Ulice Braavos

03-10.12.11PZ

To... to była zbyt długa podróż. Benedykt w życiu nie przypuszczałby, że w ciągu kilku tygodni można rzygać tyle razy, w takiej ilości i dowolnej porze dnia i nocy. Przejdzie, mówili. Łyknij piwa, mówili. Przyzwyczaisz się, mówili. Wszyscy kłamali. Kiedy przepływali pod nogami tytana, Szelma leżał i był pewien, że to kolejne halucynacje z odwodnienia. No bo kto, jak i po co miałby coś takiego zbudować? Postanowił spisać to wszystko na kawałku papieru.

"Leżę na pokladzie w galerze z 25-ma dornijczykami cierpkie wino leci 10-cio l. Fajka się kopci na koniu kurwa warkoczyki pierdolniety letniak mu zrobił ?! I chuj . Jakiś chyba ?? Najemnik ssie mi palca u nogi ??! Jebla idzie dostać. Trzymajcie się w tym Essos !!!"

Na ląd, to go pewnie chłopcy znieśli. A jak przestało kołysać... o, to wtedy można było żyć! Halucynacje jak ręką odjął! Tylko ta statua dalej tam stała, wypinając się do nich teraz dupą. Pojebana sprawa. Postanowił nikomu o tym nie mówić, bo go wezmą za świra. No ale nic, apetyt wrócił, trza było do karczmy zajść i podreperować się. Szybko się okazało, że jest jeden problem. Nikt go tu nie rozumie. No normalnie ludzie mielą jęzorami, dźwięki wychodzą, nawet to brzmi jak zdania, tylko nie wiadomo co chcą. Pomyślał, że jednak jest z nim źle. Popatrzył po swoich - oni też się nie mogli dogadać. Chyba im się udzieliło. No to nic, na migi pokazał co chciał, zapłacił srebrem i... jak go usadzono przy stole, to nawet dostał miskę z chyba jakąś rybną zupą. Niezgorsze to było...

Kiedy podstawowe potrzeby zostały spełnione, trzeba było się wziąć do roboty. Jakiej? Ano okazało się, że przyszło mu szukać najemników, czy innych żołdaków. Czemu nie? Tylko najpierw to musiał sobie znaleźć tłumacza albo nawet kilku. W pierwszej kolejności rozpytał się w śród swoich chłopaków, czy ktoś może potrafi po tutejszemu? Jak nie, to zwrócił się do księcia o wydzielenie kogoś z jego najemników, a jak i tutaj nic się nie udało wskórać, to próbował po prostu pytać na ulicy czy ktoś go zrozumie, a jak tak to żeby go pokierował gdzie można znaleźć i nająć tłumacza. Jeśli ktoś mu zaproponował tłumacza kupić... to bardzo chętnie sobie takiego niewolnika sprawił. Zawsze chciał mieć niewolnika. No chyba, że w tym mieście to się takich niecnych rzeczy nie robiło. To wtedy trudno.

Gdzieś w tym wszystkim odwiedził sobie burdel. Zastrzegł, że może być brutalnie i jest gotów dopłacić, a jak nie tu to gdzie indziej. Obstawiał, że raczej się coś znajdzie.

Jak już tłumaczy mieli, to rozstawili się w kilku punktach, zależnie od ilości owych tłumaczy i werbowali chętnych na wymianę swych usług na złoto. Wojownicy, strzelcy, co bądź. Ponadto Szelmie wpadł pewien pomysł. Często potrzebne mu było odwracanie uwagi, do czego służył mu oddział jeźdźców. Nie dawno był jednak na wojnie i łącząc te kropki doszedł do wniosku, że nic tak nie odciąga uwagi, jak ogromny kamień napierdalający w mur twego zamku lub środek obozu. W tym momencie zamarzył sobie mieć pod dowództwem także inżynierów, tako i owych ludzi również szukał zaznaczając, że o wojskowe machiny się rozchodzi, a nie stawianie mostów, czy domów.

Okazało się, że to wszystko jest dość trudne, gdy trzeba wydawać polecenia poprzez osobę trzecią, także przyciśnięty realiami Szelma zaczął się uczyć operować lokalnym, najpopularniejszym językiem, zapewne od jednego z tłumaczy.

Niby Essos, a nie sprzedają niewolników. Widać nakłamano mu w opowieściach, ale co zrobić? Sam sobie może kiedyś jakiegoś sprawi i przeszkoli, to będzie miał. Ale to na spokojniejsze czasy była myśl.

Co do planów w zamtuzie, to z góry informował co i jak, więc kiedy się okazało, że nie jest pierwszym klientem z takimi zachciankami, to pozostało tylko wybrać jakąś osóbkę. Interesowała go każda niepospolita, znaczy uroda valyriańska, skośne oczy, hebanowa skóra, słowem coś, czego w rodzimych stronach nie uświadczy. Kaleczenie... no cóż. Nic łamać, odcinać ani tym podobnych nie planował. To w końcu nie panny z ziem Burzy. Mocniejszy dotyk? To było dobre określenie, które chętnie zapamiętał sobie na później, także w bękarcim. W końcu naukę języków trzeba zaczynać od przydatnych zwrotów. Zostawił w przybytku złotych monet sztuk dziesięć ciekaw jak go obsłużą i czy jeszcze tu wróci.

Poszukiwania... udane. Czy było mu potrzebnych aż ośmioro tłumaczy? Zostawił trzech którzy wydawali się najlepsi. Po pierwsze, pomagali od teraz w komunikacji z lokalnymi, po drugie Szelma rozpoczął proces nauki bękarciego pod okiem jednego z nich. Miał zamiar się z tym szybko uwinąć, więc spędzał dziennie tyle czasu ile mógł, a jak się jakichś zwrotów uczył, to od razu wykorzystywał, po części przechwalając się, że zna dwa języki. Jak się chłopcy też coś chcieli podszkolić to droga była wolna, wiadomo. No, ale wracajmy. Inżynierowie. Brał wszystkich i poprosił, żeby poinformowali kolegów po fachu jak jakichś mają, że wita z otwartymi rękami. Z pomocą tłumacza chciał zadać kilka pytań - mianowicie czy potrafią skonstruować trebusze, ile to tak mniej więcej trwa, ilu ludzi jest potrzebnych do obsługi i czy mogą to być po prostu przeszkoleni żołdacy pewnie z jakimś inżynierem za celowniczego kiedy gotowa machina już powstanie, czy jednak do obsługi tego urządzenia potrzeba kilku wyszkolonych inżynierów? No a poza tym to co potrzebują do budowy. Następnie plan był taki, by zakupić wszystko co potrzebne i przetransportować na statek po uprzednim poinformowaniu Martella.

No i... to tyle. Jeśli książę nie miał jakichś specjalnych życzeń, to do czasu wypłynięcia kilku chłopców wspieranych dwoma tłumaczami wciąż szerzyło wieść o rekrutacji na zamorskie wojaże, zaś Szelma korzystał sobie z uroku wypoczynku, nim powrócą na wojenną ścieżkę w co nie wątpił. Jak się mu jakieś panny nawinęły w wolnym czasie, to bajerował zgrywając kapitana kompanii najemniczej i chętnie trzasnął jakiegoś bękarta albo i nawet kilku, jeśli by się przydarzyła okazja.