Ulice Królewskiej Przystani

Wraz ze swoimi ludźmi opuścili Antlers po powrocie do zdrowia ostatnich członków kompanii i udali się do Królewskiej Przystani. Przed wyruszeniem Edric polecił garnizonowi zamku zabezpieczyć najbliższą okolicę i zaprowadzić porządek - korzystając z wycofania się bandy Żelaznej na północ - po czym w miarę możliwości wesprzeć tamtejsze siły w walce z dornijskimi psami. Miał nadzieję, że uda mu się szybko powrócić na północ by dalej móc brać udział w polowaniu na te bestie.
Po przybyciu do dawnej stolicy, w której znajdowała się wciąż oblężona Czerwona Twierdza, Storm skierował się od razu do tymczasowego dowódcy sił Baratheonów - tych od Durrana - by dowiedzieć się jak wygląda sytuacja w mieście oraz stan wojsk. Przebywanie tutaj nie było mu na rękę zarówno ze względu na niechęć jaką przejawiał wobec mieszania się w walkę pomiędzy krewnymi, jak i ze względu na nudę jaką spodziewał się odnaleźć w doglądaniu miasta. Wcześniej kierował się na Północ pomóc Starkom, a teraz przez polowanie na Dornijczyków skończył jako zarządca w zniszczonym mieście. Przynajmniej smród był mniejszy niż przed pożarami.

Edric wysłuchał mężczyzny i podrapał się po brodzie, która w czasie ostatnich przygód urosła jeszcze bardziej. Wieści o mniejszej aktywności bandytów były dobre, ale pozostałe wiadomości nie napawały optymizmem. Zwłaszcza te mówiące o braku zapasów na zimę, ponieważ w okolicy nie było raczej nikogo kto aktualnie próbowałby przekupić Złote Płaszcze.
- Czy macie tu pod kluczem jakieś zapasy złota? Jakiekolwiek środki pieniężne? Jak wygląda ruch w porcie, czy statki z Zatoki i Essos zawijają do miasta żeby handlować? - zapytał. Może nie był najlepszym zarządcą, ale poza byciem rycerzem był również właścicielem gospody, więc wiedział, że handel jest ważny dla życia miasteczka, a co dopiero miasta. Złoto też bywało przydatne zarówno na wojnie, jak i w czasie pokoju. - Hmm... Zbierzcie cztery setki Złotych Płaszczy i roześlijcie je w czterech oddziałach po sto na zachód, północny-zachód, północ i północny wschód. Niech wypędzą resztki bandytów w odległości dwóch dni jazdy od miasta i uspokoją lokalnych mieszkańców, że porządek został przywrócony - nakazał. Nie chciał wchodzić w otwarty konflikt z dowódcami straży miejskiej na podstawie domysłów, zwłaszcza przy stosunku sił w mieście, który wcale nie był tak bardzo po stronie ludzi króla Durrana. Ktoś musiał jednak przywrócić porządek w okolicy, a kto lepiej niż znani strażnicy? - Bezczynni żołnierze niech zajmą się oczyszczaniem zniszczonych części miasta i odzyskiem wszystkiego co może się przydać. Może znajdą w zgliszczach jakieś kosztowności, albo odkryją piwnice z zapasami. Drewno i kamień wciąż nadające się na budowę również będą dobre. Hmm... Ci biedacy z Wiary nie są chyba zbyt dobrze uzbrojeni i wyszkoleni, prawda? Zaproponujcie im by udali się za miasto ze Złotymi Płaszczami i pomogli chłopom w zbiorach oraz odbudowie gospodarstw. To przyda się w czasie zimy o wiele bardziej niż ich modły, dachy nad głową, jedzenie i drewutnie pełne opału.
Na sam koniec Storm nakazał zorganizować tego wieczora małą ucztę dla wszystkich oficerów Złotych Płaszczy oraz najważniejszych rycerzy i ludzi w armii Baratheonów.

