Brama Darry

To co spotkało Solanki nie było żadną tajemnicą, więc Edmund, obeznany ze słowem człowiek, nie miał najmniejszego problemu by dowiedzieć się co zaszło. Odpowiedzi mógł się zresztą spodziewać - Żelaźni. Drakkary wycofywały się z Maidenpool, które zajęli rebelianci, i ich załogi postanowiły zemścić się na Coxach poprzez puszczenie z dymem ich miasteczka. Szczęśliwie krucze skrzydła szybsze są nawet od statków Żelaznych Ludzi i rycerze walczący w mieście Mootonów ostrzegli Solanki. Ludzie zdążyli złapać co najcenniejsze mieli i uciec w las lub schronić się za murami, a królewscy wojownicy nie chcąc angażować się w szturm puścili jedynie z dymem osadę i odpłynęli w górę Tridentu. Zapewne do Fairmarket.


Pod Zamek Darrych nie udało się podjechać Edmundowi i jego świcie bez eskorty, na którą składali się żołnierze z Ziem Burzy. Pod siedzibą Oracza rozłożony stał niemały obóz wojenny, nad którym powiewały chorągwie zbuntowanych lordów Dorzecza oraz wasali Durrandonów, którzy połączyli z nimi siły. Po unicestwieniu armii prowadzonej przez Amosa niewiele było w okolicy wojsk mogących rzucić wyzwanie tej sile i nawet Edmund, nieobeznany w sztuce wojny, zdawał sobie z tego doskonale sprawę. Ba! W okolicy mogło nawet nie być nikogo mogącego rzucić im na tę chwilę wyzwanie. Pewnie Twardoręki ze swoimi elitarnymi siepaczami z Fairmarket mógłby dać radę, ale poza nim? Trudno rzec czy w okolicy król trzymał inną armię, ale wedle tego co Edmund mógł dowiedzieć się od Amosa, to takowej tu nie było.
Lord Darry i inni dowódcy mogli się z Edmundem spotkać w zamkowej samotni. Uniknięcie Burzowców byłoby tutaj trudne, ponieważ to oni go przechwycili w drodze i to w dodatku jadącego z kierunku opanowanego jeszcze w ich mniemaniu przez siły nieprzyjaciela.