Ogrody zamkowe

Jaki piękny dzień, w którym nie trzeba było sądzić żadnych Siostrzan, ani pożyczać złota żadnym Sutczanom czy… no, tym z Kamyka. Nikt też nie wyzywał księżniczek od kurew i tchórzy, ani nikt nie wspominał, a przynajmniej głośno, o Ibbeńczykach. Mimo wszystko Findis Arryn nie była w zbyt dobrym nastroju, także gdy tylko wróciła z polowania, miała ochotę zamilknąć i z nikim więcej nie rozmawiać. I jak to miała w zwyczaju, kiedy była zła lub po prostu czymś rozdrażniona, oddawała się jednej z niewielu rzeczy, które robiła dla zwykłej przyjemności, a mianowicie wyszywaniu.
W tym rzemiośle była biegła niemalże tak samo jak w mowie, dlatego też po wielokroć sama projektowała swoje ubrania. Rzecz jasna korzystała z pomocy szwaczek, ale w gruncie rzeczy największą pracę w powstawanie nowych dzieł wkładała ona. Tym razem uwidziała sobie, że spróbuje wykonać dziecięcą sukienkę dla własnej córki, którą również zabrała ze sobą do ogrodów. I choć Findis lubiła i zwierzęta, i nawet Astrid, to dziecko bawiące się ze zgrają psów i kotów wyjątkowo ją teraz denerwowało. Na szczęście regentka potrafiła bardzo dobrze trzymać emocje na wodzy, toteż nic nawet nie powiedziała. Dziwne, bo rzadko coś tak prostego i prozaicznego wzbudzało u niej jakieś odczucia, a miała wrażenie, że w tym momencie była wściekła na cały świat. Cholerny Grafton… Gdyby wciąż był w Dolinie, mogłaby chociaż zwalić winę za całe zło na niego, a tak to nie miała pod ręką nawet wystarczająco dobrego kozła ofiarnego…

Księżniczka Findis była wręcz zachwycona tym, co wyszło spod jej rąk, ale oczywiście okazała to w sposób właściwy dla niej, to jest poprzez blady i krótki uśmiech. Astrid jednak wyglądała uroczo i regentka jakoś kompletnie nie myślała o tym, iż jej dziecko wkrótce z tego wyrośnie. Szycie wpływało na nią kojąco, dlatego też przez następne tygodnie w wolnych chwilach oddawała się właśnie temu zajęciu. Nie zaniedbywała ni swych obowiązków jako zarządzająca królestwem, ni swego doskonalenia w niektórych nowych umiejętnościach, aczkolwiek zawsze starała się znaleźć choć trochę czasu na odpoczynek przy igłach i niciach.
Lyseński kupiec przysłał księżniczce belę wspaniałego materiału, toteż miała teraz nowe pomysły w głowie. Paradoksalnie sama nie przepadała za strojeniem się, dlatego też główną modelką okazała się być teraz Rowena, która oczywiście nie musiała o niczym wiedzieć. W każdym razie Findis zaprojektowała w sumie aż trzy suknie, które przez ten okres starała się dopracowywać. Wszystkie były w podobnych, niebiesko-szmaragdowych tonacjach, jednak różniły się detalami. Dla regentki były one zbyt udziwnione, ale wiedziała, że jej siostra gustuje w właśnie takiej garderobie. Gdy jednak ten rodzaj ubioru jej już zbrzydł, poczęła pracować nad projektem dla siebie, a mianowicie długą koszulą nocną, która miała się wyróżniać tym, iż wykonana została z prześwitującego materiału. Księżniczka chciała wypróbować, jak takie coś sprawdza się w sypialni, choć chyba nie zamierzała się z nikim dzielić swoimi spostrzeżeniami.
I tak upływały dni na rządzeniu Doliną, codziennymi treningami oraz wyszywaniem. Gdzieś pod koniec księżyca Findis zorientowała się, że prawdopodobnie jest przy nadziei, ale tę informację na razie zachowała dla siebie. W pamięci wciąż miała sen, w którym urodziła córkę i chyba podświadomie jakoś się tego bała. Wkrótce jednak miała niepokoić się jeszcze bardziej, bowiem z Essos powrócili ostatni ludzie poszukujący księcia Finroda... W kwestii Finroda, cóż, nie znaleźli nigdzie Finroda, a słuch po nim zaginął. Findis Arryn dobrze umiała odgrywać smutek, jednak tym razem trochę naprawdę się zmartwiła. Z jednej strony taki miała plan i wszystko miało ku temu zmierzać, a z drugiej strony nie czuła się jeszcze na siłach, by po raz kolejny mierzyć się z przekonywaniem lordów co do swojej osoby. W każdym razie nie mogła z tym czekać i jak najszybciej chciała przekazać tą okropną wieść swych doradcom.

