bowiem wpuszczono ich do zamku, gdzie dowiedzieli się, że król Myle Blackwood przebywa obecnie w Seagardzie. Nie mogli go winić, w końcu zajmował się sprawą nadrzędną, czyli wojną, która przez ostatnie miesiące rozdzierała Dorzecze.
Służba ulokowała ich w stosownych komnatach, a im nie pozostawało nic innego jak siedzieć i czekać aż król Raventree pojawi się na swoich włościach i znajdzie dla nich czas na audiencję. Marion z kolei dawało to czas na rozejrzenie się wokół i przyjrzenie z bliska rodowej siedzibie Blackwoodów. Już na pierwszy rzut oka widziała, że jest bardzo różne od jej rodzinnego zamku, aczkolwiek nie odstawało aż tak od realiów Dorzeczańskich ziem, co ją cieszyło. Takie znajome krajobrazy sprawiały, że nadal czuła się blisko domu.  

26.04.336 Poranek