Przedpola Crakehall

Po kolejnych dwóch dniach żeglugi flota Wysokiego Króla Torgona Greyirona dotarła pod Crakehall, siedzibę królewskiego rodu Crakehallów. Ziemie ich, pozbawione słynnych kopalń Lannisterów, Reyne'ów czy nawet Banefortów, nie były tak bogate jak te należące do ich północnych sąsiadów. Nie wyprzedzały ich również pod względem obfitej populacji czy szczególnie urodzajnych pól. Potencjalne zyski z nich malowały się więc raczej skromnie w porównaniu do tego co Żelaźni Ludzie otrzymali do tej pory.

Na murach zameczku Dzika dostrzec mogli licznych żołnierzy, kiedy drakkary dobijały do brzegu, Crakehall niewątpliwie przygotował się na ich przybycie. Może Lannister go ostrzegł? Złoty Lew był przysposobiony do obrony swojego miasta wzorowo, a przynajmniej takie sprawiał wrażenie, więc może zaalarmował również sąsiada przed kimś komo postrzegał jako wspólnego wroga. Zbrojni gotowi do obrony zamku nie byli jednak jedynym co na Żelaznych Ludzi czekało, albowiem szybko wyjechało do nich również poselstwo z zamku. Król Tybolt Crakehall witał szlachetnego króla Torgona i... przygotował już trybut dla niego. Kufer złota i srebra oraz moc zapasów.
- Ha! - roześmiał się Torgon, słysząc uległe słowa posłów. - Tak jak wam rzekłem - zwrócił się do królów, lordów i kapitanów z wysp. - Wystarczyło raz ich mocniej szturchnąć i już przypominają sobie jakie zasady panują na wybrzeżach Westeros!
Wysoki Król podyktował jeszcze posłom ile ich król ma dostarczyć trybutu na koniec roku i później co każde półrocze, a kiedy ci zaakceptowali jego żądania, klasnął jedynie w ręce i nakazał przekazanie daniny. Tej nocy Żelaźni Ludzie mieli naradzić się w obozie przed drugą fazą wyprawy - Reach.

- Lepsza, lepsza... Mały królik osobiście do nas przygalopował żeby się ukorzyć - zaśmiał Torgon i pokiwał głową. - Ale Dzik to przecie świnia, to i jak miał się zachować?
Wysoki Król roześmiał się, a wraz z nim i Victarionem śmiali się i inni Żelaźni Ludzie.


Zamysł króla, względem Oakheartów, Florentów i Blackbarów, małych królów z Reach, był podobny do tego co Victarion wskazał. Wyprawić posłańca i zażądać głównie żywności, której obfitość mieli na polach. W razie odmowy spalić całe wybrzeże ich domen i żądanie ponowić. Jeżeli i wtedy odmówią... No, wtedy się pomyśli jak mocniej naciskać, aby nie okryć Żelaznych Ludzi hańbą. W końcu jakim szacunkiem by się cieszyli, gdyby groźby nie umieli dopełnić? Na Zachodzie uczynili przykład z Farmanów, to i w Reach może być trzeba.
Gorzej było z większymi przeciwnikami, a przede wszystkim z Gardenerem, i tutaj Torgon nie miał zamiaru być przesadnie łagodny. Władców Wysogrodu trzeba było jednoznacznie wcisnąć pod but, aby wiedzieli, że nie powinni myśleć o walce z Żelaznymi Ludźmi. Mander, jak Victarion zauważył, był ich słabością. Greyiron chciał odesłać część floty do zdobycia Wysp Tarczowych jeszcze zanim załatwią sprawę z Oakheartem. Zdobyć wszystkie statki, złupić wioski i miasteczka. Zamków raczej nie dobywać, ponieważ ni to bogate, ni to zamierza je zatrzymać. Ot, zamknąć wyspiarzy w ich forcikach jeżeli do nich się cofną. Później symboliczną liczbę ludzi zostawią żeby ludzie z Tarcz nie mogli nic uczynić, a flota, cała, wpłynie na Mander. Wysogród ma ludne ziemie i ludnych wasali, ale terytorium ma wielkie i żaden goniec nie zbierze ich sił tak prędko, jak prędko chyży drakkar zawita pod Wysogrodem. Pokażą Gardenerowi, że jego Tarcze chronić mogą przed małym rajdem, ale nie przed gniewem Wysokiego Króla. Może dobędą Wysogrodu jeżeli warunki będą sprzyjające. Jeżeli jego gospodarz odmówi zapłaty trybutu, oczywiście. Jeżeli rokowania na szturm nie będą najlepsze, to cóż... Wszystko wokół Manderu mogą postawić w ogniu od jego ujścia po Kamienny Most i Grassy Vale. Ludzie z Reach nie będą w stanie ich złapać, a ich rozproszone siły nie powinny być wielkim zagrożeniem.
Zostali jeszcze Hightower i Redwyne. Od tego pierwszego Torgon chciał uzyskać trybut raczej bez rozlewu krwi. Stare Miasto nie było potężnie ufortyfikowane, ot palisada z wałem i rowem, ale pozostawała jaszcze Wysoka Wieża, jej flota oraz potencjalnie liczni i dobrze wyposażeni obrońcy. Do tego okolica pełna była wasali Hightowerów, którzy sami w sobie stanowili zagrożenie porównywalne do pomniejszych królów z Reach. Gdyby jednak miało dojść do rozlewu krwi, wówczas wyprawa postawić miała na złupienie miasta i zostawienie Wieży w spokoju. Ostatni byli Redwynowie. Tutaj Wysoki Król upatrzył sobie, aby Arbor zająć i uczynić z niego południowy przyczółek Żelaznych Ludzi. Zatrzymają się przy wysepce na północ od Arbor i rozdzielą. Główna siła skieruje się na Ryamsport i Zamek Redwyne'ów, dwie mniejsza uderzą szybko na Vinetown i Starfish Harbor, aby spalić wrogie okręty, które mogą tam cumować. Arbor, odcięte od kontynentu, mogą osaczyć i zdobyć. Pójdzie łatwo i przyjemnie jeżeli Redwyne się ugnie, albo pójdzie krwawo i brutalnie jeżeli postanowi się stawiać.

Kwestię Starego Miasta i Arbor chciał Wysoki Król pozostawić otwartą, a atak w pierwszej kolejności na wyspę również brzmiał dla niego dobrze. Ostatecznie zadecydować mogli, kiedy będą już bliżej tego celu, ponieważ nie wiedzieli nigdy czy nie pojawią się dodatkowe okoliczności. Victarion miał też rację, że dokładało to jedynie argumentów, aby namówić Hightowerów do wypłaty im trybutu.

W kwestii podziału Żelazny Król sprawę widział w sposób następujący - Urragon Greyiron i lord Goodbrother uderzą na Dębową Tarczę, lordowie Greyjoy, Hoare i Harlaw uderzą kolejno na Zieloną Tarczę, Południową Tarczę i Szarą Tarczę. Do każdego z trzech lordów, aby wzmocnić ich siły, dołączy pięciu niezależnych kapitanów. Biorąc pod uwagę, że nie mieli zdobywać, przynajmniej na razie, zamków na Tarczach, to siły te powinny w pełni wystarczyć do pobicia każdej z wysp z osobna.