Księżniczka Findis nie stworzyła chyba nigdy niczego bardziej szkaradnego niż pierwsza suknia, jaką zaplanowała dla swej siostry. W pierwszej chwili chciała się tego pozbyć i to wyrzucić, jednak żal było marnować tak cennego materiału. Może mogłaby to popruć i jakoś przerobić? Tak, tak by było najrozsądniej, dlatego też królewna tak uczyniła. Kiedyś zapewne jeszcze wróci do tego projektu, ale na razie zdecydowała się tam temu spokój.
Dwie kolejne kreacje wypadły już dużo lepiej, a z ostatniej nawet sama regentka była zadowolona. Jeżeli coś mogło konkurować z błękitem atłasu od lyseńskiego kupca sprytnie wplecionym w damskie ubranie, to chyba tylko niebo górujące nawet nad Lancą Olbrzyma. Mimo wszystko Findis była perfekcjonistką w tym, co robiła, dlatego też zdecydowała się nad tymi dwiema sukniami jeszcze popracować.
Okazało się, że najlepiej wyszła księżniczce ostatnia praca. Wyglądała ona na tyle dobrze, iż Findis przez chwilę rozmyślała, czy nie czułaby się lepiej, mieszkając gdzieś na dalekim Wschodzie i pracując jako krawiec. Mogłaby mieć niewielką willę na odludzi, dużo zwierząt i dzieci oraz paru minstreli... Niestety była teraz w Dolinie i nie mogła tego zmienić ot tak. Zresztą z marzeń tych i tak wyrwała ją nagła wieść o tym, iż księcia Finroda nigdzie nie ma. Cóż za wspaniała i jednocześnie tragiczna informacja! W każdym razie przez nią należało odłożyć przeróbki sukien dla Roweny na później. Findis nakazała służkom, aby zabrały wszystkie materiały i większość wytworów jej pracy na zamek, gdzie w przyszłości postara się do tego wrócić i skończyć. Wyjątkiem miała być zwiewna koszula nocna, którą regentka uznała za gotową i poleciła, aby dziewczęta zaniosły ją do jej komnaty.

