Wybrzeża Krwawego Kamienia

Podzielenie się na mniejsze grupy, nie jako okazało się w pewnym sensie przydatne — udało im się dopaść kilka statków piratów, gdzie waleczność jego ludzi była tak przeogromna, że nawet dla niego samego, nie zostawili żadnego szubrawca do walki, a wiadomo było, że Edwyn na pewno ruszył do ataku wraz z żołnierzami. Przejęli, co się dało i w końcu wyruszyli na miejsce zbiórki, gdzie oczekiwał ich już jeden rycerz, Tarth przyjął od niego szczegółowy raport i odprawił. Od razu też nakazał dokonać przeglądu zdobytych jednostek wojskowych i odpowiednich napraw, naturalnie mieli za to odpowiedzieć wyszkoleni piraci, a pilnować ich najbardziej surowi wartownicy z Tarth. Tak, żeby żaden z nich nie pomyślał, żeby nawet coś sabotować. Wkrótce też przybyły kolejne oddziały, ten z księciem Durwaldem, któremu udało się znaleźć drakkar i kogę z Ser Rufusem i ludźmi z Tarth. A w końcu oddział prowadzony przez Ser Mondfreya. Nieszczęśliwie, nie zjawiała się dywizja pod dowództwem Ser Gregora i Edwyn doskonale zdawał sobie sprawę z tego, co mogło się stać. W czasie odbywania koniecznych napraw, w celu odnalezienia zaginionych aż trzech galer, Edwyn rozesłał pięć okrętów (płynących razem), które miały przeczesać pobliskie wody w poszukiwaniu piratów i Ser Gregora, który przecież mógł potrzebować pomocy. Do wykonania zadania został wyznaczony Książę Durwald i Rickard, co by rozprostowali ręce, jeśli uda im się zmierzyć z piratami. Reszta szlachetnie urodzonych rycerzy miała zostać w bazie.
Zyski nie były powalające, ale na pewno straty nieco zakuły lorda w brzuchu. Stracił kilka dobrych galer, na miejsce kog i drakkarów. Miał tylko nadzieję, że inne zespoły poradziły sobie lepiej i to, co zdobył, nie będzie musiało zostać oddane, dzięki czemu nieco wzmocni swoją nadszarpniętą flotę.
Jeśli nie znaleziono piratów ani Ser Gregora, wyruszono niezwłocznie, gdy statki zostały naprawione, celem był port na Estermoncie. W niedalekiej odległości od wyspy puste bandery zamieniono tymi z Tarthu.