Korytarze

***

W dzień po wizycie u maestera, Edmund przechadzał się po korytarzach Kamiennego Żywopłotu. Z rana służący dostarczył mu rozrysowanych drzew rodowych Tullych i Blackwoodów. Papiery śmierdziały wczorajszą kalafiorową. Oczywiście, nie spróbował jej wtedy; pora już nie ta była, a i był pewien, że lepszą już zrobią jego kucharze - zamyślił się...
I o mało nie przewrócił się, wpadając na swojego bratanka.
- Lord Amos! - rzekł, cofnął się o krok i ukłonił się dostojnie. - Dobrze, że jesteś, bo mam dobre wieści. Jutro skoro świt wyruszam do Wayfarer's Rest, a potem do Riverrum. - Otrzepał się i wygładził szatę po zderzeniu. - Po narzeczone dla Ciebie i Twojego braciszka. A na za miesiąc zaprosiłem lordów Freya, Mallistera, Harrowaya i Mootona na skromną ucztę. Zapoznasz się z wielkimi naszych ziem, to w przyszłości zaprocentuje. - Uśmiechnął się. - Vanców i Tullych też postaram się po drodze zaprosić rzecz jasna. Jeśli chcesz, możesz porozmawiać z matką i babką, żeby posłały listy do swoich rodzin, a ja pewnie poproszę też o to rzecz jasna żona. Ósmego dnia następnego księżyca, zapamiętaj. I niech powiedzą z jaką świtą przyjadą. - zawiadomił go. - Dla Twojej siostry myślałem o dwóch kandydatach. Lord Blackwood jest równie młody i wolny, co Ty; i pewnie najkorzystniej byłoby się z nim związać, ale wiem o Waszych animozjach. Ech... - Westchnął ciężko, trochę zniesmaczony, jak durnota jego brata teraz przeszkadza interesom. - Jest jeszcze młody lord Harroway, ale z nim mam i tak dobre kontakty. Wolałbym oddać ją Blackwodowi, o ile się zgodzi. Bo jest wszak szansa, i to niemała, że się nie uda; wtedy i tak zostalibyśmy przy Harrowayu. To jak będzie, mój lordzie?

- Wygląda na to, że na Tobie, bratanku - odparł Edmund. - Niestety nie pomogę Ci, skoro mam wyruszać skoro świt. W razie problemów poprosisz matkę i babkę o pomoc. - Rozłożył ręce w przepraszającym geście. - Kiedyś mnie zabraknie i będziesz musiał radzić sobie beze mnie... A wyprawianie uczty to sprawa, jakby nie patrzeć, podstawowa. - Złapał się w pasie i zarżał kilka razy.
Zgoda lorda Amosa na oddanie siostry Blackwoodowi zaskoczyła Edmunda. Szczególnie, że od początku widział jak się zaczerwienił i walczył sam z sobą. Stryj zachwiał się, lekko rozchylił usta i przez moment stał w bezruchu, by dopiero po chwili się rozbudzić i uśmiechnąć.
- Oczywiście - pochylił się. - Bardzo mądra i dojrzała decyzja, lordzie Amosie. W takim razie zajmę się wszystkim; ruszam jutro, skoro świt, i co koń wyskoczy zaczynam moje małe tournee po Dorzeczu. - Uśmiechnął się porozumiewawczo. - Wypłacę trochę pieniędzy na drogę, żeby kupić odpowiednie dary. Poproszę naszego kowala albo zajadę do jakiejś wioski; może dzięki temu łatwiej będzie przekonać naszych przyszłych przyjaciół do współpracy.