27.02 - popołudnie

Regentka obiecała zająć się wychowaniem swej siostry? To i się zajmowała, a co! Może i miała wiele obowiązków, ale chwilę mogła poświęcić też i Rowenie, która podobno przesiadywała teraz w ogrodach. I co niby tutaj robiła? Ano nic!
-Tu cię mam - rzuciła do siostry Findis, gdy ją tylko ujrzała. Nie miała tego dnia zbyt wiele czasu na zwykłe rozmowy, ale musiała upomnieć tę małolatę. -Pamiętasz, co ci mówiłam ostatnio? Nie jest jeszcze późno, a ty przesiadujesz tutaj, miast się uczyć. Pójdziesz teraz z moimi dwórkami do biblioteki i poświęcisz się lekturze na temat zasad dworskiej etykiety. I gdzie jest septa? - powiedziała, nie czekając nawet na wytłumaczenia siostry. Wreszcie jednak trzeba było przekazać jej też i te gorsze wieści.
-Nim pójdziesz... wrócili dzisiaj ostatni ludzie poszukujący Finroda. Naszego brata nigdzie nie ma - powiedziała bez większych emocji. Rowena powinna się już dawno oswoić z myślą, iż więcej nigdy nie ujrzy Finroda, ale zapewne będzie teraz dramatyzować. A może to Findis zrobiła się taka nieczuła i zrzędliwa? Księżniczce ciężko było to teraz ocenić, zwłaszcza że była poddenerwowana zachowaniem swej siostry. Normalnie chyba nie byłaby aż taka rozdrażniona, ale rosnące w niej dziecko dawało chyba o sobie znać. A ponieważ regentce nie wypadało się wyładowywać podczas pełnienia innych obowiązków, tedy mogła dać upust emocjom przy najbliższych.

Jednak? Zachowanie Roweny było nieco bezczelne, zwłaszcza że księżniczka Findis miała teraz na głowie całą Dolinę, a nie tylko wychowanie młodszej siostry. Niestety nie mogła poświęcać jej tyle czasu, ile by chciała i na tym najwyraźniej mogła ucierpieć ich relacja.
-Dobrze wiesz, że nie zawsze jestem w stanie osobiście z tobą porozmawiać - odparła szybko, wywracając oczyma. O tak, chyba właśnie czekał ją mały pokaz buntu. To było zdecydowanie to, o czym marzyła.
Regentka była przyzwyczajona do wysłuchiwania dziwnych zarzutów, dlatego też i tym razem zachowała całkowity i zimny spokój. Przez cały czas patrzyła się na siostrę tym swoim zamglonym spojrzeniem.
-Pamiętam - powiedziała. -Może ty jesteś gotowa, ale nikt nie jest gotowy pojąć cię za żonę, co zostało mi już dane do zrozumienia. Dlatego musisz się nauczyć panować nad sobą i swoim zachowaniem, Roweno. Znam cię lepiej niż sądzisz i właśnie dlatego wiem, iż potrzebujesz towarzystwa kogoś, kto cię nieco utemperuje - wytłumaczyła jej swoje podejście.
Naraz jednak Rowena powiedziała coś tak dziwnego, że Findis zaczęła myśleć, czy jej siostra nie ma aby kłopotów z pamięcią.
-Nie pozwoliłam ci odejść - odparła, patrząc się srogo na dziewczynę. -Rozumiem, że też chciałabyś dostać konia i zbroję od Harwyna i ruszyć wraz z Ibbeńczykami? A może to ja powinnam dać ci to wszystko i wysłać na poszukiwania brata? Nie pleć bzdur, siostro. Robię to tylko z troski o twoją przyszłość - próbowała tymi słowami jakoś uspokoić Rowenę i przedstawić jej swój punkt widzenia. Może i była nieco bardziej surowa niż zazwyczaj, ale sytuacja tego wymagała.

