Port Miasta Wysokich Drzew

Łabędzi Okręt z każda godziną oddalał się coraz bardziej, aż w końcu zniknął z oczu Skagira i wszystkich jego ludzi. Nawet Dzicy o najbystrzejszym wzroku nie byli w stanie go wypatrzeć na horyzoncie. Pozostawało im żeglować wzdłuż wybrzeża, gdzie powinno, wedle przesłuchanych jeńców, znajdować się Miasto Wysokich Drzew.

Co Skagirowi powiedzieć mógł Czarownik? Cóż... Cała wyprawa była jednym wielkim testem ze strony Przedwiecznych. Natomiast czym dalej od Ziem za Murem, tym trudniejsze będą przeszkody dla Wybrańca. Możliwe, że będzie musiał polegać wkrótce bardziej na innych prawdach Przedwiecznych niż tylko prawu brutalnej siły. Letniacy znani byli jako wspaniali żeglarze i lud silny, będący postrachem łowców niewolników na wodach. Czarnoksięscy władcy Gogossos również nie byli kimś, kogo wyprawa powinna lekceważyć. Na samym końcu ich podróży czekał zaś najznaczniejszy przeciwnik - Złote Cesarstwo Yi Ti. Skagir powinien przygotować się na to, że łatwych przeciwników pozostawili za sobą w Westeros.

Po około dwóch dniach w końcu je ujrzeli. Mieścina była zdecydowanie większa niż nawet najdorodniejsze z wiosek jakie Skagir widział na Północy czy też później, kiedy plądrował wybrzeża południowego Westeros. Zgodnie z zapowiedzią jeńców miasteczko pozbawione było murów, acz niespodziewanie pozbawione było również statków. Czyżby Letniacy uciekli? A może po prostu nie chcieli, aby ich cenne okręty zostały uszkodzone w czasie bitwy? Dzicy zdążyli się już nauczyć, że wiele morskich jednostek należało do kupców, więc może słysząc o zagrożeniu spakowali oni swoje towary i odpłynęli w bezpieczniejsze miejsce? Jakakolwiek była przyczyna nieobecności okrętów, to samo miasto nie było opustoszałe. Setki wojowników gromadziły się na jego obrzeżach, część zajmowała pozycje na dachach i ulicach. Może uzbierałby się z nich nawet cały tysiąc. Przynajmniej połowa z nich była jednak naprawdę skąpo wyposażona - tarcze, krótkie dzidy i brak znaczącego opancerzenia. Pozostali byli groźniejsi. Pośród nich wielu nosiło wielkie łuki, które dziesiątkowały wojów Skagira podczas ostatniej potyczki, a pozostali prezentowali się jako dobrze wyposażeni piechurzy.

Co jeszcze? Oczywiście drzewa. Wielkie drzewa wieżowe przerastały wszystkie inne, które Skagir widział w swoim życiu. Ich ogromne konary były grubsze i wyższe niż wieże Wschodniej Strażnicy czy Dreadfort. Górowały nad miasteczkiem i rzucały cień na jego ulice. Prawdziwie majestatyczny widok. Dało się też dostrzec, że wokół nich zbudowane są platformy i schody, które pozwalały Letniakom poruszać się wokół drzew i wspinać się do wyższych partii ich konarów.

Dzicy... odpłynęli. Zamiast uderzyć na miasto, odbili na południe. Wkrótce zniknęli poza zasięgiem wzroku obrońców.

Powrócili późną nocą, tym razem nadpływając z zachodu. Ich drakkary uderzyły prosto w miejski port. Obrońcy byli jednak dość dobrze przygotowani. W chwili lądowania nie wszyscy wojownicy byli na pozycjach, ale ostatnie siły żwawo zajmowały swoje pozycje. Dzicy - prowadzeni przez Białą Damę - wznieśli tarcze i ruszyli do natarcia. Letniacy odpowiedzieli gradem strzał słanych ze swoich potężnych łuków oraz lawiną kamieni miotanych przez zebranych do boju procarzy. Dziesiątki najeźdźców padły po kilkudziesięciu metrach, później można było liczyć ich już w setkach. Letniaccy strzelcy udowadniali, że ich sława była w pełni zasłużona.
Niestety nie udało im się powstrzymać Dzikich przed dotarciem do barykad i czekających na nich wojowników. Miejscy strażnicy uzbrojeni byli w zbroje łuskowe barwione niczym kolorowe pióra ich płaszczy, solidne tarcze, hełmy i długie włócznie o stalowych grotach. Wspomagało ich ponad drugie tyle wojowników o mniej imponującym rynsztunku, którzy nie nosili wiele jeśli rozchodziło się o ochronę, a walczyli z pomocą tarcz i krótkich, prostych włóczni. Na nieszczęście obrońców prędko okazało się, że nie byli w stanie dorównać furii Dzikich w bezpośredniej walce. Wtedy też Letniacy otrzymali niespodziewany cios... Niewielka grupka jazdy najeźdźców, prowadzona przez Skagira, uderzyła w nich od tyłu. Jeźdźcy zeszli na ląd dalej na zachodzie i wjechali na jego ulice od strony dżungli, kiedy załogi drakkarów lądowały. Przebili się przez pozostałe w odwodach grupki strażników i wpadli w plecy Letniaków. Czy jakiś wartownik zaspał, aby dopuścić do czegoś takiego? Tak. Tak, zaspał.
Mimo dotkliwych strat zadanych Dzikim za pomocą broni dystansowej i męstwa w zwarciu, Letniacy nie byli w stanie przemóc wroga. W ostatnich chwilach bitwy ich dowódca poległ z ręki Skagira, a jego śmierć oznaczała ostateczne złamanie sił obrońców. Miasto Wysokich Drzew stało otworem przed Dzikimi.

Całą noc i cały kolejny dzień barbarzyńcy zajmowali się pobojowiskiem, przesłuchaniami oraz grabieżą. Ich możliwości były ograniczone, a miasto duże, jednak okazali się w swoich zadaniach bardzo skuteczni. Większa część populacji zdołała przeczekać napaść w ukryciu lub zbiec z miasta w dżunglę, wielu jednak postradało życie w rytualnych mordach. Załatwiwszy wszystkie swoje sprawy, Dzicy odpłynęli kolejnego wieczora...