Brama Raventree Hall

Lord Roderick Blackwood wiedział, że w stronę jego zamku nadciąga pokaźna grupa ludzi. Pokaźna grupa ludzi, którzy najpewniej nie nieśli ze sobą nic przyjemnego. Nie zdziwił się więc, kiedy straże wezwały go na mury, aby pokazać mu dwie lub może trzy setki Żelaznych Ludzi ustawionych pod zamczyskiem Blackwoodów. Nad oddziałem powiewał sztandar rodu Hoare, Królów Wysp i Rzek.
- W imieniu króla Harwyna Hoare nakazuję wam otworzyć wrota i wpuścić nas do środka! - zakrzyknął brodaty mężczyzna, który wyjechał przed kolumnę wojsk.
Najprawdopodobniej do Raventree Hall zawitali właśnie z wizytacją królewscy poborcy podatków, aby zebrać należne Jego Miłości złoto przeznaczone na utrzymanie pilnujących porządku w Dorzeczu wojsk. Przy okazji poborcy mogli sprawdzić czy na ziemiach poddanych Twardorękiego panuje porządek oraz czy nikt nie ma jakichś głupich pomysłów. Na przykład takich, przez które mógłby skończyć we wroniej klatce, co bardzo zasmuciłoby króla. Wszak Harwyn niezwykle troszczył się o swoich poddanych.

Żelaźni Ludzie wkroczyli do zamku w szyku, zajmując część dziedzińca i nie opuszczając formacji. Wyraźnie nie ufali Dorzeczanom i nie mieli zamiaru dać się zaskoczyć w razie zdradzieckiego ataku. Właściwie próba takiego mogłaby się skończyć przejęciem zamku przez oddział poborców, a to zdecydowanie nie byłoby przyjemne przeżycie dla jego mieszkańców.
- Lord Blackwood, jak mniemam? - przywódca Żelaznych zwrócił się do Rodericka. - Z rozkazu Jego Miłości przybyliśmy zebrać podatki za półrocze. Zgodnie z nakazem króla połowa waszych dochodów przewidzianych na ten okres - oznajmił. - Wszystko, aby zapewnić, to... Bezpieczeństwo i spokój w Dorzeczu. Wszak nie chcielibyśmy by jacyś banici lub, co gorsza, buntownicy zakłócali spokój w królestwie, prawda?
Jeździec skinął na swój orszak, z którego wystąpiło dwóch opancerzonych Żelaznych i jeden pulchniejszy, łysy jegomość odziany w proste ubrania podróżne z torbą na ramieniu.
- Mój człowiek przejrzy wasze księgi czy inne zapiski i określi jaką sumę Raventree Hall musi wypłacić koronie.
Wskazany człowiek miał ciemniejszą cerę i inne rysy twarzy niż Roderick kiedykolwiek widział. Na pewno nie pochodził z Dorzecza lub okolicy. Może Dorne? Albo... Essos?

Żelazny człowiek zeskoczył z konia i uściskał dłoń Rodericka. Dało się odczuć, że miał sporo siły w swojej niemałej łapie.
- Dobrze, bardzo dobrze - wyspiarz wyszczerzył swoje pożółkłe zęby w uśmiechu i mocno klepnął Blackwooda w ramię. - Słyszeliście chłopcy, ruchy!
Dwóch zbrojnych wraz z pulchnym zarządcą ruszyło we wskazanym im przez lokalnych rycerzy kierunku.
- Lord coś wie o jakichś bandytach? No, no... To bardzo ciekawe, nie ma co - powiedział Żelazny i zagwizdał. - Śpieszyć się nam nie śpieszy, zanim księgi zostaną sprawdzone a złoto zapakowane, to trochę minie. I jeszcze o tych rozbójnikach chętnie posłucham. Prowadź pan do tego jadła!
Oczywiście nie wszyscy Żelaźni Ludzie mieli iść się rozgościć, kilkunastu pozostało na dziedzińcu pilnować wozów, na które załadowane miały zostać podatki dla króla. Kilkunastu też rozstawiło się po zamku jako warta mająca zapewnić bezpieczeństwo królewskiego emisariusza podczas posiłku oraz wypełniania obowiązków. Mieszkańcy Wysp okazywali również ostrożność wobec jadła i napitku, acz jeżeli Blackwood i jego domownicy już się poczęstowali, a kilku pierwszych Żelaznych nie padło trupem, to zaczynali jeść coraz śmielej. Aż trzeba im było donosić więcej.