Przedpola Zamku

Nie był to najlepszy dzień w historii Raventree Hall. Strażnicy na murach zobaczyli pędzących co koń wyskoczy zbrojnych. Cała 10 wpadła do środka jak burza, wołając, że Frey idzie. Przepytani, zeznali, że wojsko lorda Freya przekroczyło granicę i maszerowało na zamek. Wieści wywołały wielkie poruszenie. Lord Blackwood od razu wysłał gońców, by ostrzegli miejscową ludność, a wszyscy zbrojni zostali postawieni w stan gotowości. Lord Blackwood od razu napisał też kruka do Króla Durrana, chociaż wątpił, iż pomoże to w czymkolwiek. Władca Tridentu Północnego wpadł na jeszcze jeden pomysł, na wozy zapakowano uzbrojenie dla 100 piechurów i został wysłany do okolicznych wiosek, by zebrał armię, która mogłaby przyjść na odsiecz.

Od razu po dostrzeżeniu wielkiej kolumny zbrojnych, załoga zamku podniosła most zwodzony. Od teraz zostało tylko czekać na to, co zrobią przybysze. Na to nie trzeba było długo czekać, zbrojni otoczyli zamek kordonem. Armia królestwa Przeprawy rozpoczęła oblężenie. Zbrojni nie marnowali czasu, bo część od razu zabrała się za zbieranie drewna na budowę. Obserwujący to z murów swego zamku lord Blackwood widział, że to nie przelewki. Zdziwiło go to, iż widział samą konnicę, gdzie piechota, a gdzie strzelcy? I skąd on wytrzasnął aż tylu? Tu było coś więcej, niż widział teraz. Na propozycję wykrzyczaną przez herolda, zgodził się, zastrzegając jednak, że jeśli to podstęp to Frey zginie pierwszy. Może było z tego jakieś pokojowe wyjście, nadzieja matką głupich. Jeśli Stevron obiecał, że podejdzie sam, to opuszczono most zwodzony, tak by obaj lordowie mogli na nim stanąć.
-Nieźle się zapędziłeś Stevron. Szczerze mówiąc, nie spodziewałem się, że będziesz aż tak bezczelny. Bez wypowiedzenia wojny? To podłe nawet jak na ciebie. Czego chcesz?- zapytał, a jego ton mógłby prawie zamrozić fosę, nad którą stali.

Lucas wysłuchał Stevrona, co innego mógł zrobić? W oblężonym zamku było niewiele do robienia, a jego ludzie już zajęli się przygotowaniem obrony. Teraz Lucas próbował kupić im trochę czasu, chociaż wątpił, że uda mu się odwrócić uwagę Stevrona od zdobywania Raventree Hall. Pierwsza opcja i trzecia opcja wydawały się bliźniaczo podobne, a żaden z tych pomysłów nie przypadł Blackwoodowi do gustu. Miał nadzieję, że jego kruk dotrze do Ziem Burzy i że król Durran zdąży przysłać pomoc, ale teraz patrzył na stojącego przed nim dumnego Freya i zaczynał powoli wątpić, czy dadzą radę się utrzymać aż do jego przybycia.
-Jaką mam gwarancję, że jeśli się poddam, to oszczędzisz mnie i moją rodzinę? Wszystkich w ludzi zamku? Już wykazałeś się brakiem honoru, najeżdżając mnie bez ostrzeżenia. Nie mam jak ci zaufać.- odpowiedział Freyowi. Patrzył na swojego przeciwnika ze zmarszczonymi brwiami. Zastanawiając się, czy można ufać lordowi Bliźniaków.

Blackwooda już nudziły zapewnienia Freya. Nie miał jak mu zaufać, a poza tym chciał zachować głowę i swoją niezależność. Może jego syn da radę sprowadzić odsiecz na czas? Nie miał zamiaru przyjmować oferty Stevrona. Miał wiarę w fortyfikacje Raventree Hall. Nijak nie skomentował słów przeciwnika, tylko odwrócił się i odszedł do swego zamku, a most zwodzony podniósł się za nim. Czekało ich oblężenie.


Drugi dzień oblężenia, armia Bliźniaków ufortyfikowała swoje pozycje i zaczęła budować maszyny oblężnicze. Około południa rozległy się rogi, a na horyzoncie zamajaczyły chorągwie z czerwonym koniem na żółtym tle. Brackenowie przybywali by pomóc zniszczyć swoich odwiecznych wrogów. Stojący na murach Lucas Blackwood zaklął tylko, widząc ich. Armia Tridentu Południowego przyłączyła się do armii Przeprawy. W momencie, kiedy ludzie zaczęli rozstawiać namioty Król wraz z lordem Smallwoodem i swoim synem udali się do namiotu dowodzenia.
-Znowu się spotykamy Stevronie. I to spotkanie dużo bardziej mnie raduje.- powiedział Jonos, wymieniając uścisk dłoni z lordem Freyem.

