Wybrzeża Półwyspu Valyriańskiego

Jeszcze w Volantis, Grafton poinformował Leonarda, że postanowi powierzyć mu część wyprawy, a sam uda się z resztą ludzi w inne miejsce. Czy ten pomysł spodobał się Redfortowi? Nie do końca, w potencjalnie niegościnnej krainie wolał się nie rozdzielać, no ale co mógł zrobić, nie on był głównodowodzącym, zresztą Grafton pewnie wiedział, co robi.
W trakcie podróży Leonard poświęcił trochę czasu nauce, ale nie było to wystarczająco dużo, żeby przyswoić sobie jakieś nowe umiejętności, jeszcze nie. Korzystając z wolnego czasu, rozmawiał z żołnierzami, Leslie i Geroldem o najróżniejszych sprawach, tak, żeby nie stracić z nimi kontaktu.
Po dotarciu w pobliże Valyrii i oddelegowaniu dowodzenia nad eskadrą statków kapitanowi karaki, wynikły pierwsze problemy. Część niewielkiej floty postanowiła upaść i roztrzaskać się na przedsionku Włości. Zdenerwowało to trochę Redforta, ale ostatecznie i tak nie mógł z tym nic zrobić. Mogli jedynie próbować wyłowić rozbitków, ale nie robili tego, jeśli kapitan orzekł, że byłoby to potencjalnie niebezpieczne dla reszty wyprawy.
Jeszcze przed desantem, lord bez ziemi odebrał swój dalekowidz, którym miał zamiar skontrolować wybrzeże, czy aby nie czają się tam żadni piraci. Z jednej strony były to bardzo niegościnne ziemie i raczej nie można było się tu spodziewać nikogo, jednak z drugiej strony, wprawiony żeglarz poradziłby sobie z prądami i skałami, a takimi w większości byli piraci. W końcu, takie miejsce, było dla nich idealną kryjówką przed wymiarem sprawiedliwości i mogli tu znaleźć złoto, które według Graftona leżało na każdym kroku!
Jeśli na brzegu dostrzeżono jakiś ruch, Leoanrd wydał nakaz ostrzelania wybrzeża z machin balistycznych. Następnie rozkazał rozpocząć desant, w którym sam brał udział. Ludzi, którzy nie potrafili walczyć, mieli zaczekać na pokładach do czasu zabezpieczenia terenu.
Pierwsi udać mieli się piesi wraz ze strzelcami, którzy w razie próby odbicia desantu mieli ostrzelać przeciwnika. Następnie pod ostrzałem, na brzeg mieli wyjść piechurzy i ustawić się w formacji. Wraz z nimi szedł Leonard i Orys, tym razem nie rywalizując, a współpracując.
Gdy już pokonali piratów lub też nie napotkali żadnego oporu, rozpoczęli rozbijać obóz, w którym mieli się przegrupować. Obóz miał być umocniony i zabezpieczony podwójnymi wartami od morza i lądu. Dopiero wtedy można było podjąć kolejne decyzje.

