Komnata Zarządcy

Zarządca przyjął Beriona w swej niedużej komnacie, wstając na przywitanie i wskazując mu nieduże krzesło by mógł na nim zasiąść nim sam zajął ponownie miejsce za swoim niedużym stołem zastawionym zwojami pergaminu, paroma księgami czy liczydłem i wagą. Komnata, jak już zostało wspomniane, nie była dużo i została dość ciasno umeblowana, nie pozostawiając wiele miejsca. Jak to się jednak zwykło mawiać, ciasne ale własne, prawda? Criston wysłuchał z czym do niego książę Berion przyszedł, zmarszczył brwi wsłuchując się w jego słowa, westchnął i złożył palce swych dłoni w piramidkę nim zaczął mówić. 
- Ambicje księcia są z pewnością godne pochwały, ale jak często jest z ambicjami mogą być trudne do zrealizowania. Ziemie są nieduże, niespecjalnie urodzajne, mało jest na nich ludzi - słowem, tak naprawdę, jedyne czego nam nie brakuje to biedy. - Powiedział to na koniec z pewnym uśmieszkiem, rozbawiony widać tym, że był zarządcą od biedoty. - Oczywiście można przedsięwziąć pewne kroki, sprowadzić kolonistów, ale budowa miasteczka portowego... Książę, to są ogromne koszty! A przynajmniej ogromne dla nas. - Zaczął tłumaczyć. - Musiałbym wykonać obliczenia, wstępne plany i kosztorysy, ale już widzę, że to pochłonie na miesiąc lub więcej dużą część prostaczków by zbudować odpowiednie molo, nie mówiąc już o wiosce wokół, o miasteczku nie wspominając. Poza tym - kto miałby tam mieszkać? Chyba ci nowi Andale jeśli zdecydowaliby się do nas przybyć, a i z handlem u nas krucho... W końcu czym tak naprawdę możemy handlować? Cóż, na dobrą sprawę, to i niczym. - Zakończył wywód.

- Znalezienia miejsca pod osadę jest możliwe, owszem. Jednak, koniec końców, spodziewałbym się że samym dobrym słowem wielu ludzi nie zachęci się do przybycia tutaj. - Zaraz zaś dodał, poprawiając się. - Oczywiście, że nie jest to niemożliwe, ale pewne granty - czy to zwolnienia z podatków czy pomoc po przybyciu na miejscu byłaby oczekiwana. Choć pewnie i bez tego znajdą się jacyś desperaci lub żądni przygód, młodzi ludzie. Samym materiałem pod budowę domostw nie ma zaś co martwić. Co innego jest posiadanie surowca pod rozległą wycinkę i handel, który wypadałoby by trwał całymi dziesięcioleciami, a co innego posiadanie budulca pod lokalną skalę. - Powiedział odnośnie budowy osady, osad lub miasteczka.
- Zdaje mi się, że nawet same okolice Sharp Point byłby dobre - blisko zamku, a więc zapewniające potencjalne bezpieczeństwo, no i drakkary twego pana ojca też są gdzieś tutaj cumowane, więc musi tu być odpowiednia zatoczka ku temu. Tak przynajmniej myślę. - Powiedział po chwili namysłu. - Pytanie czy jest dobra na większe jednostki morskie. 
Co zaś tyczyło się tutejszych skał, surowców czy budulca, to zarządca stwierdził, że on o niczym takim nie wie i nie słyszał. Jakieś złoża o których nie wiedzieli mogły tu być lub mogła ich nie być. Równie dobrze mogli oni tu siedzieć na prawdziwej górze złota, ale nikt do tej pory nie myślał o tym by posłać ludzi na niepewne poszukiwania. Zawsze było coś pilniejszego czym można się było zająć i przeznaczyć na to odpowiednie środki. Przygotowanie jednak i wyposażenie grupy poszukiwawczej było jednak jak najbardziej możliwe i w zasięgu środków finansowych Sharp Point. 