Lord Jonos wysłuchał słów Freya, kiwając głową. Nie mieli za bardzo alternatywy, mogli jedynie próbować zagłodzić obrońców, ale to pewnie zajęłoby całe wieki. Niby dysponowali całkiem sporą ilością czasu, jednak Bracken chciał zobaczyć głowę swego odwiecznego wroga na pice jeszcze za swojego życia. Nie miał za bardzo nic do dodania. Spojrzał tylko na syna, sprawdzając, czy on nie chce nic powiedzieć, po czym skinął głową.
-Nasi ludzie bez zwłoki dołączą do twoich przy budowaniu maszyn. Chcę zobaczyć śmierć Blackwooda.- powiedział starszy z Brackenów, po czym razem z lordem Smallwoodem udał się wydać odpowiednie rozkazy.


Nad Raventree Hall znów rozniósł się dźwięk rogów. Ile jeszcze? pytał w myślach władca obleganego zamku. Tym razem nadchodziła piechota królestwa Przeprawy. Długa kolumna z chorągwiami Freyów i Mallisterów wzmocniła obóz, stawiając dodatkowe namioty i zacieśniając krąg wokół siedziby Blackwoodów. Zaraz też dołączyli do budowania maszyn razem ze wszystkimi. Teraz praca szła dużo szybciej i obrońcy mogli tylko bezsilnie obserwować, jak powstają kolejne machiny oblężnicze.


Około południa wszystkie machiny oblężnicze, których wykonanie zlecił król Frey, zostały skończone. Na polach przed zamkiem stały dwie wieże oblężnicze i niezliczone osłony dla piechoty. Wielka połączona armia Przeprawy i Tridentu Południowego była gotowa do swego ataku. Teraz zbrojni obu stron zastygli w oczekiwaniu. Co ich czeka? Szturm? Oczekiwanie? Tylko ludzie w namiocie dowódcy mogli wiedzieć.

Oddziały Freyów ruszyły naprzód, a jeszcze zanim znalazły się w zasięgu łuczników, ich wineje wzięte zostały na cel przez machiny z zamku, które miotały w nie dzbanami z oliwą. Wkrótce też strzelcy oblegających pod osłoną pluteji podeszli wystarczająco blisko by rozpocząć wymianę ognia. Strzały - w tym kilkanaście obwiązanych podpalonymi, nasączonymi olejem szmatami - poszybowały w obie strony. Część z nich opadła na wineje, których dachy stanęły w ogniu, reszta trafiła w kilkunastu łuczników. A był to dopiero początek... Wineje powoli sunęły w stronę fosy, od czasu do czasu jakaś stawała w ogniu. W pewnym momencie jednak ogień - dosłowny - obrońców skupił się na plutejach, najwyraźniej lord Blackwood uznał wrogich strzelców za większe zagrożenie niż próbujących zasypać fosę zbrojnych i postanowił pozbawić ich osłony. Wymiana pocisków trwała, podczas gdy wiadra ziemi sypały się pod zamkiem, w końcu też napastnicy zaczęli wycofywać się po następną partię. Strzelcy agresorów również wycofali się na czas przygotowania nowych wiader, nie warto było tracić ludzi nie osłaniając nikogo.
Stevron i jego towarzysze mieli w tym czasie chwilę by rozważyć kontynuowania natarcia lub chwilowe odstąpienie, aby przygotować inny plan. Wiadome było, że zasypanie fosy zajmie sporo czasu, a o ile Blackwood nie wyczerpie swoich zapasów pocisków, to ich straty znacząco wzrosną.

Lord Bracken nie widział problemu w uszkodzeniu zamku. Mury da się odbudować, z wyhodowaniem ludzi w tak krótkim czasie będzie trudniej. Poza tym czego sie nie poświęci by wyciągnąć tego kurwiego syna Blackwooda z zamku i nabić go na pal ku uciesze tych wron zasiadających na jego pieprzonym, kamiennym drzewie! Wkrótce gotowy był raport od kwatermistrzów monarchów. Oszacowali, że przygotowanie lub zebranie materiałów zajmie im około dwóch dni, później zaś mogą budować dwie machiny - równolegle - w półtorej dnia. Pozostawało jedynie zadecydować ile ich potrzebują. Król Bracken uważał, że sześć byłoby rozsądną liczbą, a może nawet osiem. Dowodzący oblężeniem mieli w tym momencie czas na rozmyślanie nad kolejnymi pomysłami na następny szturm.