Skoro było pusto, pod czujną strażą żołnierzy, dokonała się reszta desantu. Wkrótce wszyscy zeszli na ląd i rozpoczęto rozładowywanie ładunku na wozy, o ile takie zostały zakupione bądź skonstruowane, wszak wiedząc, że ich cel nie znajduje się na brzegu*, powinni pomyśleć wcześniej o jakimś transporcie.
Po niedługim odpoczynku i przegrupowaniu się, wszyscy wsiedli na koń i udali się w stronę miasta, które mieli przeszukać. Podczas podróży miano zachować szyk, który polegał na pieszych po obu stronach kolumny, w której w środku byli strzelcy i jechały skorpiony. W środku schowani byli też cywile. Kawaleria za to miała podzielona jechać z przodu i z tyłu, żeby w razie jakiegoś wypadku mogła szybko reagować.
Pomimo braku piratów na wybrzeżu, Leonard wciąż nie do końca ufał tym zdradliwym ziemiom, w końcu tak łakomy kąsek nie mógł przez dziesięć lat nikogo nie skusić na swoje skarby, a nie było tam przecież aż tak ciężko się dostać.
Podróż miała zająć kilka dni, toteż gdy kolumna nie poruszała się, a trwał jakiś dłuższy postój, rozbijano umocniony obóz. Wozy stawiano dookoła namiotów, na których wypatrywać wroga miały podwojone straże. W nocy zaś, jeśli teren nie był dostatecznie oświetlony przez otoczenie (nie wiem, czy tam w nocy jest jasno czy ciemno?) miano dostarczyć go jak najwięcej na przedpola obozowiska. W końcu, na straży poza wartownikami miały stać kolejno trzydziestoosobowe grupy żołnierzy, którzy mieli zmieniać się co kilka godzin.
Nie niepokojeni przez nic jechali dalej, do chwili gdy dotarli na przedpola miasta, gdzie powstać miał już pełnoprawny obóz warowny.


*Zakupiłym gdybym wiedział, że Belt będzie się chciał rozdzielać. Jeśli to możliwe, to wozy na ładunek żywności i materiałów, za hajs Leslie. Jej wkład w wyprawę.

Wciąż nie wiedział co go podkusiło, by ruszyć z Redfortem do Valyrii. Przecież w tej przeklętej krainie nie potrzeba było wrogów, by łatwo zginąć. Co prawda myśleli o opuszczaniu Volantis, ale że na wschód..? Tak czy inaczej dał się namówić i teraz właśnie wodowali okręty u brzegów półwyspu. Te kilka minionych dni żeglugi Orys poświęcił na treningi z przyjaciółmi i ludźmi Leonarda, w końcu skoro była okazja poznać style innych osób, to szkoda nie skorzystać. Popołudnia zaś i wieczory spędzał poznając towarzyszy kapitana wyprawy, niejakch Leslie i Gerolda.
Dotarcie na miejsce wywołało w bękarcie mieszane uczucia. Jasne, dekadę temu ponoć wybuchły wulkany i w ogóle, ale obraz jaki ujrzeli doprawdy był trwożny. Nie potrafił sobie wyobrazić krainy, jaka była tu wcześniej. Natychmiast zasłonił sobie twarz zawiązaną chustą, by chronić się jakoś przed dymem i to samo polecił wszystkim dookoła. Tak jak Leonard chciał, zeszli obaj wraz z pierwszymi szeregami. Przy Orysie trwał bliźniak Thomas, zaś Shiera osłaniała ich zejście z pokładu z łukiem w ręku. Tylko Daenys była najbardziej przerażona tym co ujrzała i dobre kilka dłuższych chwil Flowers musiał ją uspokajać.
Kiedy zaś okazało się, że nikt na nich nie czeka za skałami czy to z bronią w ręku, czy z ręku uzbrojoną w pazury, mogli dokonać rozładunku pozostałych okrętów. W tym czasie Orys ochłonął już z pierwszych zachwytów i zrobił się ciekawski. Natychmiast zaczął przepatrywać najbliższą okolicę - tak do pięćdziesięciu metrów - wypatrując zapowiadanego złota, valyriańskiej stali i wrogów.
Natomiast kiedy formowano już szyk marszowy, spojrzał na cumujące okręty. Pokręcił sceptycznie głową i podszedł do Redforta.
- Te okręty czekać będą tutaj na nas..? Bo obawiam się, że jeśli wrócimy za jakiś czas, to może ich tu już nie być. Nie mam nawet na myśli ucieczki kapitanów, lecz to, że zatoną rozbijając się o brzeg. - po zwróceniu swojej uwagi dowódcy na ten mały szczegół wsiadł na konia i wraz ze swoimi towarzyszami postanowił zająć miejsce w środku kolumny, by mieć baczenie szczególnie na tyły formacji...