Czyli pieniądze były. Przynajmniej trochę. W takim razie będzie za co zacząć uprzątać ten burdel jaki powstał w mieście. Mury były dziurawe, w miejscach bram stały wypalone dziury, a wielka część Królewskiej Przystani była jednym wielkim pogorzeliskiem.
- To dobrze. W takim razie wyślijcie kogoś do lordów Zatoki i do Essos, żeby rozejrzeli się kto miałby zapasy do sprzedania za jakąś rozsądną cenę - nakazał. Ostatnie czego było mu trzeba to najludniejsze miasto na kontynencie będące w centrum olbrzymiej klęski głodowej. - Wywiedźcie się też jak stoją z zapasami pozostałe zamki i ich ziemie w okolicy. Król pewnie będzie chciał wiedzieć takie rzeczy.
No! Mając to z głowy można było przejść do biesiady!

W ciągu tygodnia robił co mógł by polepszyć sytuację oraz nastrój w mieście i wśród żołnierzy. Wszyscy byli zmęczeni wojną, a nadchodząca zima na pewno nie podbudowała morale ludzi. Edric więc ćwiczył i pił z żołnierzami, opowiadał wojenne historie - w tym te o mordowaniu dornijskich psów na północy - a w pozostałym czasie wykorzystywał swoją siłę pomagając w odgruzowywaniu spalonej części miasta. Pilnował też żeby jego podopieczni kontynuowali pracę nad sobą.

- Wyślijcie jeszcze jeden oddział stu Złotych Płaszczy poza miasto, niech dołączą do czterech pozostałych i rozszerzą pierścień swoich działań - nakazał, kiedy otrzymał raporty. Czym większy teren wokół stolicy zostanie zabezpieczony tym lepiej. - Bracia Wiary jeśli nie mają nic lepszego do roboty niech wciąż pomagają chłopstwu ze zbieraniem resztek plonów, odbudową domów i zbieraniem zapasów drewna. Nawet jeśli będą głodni, to niech przynajmniej nie zamarzną. Ech... - Storm oparł się o stół i rozmasował skronie. Całe to zarządzanie nie było dla niego, on był stworzony do tego by w coś przypierdolić. - Niech sprowadzą te zapasy z Zatoki - powiedział zrezygnowany. Nie mieli zbytnio wyboru. - Niech na wszystkich ziemiach zaczną robić spisy i koncentrować zapasy, niech postarają się zorganizować wszystko tak by zminimalizować skutki braku żywności. Niech ludzie nawet chodzą głodni, byle nie zagłodzeni do śmierci - wskazał. - No! Będzie tego...
Polecenia wydane, dość tego zarządzania. Storm miał zamiar teraz wdziać pancerz i potrenować z żołnierzami, później zaś przejdzie się do jednego z miejskich zamtuzów o lepszej reputacji.

Posłańca z zamku oczywiście przyjęli, byli wszak cywilizowanymi ludźmi. List jednak wprawił Storma w niemałe osłupienie, ponieważ wyglądało na to, że wojna zakończyła się nagle w szybki i dość nieoczekiwany sposób. Edric nigdy nie lubił tej pizdy Durrana, ale Lyonel był zacnym kompanem, toteż było mu go trochę szkoda. Nakazał zwołać wszystkich rycerzy oraz dowódców jacy z nim byli i przedstawił im informacje. Pieczęć Dondarriona ze wszystkich ludzi, spowinowaconego z linią Durrana, świadczyła w mniemaniu Storma o prawdziwości listu.
Oznajmił zebranym, że przekaże dowodzenie Seaworthowi rezydującemu w Czerwonej Twierdzy. Wojna była zakończona i stawianie bezmyślnego oporu nie miało sensu. Sam jednak miał zamiar wyruszyć następnego dnia na północ, aby zgodnie ze swoim wcześniejszym zamiarem wspomóc dawnych przyjaciół Ziem Burzy, Starków, w walce ze zdradziecką inwazją Doliny, którą owładnęło jakieś szaleństwo. Zamierzał dołączyć do Myle'a Blackwooda, który ogłosił poparcie dla Północy i każdy kto chciał mógł ruszać z nim.

Po naradzie udał się wraz z posłańcem do Czerwonej Twierdzy, gdzie oddał dowodzenie Seaworthowi i pozostawił mu wszystkie informacje dotyczące miasta oraz działań w nim i wokół niego, które mogły mu się przydać w odbudowie stolicy i zabezpieczeniu tutejszych ludzi przed zimą.