Machiny zostały ukończone i rozpocząć się mógł ostrzał murów Raventree Hall. Pierwszego dnia ściany twierdzy Blackwoodów zostały nadkruszone, jednak wciąż stały pewnie i opierały się najeźdźcy. Wydawałoby się, że obalenie ich okaże się czasochłonne...


Nic bardziej mylnego. Już dnia następnego prowadzące ostrzał machiny osiągnęły sukces i utworzyły pierwszy wyłom w murach. Następne trzy zostały wywalczone jeszcze tego samego dnia. Z dobrych wieści można było dodać, że w jednym z czterech miejsc spadające gruzy praktycznie zasypały fosę, pozwalając ludziom atakujących na natychmiastowe uderzenie. Późnym popołudniem szturm rozpoczął się po raz kolejny...
Setki piechurów ruszyły w stronę wyłomów zasypać fosę, a część zetrzeć miała się już ze zbrojnymi Blackwooda. Strzelcy obu stron rozpoczęli szyć do przeciwnika, ale to posiadający przewagę umocnień ludzie z Raventree przodowali na tym polu. Dziesiątki najeźdźców padały na przedpolach przeszyte strzałami. Gdy doszło do starcia w dostępnym wyłomie ludzie Blackwooda odrzucili agresorów zabijając więcej niż sami stracili.
Przepychanki w wyłomie i próby zasypania fosy trwały jeszcze długo, a stosy trupów powoli zaczynały piętrzyć się pod murami Raventree. W końcu jednak kolejne trzy przejścia dla napastników stanęły otworem, a nie można było powiedzieć, że w czasie dotychczasowej walki straty obrońców były małe.
Gdy walka rozgorzała we wszystkich czterech wyłomach, widać było jak rozciągnięte są siły Blackwooda. Tylko jego świetni łucznicy zasypujący nadciągające fale przeciwników gradem strzał i przerzedzający je pozwalali piechocie nie ulec pod naporem liczby wojsk Freya i Brackena. W pierwszym wyłomie niesłychany upór obrońców połączony z wieloma trupami i ostrzałem zaczął też powoli łamać morale walczących tam ludzi Stevrona, aż w końcu rzucili broń i zaczęli uciekać w stronę obozu. Dopiero tam zostali zatrzymani przez swoich kolegów oraz oficerów. Dla Blackwooda była to idealna sytuacja, ponieważ jego zbrojni mogli szybko ruszyć na pomoc łamiącym się - przez liczbę wroga, nie brak skuteczności - towarzyszom w innych wyłomach.
W ten sposób wykrwawiające się siły obrońców nie miały już ludzi do obsadzenia wszystkich wyrw, a pewne było, że do tej opustoszałej wkrótce nadciągną świeże siły najeźdźców. Władca zamku zebrał swoich ludzi i wycofał się z nimi do donżonu, gdzie zaczęli się umacniać. Dziedziniec, mury oraz zewnętrzne zabudowania Raventree były w rękach sojuszu Freya i Brackena.
Ludzie Stevrona i jego sojuszników zaczęli zbierać z pola rannych, a także liczyć poległych. Straty były duże, jednak mogło być zdecydowanie gorzej. Udało się pojmać również kilkudziesięciu jeńców. Słońce w czasie bitwy zdążyło już zajść...

Wojska Blackwooda stanęły pod zamkiem. Na murach widać było zbrojnych, a na wieżach powiewały sztandary Brackenów. Myle otrzymał również raport, że niedaleko od twierdzy wznosi się palisada otaczająca prawie ukończony sept, a także kilka innych prawie skończonych, prostszych budynków. Wewnątrz schowała się zbieranina ludzi, głównie prostaczków uzbrojonych w kije, widły, narzędzia. Kilka setek.
Co do rozmów. Myle nie musiał nawet czekać na negocjacje, gdy tylko jego armia stanęła pod twierdzą przez wrota wyjechał orszak pod sztandarem pokoju. Markus Bracken prowadził ludzi i poprosił o spotkanie ze swym wrogiem. Zaoferował mu wymianę zamków - Raventree za Żywopłot - oraz wszystkich jeńców, a także zawarcie pokoju. Niestety jego propozycja nie uwzględniałą hołdu...