Dziedziniec

Przybycie do Mardosh było dla Aenariona o wiele lżejsze niż odwiedzenie Kasath. W mieście lubieżnego króla nie zdarzyło mu się wcześniej przebywać, natomiast Miasto Żołnierzy odwiedził przed trzema laty podczas wojny. Poznał wówczas zarówno króla Mazora Alzani, jak i jego dziedzica Azaia, znacząco przyczyniając się do przekonania tutejszych Sarnorczyków do poparcia Włości Valyriańskich w ich konflikcie przeciwko Ghis.
Mimo wszystko nie chciał być zbyt brawurowy ze swoim pojawieniem się i przybrał podobną taktykę co w Kasath - zatoczył kilka wolnych kręgów nad miastem, aby nie alarmować miejscowych straży i pokazać, że jego zamiary nie są agresywne. Następnie próbowałby równie spokojnie opaść na dziedziniec pałacu, zataczając coraz niżej malejące kręgi na niebie. Gdyby jednak coś wskazywało na to, że nie zostanie to mile przyjęte, wówczas poszukałby gospody z większym podwórzem wzorem wizyty w poprzednim mieście. Ewentualnie, jako ostateczne rozwiązanie, usadziłby bestię przed bramami miasta. O ile nie pomylił się z czasem, to Rickard i jego ludzie już powinni tu być, tak więc wolne nie śpiesząc się z lądowaniem dawał im czas, aby zobaczyli jego przybycie i wiedzieli gdzie mogą go znaleźć.
Jeżeli pierwsza z tych ewentualności się udała - na co liczył w związku z dobrymi stosunkami pomiędzy Mardosh a Włościami - wówczas zsunął się z wierzchowca na ziemię i czekał czekał na przybycie kogoś kto mógłby go powitać, gotów do wyjaśnienia swojej obecności ewentualnym dociekliwym strażnikom. Był w drodze i postanowił przy okazji odwiedzić króla Mazora, dobrego przyjaciela Valyrii, przywożąc mu również dary. Dary, które chętnie przekazałby na ręce jego sług, albowiem własnych na grzbiet bestii nie zabrał.