- Jak powiedziałem, mój książę, z pewnością znajdą się tacy co dla samej podróży i zobaczenia kawałka obcej ziemi będą chętni opuścić Andalos. - Odpowiedział mu uprzejmie zarządca słysząc jego wywód odnośnie rybek w morzu, rybaków czy rzemieślników. W końcu powiedział wcześniej co uważał - ktoś z pewnością przyjdzie, zachęta z pewnością pomoże, nie było co strzępić więcej języka. Kto przybędzie zaś? Trudno powiedzieć. W perspektywie lat to i tak będą ręce do pracy czy dodatkowe sakiewki do opodatkowania, więc tym lepiej dla króla, księcia czy dla niego. Pytanie było czy coś mieli z tym zrobić, koniec końców oni sobie mogli tu dyskutować, a to i tak król będzie musiał, znając go raczej później niźli prędzej, podjąć decyzję.
- Z pewnością zwolnienie z podatków i danin na sam początek ich pobytu tutaj jest rozsądnym, owszem. - Powiedział wreszcie. W końcu ludzie ci mieli zostawić większość swojego dobytku i majątku w domu, zabierając tylko najważniejsze i najcenniejsze rzeczy. Raczej grosza przy duszy dużo mieć nie mieli, a i musieli sobie domy zbudować, pracę znaleźć i w nowej rzeczywistości się odnaleźć. Co do samej zatoczki czy głębokości wód, to zarządca nie miał wiele wiedzy i nie mógł czegoś szczególnego powiedzieć. Najbliżej mu do morza było kiedy musiał liczyć beczki ryb dostarczone na zamek przez rybaków, toteż musiał uwierzyć księciu na słowo.
Co zaś tyczyło się poszukiwań złóż, to i owszem, zarządca mógł je zorganizować, oczywiście musiałby mieć zgodę jego ojca - w końcu musiałby dysponować skarbcem ojca i jego ludźmi, ale było to możliwe i w ich zasięgu.

A było tak spokojnie, gdy młody Berion nie przychodził i nie malował przed nim wizji rozwoju małego królestwa Togariona... No cóż, młody książę miał ambicje i niewątpliwie te ambicje zostaną bardzo szybko zgaszone jak zobaczy on księgi rachunkowe, które Criston prowadził. Zarządca przez krótki moment zastanawiał się czy powinien je udostępnić, ale mentalnie machnął na to ręką. Czemu stan skarbca i ziem miał być jakąś tajemnicą dla księcia, prawda? No właśnie. Co miałby zrobić z tą wiedzą? Donieść jakimś Pierwszym Ludziom o stanie włości jego i jego ojca?Poza tym powinien wiedzieć z czym przychodzi mu tu pracować. Zdawało się bowiem, że jego wyobrażenia były doprawdy nieco na wyrost. 
- Proszę, tutaj. - Powiedział zarządca wyjmując niedużą księgę rachunkową, po czym zaczął ją wertować i otworzył na ostatniej zapisanej stronie, wskazując księciu palcem odpowiednie kolumny i rubryki. - Tu jest stan skarbca, tutaj należności winne nam przez prostaczków... - Książę jednak potrafił czytać i pisać i sam co nieco znał się na zarządzaniu, dlatego też mógł w miarę szybko zorientować się samodzielnie jak sprawy stały. A jak stały? No cóż - leżały. 
Co zaś tyczyło się ekspedycji górniczej, to zgromadzenie odpowiednich ludzi miało chwilę zająć. Zarządca był pewny, że ktoś na Haku powinien się znać na takich rzeczach, ale to trzeba było się rozpytać ludzi, pewno w pobliżu bardziej górzystych regionów. Jak już znajdą taką osobę, to trzeba będzie mu zapłacić, wiadomo... Tak czy siak, zarządca spodziewał się, że jeśli znajdą odpowiednią osobę i ludzi, to pewnie będzie kosztować ich to 10-15 złotych monet na rozpoczęcie poszukiwań, może więcej lub mniej, trudno powiedzieć. Skąd ta cena? Utrzymanie eksperta i jego ludzi, zaliczka plus pewnie jakieś doinwestowanie w sprzęt czy zwierzęta co by poszukiwania szły znośnym tempem. Potem to już kwestia tylko opłaty ludzi. 

To czy złoto poprawi sytuację czy też nie, to trudno było powiedzieć. Złoto zawsze było dobre, to oczywiste, ale w większości przypadków to ludzi pracujący na ziemi decydowali o bogactwie królestwa. To oni wykonywali wszelkiego rodzaju prace, a nie złoto. Cóż, dobrze je było mieć i zawsze można było za nie sprowadzić jakieś towary, ale koniec końców plany jakie miał Berion mieli właśnie realizować prostaczkowie, a nie monety.
- Nie wiem do końca co książę w końcu planuje. Czy tą osadę chce stawiać czy jeszcze coś innego, ale skoro już mamy coś budować dla tych osadników, to nie lepiej przygotować im materiały na budowę gdy tu już dotrą albo faktycznie postawić im chaty zamiast jakiejś noclegowni? - Zadał trzeźwo pytanie zarządca. - W końcu jeśli mówimy o sprowadzaniu ludzi to nie paru dziesiątek, a raczej liczymy pewno na parę setek. Skoro już chcemy się wysilać na budowę czegokolwiek, to nie lepiej właśnie domostw dla nich? Pewnie też dobrze byłoby być przygotowanym na to byśmy mieli pod ręką jakieś zapasy dla nich na miesiąc lub dwa gdyby mieli trudności z utrzymaniem samych siebie. - Dodał po chwili namysłu. Co zaś tyczyło się kosztów i planów budowy mola, czy też jakiejś gospody, noclegowni czy domostw to nie można było tego powiedzieć z głowy. Pytanie jak duże miało to być wszystko i co w końcu mieli zrobić, prawda? 
Poszukiwania złóż były według zarządcy najkorzystniejsze, toteż jedynie pokiwał głową i coś sobie zapisał na kartce papieru pergaminu obok by nie zapomnieć.