-Nie, nie sądzę - odparła dosyć szybko. Findis nie wiedziała, o co tyle zamieszania. Ostatecznie informacja to informacja i nieważne, kto ci ją przekazuje, czyż nie? Dla regentki liczyła się bowiem treść wieści, a nie forma ich przedstawienia. Nie rozumiała, czemu Rowena miała się jakoś inaczej czuć tylko dlatego, że o małżeństwie powiedział jej Halleck. -Nie stroniłaś od obowiązków? Zatem powiedz mi, bom wielce ciekawa, jakie to masz te obowiązki? - zapytała z przekąsem. Jedynym prawdziwym obowiązkiem Roweny było wyjście za mąż i tym samym zyskanie sojuszu dla rodziny, a od tego to akurat stroniła.
-A czy ja siebie pozwalam obrażać? - zapytała, lecz było to raczej pytanie retoryczne. -Potrafię sama siebie obronić i jednocześnie nie rzucać się przy tym niczym rozkapryszona dziewucha - zgromiła siostrę spojrzeniem. Księżniczka powoli zaczynała tracić cierpliwość do wysłuchiwania tych wynurzeń. Jeszcze Rowena wyskoczyła z tymi swoimi pytaniami, a było ich tak dużo... Regentka aż mimowolnie uśmiechnęła się, słysząc te znane frazesy o niezmienianiu siebie. Jej córka przede wszystkim należała do innej kultury i nie będzie od niej wymagała pewnych rzeczy, których niestety oczekiwała u Roweny. Poza tym dlaczego niby relacje rodzinne miałyby być przedkładane na dobro królestwa?
-Tak, naprawdę tego chcę - odpowiedziała, zapewne zaskakując tym swoją siostrę, po czym zaśmiała się z własnych słów. -Nie ma znaczenia, czego chcę, a czego nie chcę. Pewne rzeczy po prostu muszą się zadziać i na to nie ma rady - wzruszyła obojętnie ramionami.
-Lord Harlaw rozmawiał z tobą zaledwie parę razy, Roweno. W tak krótkim czasie nie da się nikogo dogłębnie poznać - przypomniała jej. W końcu jednak tego pyskowania było za wiele. -Dosyć! Nie chcę już słyszeć żadnych sprzeciwów. Jesteś dzieckiem, które niewiele pojmuje z tego, co się wokół niej dzieje. W dodatku zachowujesz się, jakbym kazała ci dokonać niemożliwego, albo jakbym chciała cię oddać plemieniu górali. Usadzę cię w końcu. Jeśli nie słowem, to siłą, a jeśli i to nie pomoże, będę zmuszona wysłać cię do Domu Matki. Tylko że tam septy nie będą tak łagodne jak ja - zagroziła. -Więc bądź dobrą siostrą i wypełnił swój książęcy obowiązek poprzez odpowiednie zachowanie, dobrze? Podobno zrobiłabyś wszystko dla mnie, więc nie dorzucaj mi zmartwień. I tak się już nie najlepiej czuję - zakończyła prośbą.

-Nie wiedziałam, że małżeństwo doprowadza do takiego stanu - powiedziała ironicznie. Jeżeli Rowena próbowała jej w jakimś stopniu zagrać na emocjach, to nie do końca jej się to udawało. Teraz mogła się boczyć i ją przeklinać w myślach, a nawet przestać się odzywać. Findis jednak wiedziała, że prędzej czy później jej to wszystko przejdzie.
-W porządku, siostro. Mimo wszystko ja dalej będę starała się ciebie chronić i może kiedyś mi nawet za to podziękujesz - rzekła, kiedy to Rowena nagle odwróciła się i chyba chciała... uciec?
-Zabierzcie, proszę, moją siostrę do jej komnat - zwróciła się do straży. -Od dzisiaj księżniczka Rowena ma przykaz spędzania czasu właśnie tam. Jeszcze dziś służba dostarczy jej odpowiednią lekturę. Niech się jednak nie martwi o towarzystwo. Dotrzymają jej go odpowiednie osoby. Gdy już nauczy się trzymać nerwy na wodzy, wtedy oczywiście będzie mogła opuścić komnaty - powiedziała, informując tym samym swą siostrę o spadającej właśnie na nią karze.
-Przyjdę do ciebie przed snem. Tymczasem jednak pilne sprawy mnie wzywają. Muszę iść ładnie wyglądać, choć rodzić niestety będę dopiero za kilka księżyców - dodała sarkastycznie, przekazując tym samym informację o swym stanie. Rowena nie zraniła jej tymi bzdurami, jednak regentka chciała jej uświadomić, że wcale nie oczekuje od niej zmiany w głupią dziewkę. Właśnie dlatego planowała jeszcze dziś do niej zajść, aby wszystko jej dokładnie wytłumaczyć. Jeśli nie będzie się tak pieklić oczywiście...