Mała Jadalnia

Tego dnia zaprosił na spotkanie stryja Viseryxa. Na spotkanie ze starą głową ich rodu przygotowany został stosowny poczęstunek, a poza samym Aenarionem przy stole zasiadała również jego matka oraz młodsza siostra. Nie było to żadne przesadnie formalne czy wyjątkowe zgromadzenie, nie miał zamiaru snuć ze starszym mężczyzną żadnych wielkich planów czy układać sekretnych spisków. Miał jedynie zamiar dowiedzieć się, ogólnie, czy ten nie planuje nic ważnego w najbliższym czasie, a także poinformować go o swoich zamiarach wypłynięcia na zachód.
- Witaj, stryju - zaczął, kiedy Viseryx się pojawił, po czym przeszedł przez wszelkie inne błahe uprzejmości i oczywiste stwierdzenia oraz pytania rozpoczynające rozmowy, aż w końcu zasiedli do stołu. - Powiedz mi - czy masz jakieś szczególnie intensywne plany na najbliższy czas? - zapytał, drapiąc po głowie Sarosha, który położył mu właśnie łeb na kolanach. - Mam zamiar w przeciągu kilku najbliższych dni wypłynąć do Lyrii, a później dalej do ujścia Rhoyne i Westeros. Chcę rozbudować naszą sieć kontaktów handlowych, a może przy okazji znaleźć kilka egzotycznych towarów - zadeklarował swoje plany. - Moi ludzie pochodzący z tamtych okolic mówili o dość ciekawych rzeczach, które kryją się w rzadziej zamieszkanych częściach kontynentu.
Olbrzymy, wielkie wilki i jakieś śmieszne, magiczne skrzaty. Ciekawe czy mogły się na coś przydać...

Stryj pojawił się, trzeba przyznać, lekko spóźniony. Wszedł do sali z lekkim uśmiechem na twarzy, następnie zaś przeprosił rodzinę za swą drobną niepunktualność. Co prawda był głową tego rodu, ale odrobina uprzejmości nie zaszkodzi, prawda? No właśnie... Tak więc zasiadł do stołu i poczekał, aż podany mu zostanie poczęstunek a służba napełni jego kielich. Zapytany zaś o plany i poinformowany zamiarach młodzieńca, długo nie myślał.
- Prawdę powiedziawszy... - Zaczął. - Nie planuję nic, z czym nie poradziłbym sobie sam. Nic nie stoi na przeszkodzie, byś wybrał się w swoją podróż. Z cała pewnością przyniesie nam to zysk, tak jak już niejeden raz. - Dodał. Nie dało się ukryć, że młodzieniec, pomimo swego wieku, zdołał już wykazać się wiele razy. Główne jego osiągnięcia dla rodu tyczyły się oczywiście poszerzania wpływów czy czynienia inwestycji, ale stryjek wydawał się najbardziej szanować w młodzieńcu wojownika. Może to przez swoje zainteresowania. Tak czy inaczej, wyglądało na to, że w pełni popiera wyprawę.
- Skoro będziesz w Westeros... Hmm... - Upił łyk wina. - Może znalazłoby się więcej takich wojowników jak ten brzydal. To prości barbarzyńcy, ale najwyraźniej umieją się bić. Mogliby stanowić ciekawą atrakcję. - Zasugerował. Olbrzymy, wilki i śmieszne skrzaty mało go interesowały, chyba, że pchnąć je do walki na arenie.

- Zobaczę czy znajdą się tam inni, podobni wojownicy - obiecał. - Z tego co wiem nie znają tam stali, a ziemie wciąż nawiedzają ogromne wilki, olbrzymy i pewnie też inne straszydła. Mogą więc, istotnie, być dobrymi wojownikami, aby przeżyć tam nadrabiając braki w jakości rynsztunku - stwierdził i sięgnął po kaczkę w jabłkach. - Nie powinno nam to nawet sprawić problemów, w końcu tak czy inaczej mieliśmy zamiar szukać wszelakiej maści interesujących rzeczy.
Właściwie było to wszystko, co chciał wiedzieć. Resztę posiłku poświęcić można było raczej na rozmowę o sprawach błahych i niezobowiązujących. Jak kto się czuł, jak szły interesy, jakie ostatnio ciekawe wydarzenia nawiedziły Włości, kto umarł, kto brał ślub, kto kogo obraził lub z kim się pogodził. Zwyczajne pogawędki przy stole mające na celu wypełnić ciszę podczas spożywania dobrego jadła. Kiedy już zjedli, napili się i porozmawiali na tyle, że wszyscy zadowoleni byli z takiej rodzinnej interakcji, można było pożegnać się i rozejść. Stryja wzywało... to co tam akurat robił. Aenariona wzywała przygoda!

(z/t)

Po spacerze po ogrodach w towarzystwie prababki czas nadszedł na to, aby zasiąść do posiłku w większym, rodzinnym gronie. Oznaczało to, że do Aenariona i lady Rhaenys dołączyć miała jeszcze matka Belaerysa, jego siostra oraz kuzynka Viserra. Może pojawił się też stryj jeżeli akurat był pod ręką, jednak tego młodzieniec nie był pewien.

Co tym razem znalazło się na stole? Wyglądało na to, że daniem głównym miało być tym razem grillowane jagnię z warzywami. Poza tym na stole znalazł się świeży chleb, owoce i warzywa, jak również sałatka z białym serem i słodką papryką. W kwestii napojów można było mówić o białym winie, łagodniejszej nalewce z manngo i soku z pomarańczy. Nie była to wystawna uczta, ale trzeba było być głupim żeby myśleć, że na każdy zwykły posiłek szykuje się nie wiadomo co tylko dlatego, że śpi się na górach złota. Smoki w niektórych legendach drzemały na całych skarbcach, a przecież zadowalały się czymś tak prosty jak pieczona baranina.

Rozmowy przy stole nie schodziły już na poważne czy wymagające omówienia tematy - chociaż pewnie wspomniano coś o nadchodzących wyborach czy interesach - a skupiały się raczej na bardziej niezobowiązującej wymianie zdań czy rodzinnych pogawędkach. Chociażby siostra Aenariona, mała, ambitna istotka, mogła pochwalić się czego ostatnimi czasy nauczyła się podczas swoich lekcji. Lady Saera z pewnością miała coś do powiedzenia o działaniach lokalnych artystów, które niezwykle ją interesowały, a na które mogła mieć niemały wpływ dzięki temu mecenatowi jaki zapewniał im jej syn. Viserra zapewne mogła podzielić się z prababką swoimi wrażeniami z odwiedzin w dzikim Westeros czy dłuższego pobytu w stolicy. Lady Rhaenys zaś... Cóż, pewien był, że prababka miała coś błyskotliwego do powiedzenia na każdy temat przywołany przez młodsze kobiety przy stole. Hmm... Trzy pokolenia smoczyc ~ pomyślał, zerkając na krewniaczki i wkładając do ust kawałek jagnięcia. Lepiej było nie ściągać na siebie zbyt wiele niepotrzebnej uwagi.

(z/t)