- Być może macie racje. - Powiedział zarządca. Surowce w postaci drewna faktycznie można było zgromadzić na miejscu, a ludzie już się pobudują jak będą chcieli. Co zaś tyczyło się gospody, no, jeżeli miało być to w zamyśle miejsce, powiedzmy, przejściowe - żeby móc się schronić na pierwsze kilka dni i coś zjeść, to mała gospoda mogła być, no, zwyczajnie za mała. W zależności wszak ilu ludzi przybędzie, a raczej należało się spodziewać że drakkar jeśli nie będzie wypełniony po brzegi ludźmi, a więc przynajmniej pięćdziesięcioma osobami, to będzie ich przynajmniej z trzy lub cztery dziesiątki. Jeśli więc już mieli faktycznie stawiać taką gospodę, to chyba lepiej było od razu postawić większy budynek. Nie mówiąc już o tym jeśli kolonizatorów miało być w pierwszym rzucie więcej, to niezależnie od wielkości gospody, to i tak będzie to mało.
- Cóż, to może zacznijmy to wszystko szacować... - Powiedział zarządca, który sięgnął po kartkę papieru, liczydło i już miał zacząć pisać nim zerknął na księcia i powiedział. - Oczywiście to tylko takie wstępne szacunki, z dużym marginesem błędu, ale tak... Gospoda. Tak, mała, duża? Kamienna drewniana? - Zadał pytanie i zanotował. - Materiały na domostwa i budowę... Hmm. No, to pewnie trzeba będzie tak z... - Mężczyzna przesunął kilka liczydeł i coś zanotował. - No i trzeba uwzględnić liczbę osób, która przybędzie... Ilu ich może być? Pewno należy się spodziewać przynajmniej setki lub dwóch. Może w dobrych wiatrach przyjdzie i pół tysiąca osadników, na więcej bym chyba nie liczył. Przystań... Tego tak po prostu nie wyliczę, a... Machnijmy tutaj... - I tak mówiąc notował, liczył i zadawał księciu dodatkowe pytania, starając się, na szybko, jak najbardziej doszacować ten wstępny kosztorys, który pewnie miał w najbliższych dniach dopracować. W każdym razie, po raczej długiej chwili, przedstawił księciu kartę z pewnymi wyliczeniami. 

Nie było mowy o budowaniu w kamieniu? Ależ proszę bardzo, toż to przecież sam Berion był tu tym ambitnym i miał plany zamiany Haka w potęgę gospodarczą mając w skarbcu garść miedziaków.
W każdym razie wstępne plany i wyliczenia zostały poczynione, a zarządca miał nad nimi jeszcze pracować przez następne kilka dni, jak się miało okazać, dopóki Berion nie miał opuścić Sharp Point i wypłynąć do Doliny. Czy coś w tym czasie wyszło co mogło niepokoić? Prawdę mówiąc nie, nieszczególnie. Ot zarządca liczył i planował, nanosząc drobne poprawki tu i ówdzie, ale nie wyglądało na to, że zmiany miały być w jakikolwiek sposób drastyczne. Prawdopodobnie pozostało jedynie wkrótce poruszyć prostaczków do pracy, a później wysłać drakkary do Andalos by głosić wieść o nowym domu i życiu na Haku, wzbudzając w rodakach zew przygody w ujarzmianiu dzikiego i nieokrzesanego Westeros.
Oczywiście trzeba było się jeszcze skonsultować z królem by w możliwie krótkich słowach zdać mu sprawozdanie z planów i wyliczeń, w końcu Togarion nie lubił by mu przeszkadzano w jego sprawach, ale zgoda była konieczna. Ostatecznie jednak nie powinno to być problemem. Wszak wstępna zgoda została udzielona, a Berion nie wyrzucał połowy skarbca Sharp Point na tą inwestycję.