Samotnia lorda

- Huh. - Rickard spoglądał się z niepokojem w czeluść pod nim i nie podobało mu się to co widział. Już dowiedział się, że jego dziad był lekko zbzikowany. Teraz wiedział, że miał swoje dziwne fantazje w budowaniu tajnych przejść, które pod pewnymi względami przypominały wychodek, a na dodatek nie było żadnej drabiny lub schodów, całość prowadziła tak jakby w jedną stronę. Dziwne, bardzo, bardzo dziwne. Rickard nie miał ochoty wskakiwać w otwór ot tak. Byłoby to idiotyzmem z jego strony. Zwłaszcza, że nie wiedział ani gdzie ta cała dziura prowadzi ani jak daleko ani jak się kończy. Trzeba to było jakoś sprawdzić, na pierwszy rzut poszedł więc srebrny jeleń wysupłany z jego sakiewki, który radośnie poszybował w dół, przy uważnym nasłuchiwaniu Rickarda.

- O kurwa. - Rickard momentalnie cofnął się od dziury w podłodze, która swoim zwyczajem, zamknęła się za nim. - Co to za chory pojeb wymyślił sobie budowanie takiego tunelu prosto w dół. Na chuj? - Rickard był ewidentnie niepocieszony. Spodziewał się... Jakiejś przygody? Zabicia czasu? A stracił tylko jelenia i spalił kilka ubrań. Zrezygnowany mógł tylko odłożyć stroje na miejsce, wsadzić pochodnię z powrotem w uchwyt na ścianie i opuścić pomieszczenie tak jakby nigdy go tu nie było.

Po wyjściu z samotni rozejrzał się po korytarzu w poszukiwaniu jakiegoś zajęcia. Mógł się udać na dziedziniec i nieco rozruszać swoje kości - Miał małą przerwę od walki i mógłby sobie nieco poużywać na innych ludziach. Mógł też udać się na jakąś przejażdżkę po okolicy, nałapać świeżo powietrza i zobaczyć co w trawie piszczy poza zamkiem. Albo coś jeszcze, o ile wpadłby na jakiś pomysł lub ktoś wpadłby na niego...

Nie musiał się szczególnie przykładać do walki ze swoim giermkiem i dobrze. Mógł dzięki temu w spokoju sobie pomyśleć. Mimo, że wyrzucił z głowy całą sprawę z Beltahsarem, ta uparcie do niego wracała i nie dawała mu spokoju. Wyglądało na to, że jego umysłowi coś w całej tej sprawie się nie podobało i podświadomie wracał do całej tej hecy z tajnym przejściem w szafie. I tak, raz po raz okładając niemiłosiernie swego giermka, doszedł do wniosku, że gdzieś na zamku mogło znajdować się inne wejście do tego dziwacznego tunelu. Tylko gdzie?

W końcu trzepnął młodego Hornwooda za mocno i ten padł jak długi na ziemię. Ups... Rickard odłożył miecz i potrząsnął chłopakiem. Wyglądało na to, że ma już dość i najlepiej było by sobie chwilę odpoczął lub ktoś odprowadził go do maestera. Rickard skinął głową na dwóch chłopaków, którzy obserwowali ich zmagania by pomogli swojemu koledze i się nim zajęli, a w razie czego odprowadzili gdzie trzeba, a sam zaczął się zastanawiać co robić. Natrętne myśli nie pozwalały mu się skupić, a dopiero co przyszedł na plac. Tunel biegł prosto w dół... - Rickard, rozkojarzonymi myślami, przebrał się i zaczął kierować na zamek, w myślach zastanawiając się koło jakich pomieszczeń zamkowych biegnie tunel, który niewątpliwie biegł i do samych lochów. Może i dalej. Trudno powiedzieć. Cóż... Jeżeli z jednego końca nie mógł zbadać tunelu, to może z drugiego? Następne swe kroki zdecydował skierować do lochów.

Niedługo po Ronnelu do samotni jego ojca przybył maester, zaś po nim zarządca i dowódca zbrojnych. O ile pierwszy z mężczyzn nie potrafił ukryć zdziwienia, o tyle doświadczony wojak cały czas utrzymywał kamienną twarz. nawet jeżeli zdziwił się widząc młodego Boltona, w żaden sposób tego nie okazał. Wszyscy zajęli swoje miejsca, czekając na słowa Boltona. Widać było jednak, że zarówno zarządca, jak i dowódca mają wiele kłopotów na głowie. W końcu i do Ronnela powinny dotrzeć wieści o tysiącach dzikich zalewających Północ...

Zguba Omberu