Korytarze

Elyane swoim zwyczajem wymknęła się na przechadzkę po rozległych, podziemnych korytarzach Castamere. Robiła to dość często tylko po to by uniknąć spadających nań przykrych obowiązków - podpisywania dokumentów, przeglądania rachunków, wysłuchiwania skarg lub wysłuchiwania kazań septona. Wszystko to było nużące, aczkolwiek obowiązki te należało wykonywać i nie mogła w nieskończoność ich unikać uciekając na polowania czy słuchając muzyki. Dzisiaj był jeden z tych dni, w których sterty papierzysk i kolejka petentów niebezpiecznie rosły, a ona nie miała ochoty się tym zająć, a mimo to musiała. Liczyła, że tą przechadzką kupi sobie parę minut, może nawet godzinę nim znajdzie ją zarządca lub ktokolwiek inny, który powie, że jest pilnie i natychmiast potrzebna. Właśnie pokonała kolejny zakręt i kilka kolejnych stopni i niemalże minęła się z chłopcem, którego niemalże nie zauważyła kiedy...
- Coś ty zrobił!? - Elyane szybko uniosła poły sukni i odskoczyła jak najdalej od powiększającej się kałuży wina i okruchów dzbana, ale było na to za późno. Suknia była zniszczona, a jej przechadzka się właśnie zakończyła. - Ty ... - Elyane ugryzła się w język i spiorunowała pazia wzrokiem. - Jak ty się wyrażasz chłopcze? Do tego przy damie? - Odetchnęła głęboko, a piersi jej zafalowały. - Kim jesteś? Jak się nazywasz?

Elyane spoglądała na chłopca, gdy ten gęsto się tłumaczył tym z tego co się właśnie stało. W gruncie rzeczy nie miało to dla niej tak wielkiego znaczenia, sukien miała pod dostatkiem i jedna różnicy nie stanowi problemu, zresztą i tak powinna uzupełnić garderobę o nowe. Problemem był ten chłopak, oddany na wychowanie do zamku, przyjęty przez nie wiadomo kogo, a teraz to ona będzie pewnie musiała mieć na niego oko by potem nikt nie miał do Reynów pretensji, że wychowali młodego szlachcica na chama. Czemu nikt jej o tym nie powiedział?  A może powiedzieli tylko nie słuchała...
- Zostaw to! - Powiedziała widząc jego wysiłki w zbieraniu do rąk rozbitego dzbanka i rozlanego wina. - Idź lepiej po służącą! Mimo wszystko paź nie jest od tego by ścierać podłogę, szczególnie na korytarzu. - Oczywiście, jak można było się spodziewać, niezdara, co sam chłopak zauważył, musiał się skaleczyć resztkami dzbana. Elyane miała ochotę wywrócić oczami, ale tego nie zrobiła. Ile ten chłopak miał lat, że płakał nad drobnym skaleczeniem!? Już miała go wziąć za rękę i zobaczyć co się stało, ale jak tylko spytała się o jego imię stało się coś dziwnego... A zaraz potem coś co zasługuje na jedno słowo - katastrofa. Chłopak uciekł, nie, cofnął się, ale jego noga nie natrafiła na stopień i paź stoczył się w dół schodów. Eleyane popatrzyła się za nim i gdyby mogła, to by z pewnością pobladła jeszcze bardziej widząc jego poskręcane ciało. Widok krwi zwierząt nie robił na niej większego wrażenia, trochę krwi ludzkiej również, ale... A do tego paź! Jeśli skręcił sobie kark...
Lady zbiegła w dół po schodach, unosząc poły sukni by przypadkiem nie podzielić losu chłopca i dotarłszy na dół przyjrzała się bliżej biedakowi i pozostałym chłopcom.
- Czemu tak stoicie?! Na co czekacie?! Biegnijcie lepiej po maestera! I niech ktoś weźmie ścierę i miotłę, a najlepiej służącą nim ktoś się poślizgnie na tej kałuży wina na szczycie schodów! - Elyane przyklęknęła przy chłopcu, nie do końca będąc pewną czy ten nawet żyje, a już z pewnością co powinna zrobić.

Rzeczywiście, gdy zbliżyła się do chłopca zdała sobie sprawę, że maester nie będzie potrzebny. Raczej grabarz. Momentalnie Elyanie zrobiło się słabo widząc zmasakrowanego przez schody chłopaka. Zakryła usta jedną ręką, a drugą oparła się o stojącego w pobliżu chłopca, musiał być giermkiem, a przynajmniej był najstarszy z całej gromady chłopców tu stojących. Przez głowę przebiegało jej kilka niewesołych myśli, a żołądek wyczyniał nieprzyjemne harce. Odwróciła wzrok od leżącego na ziemi pazia i wzięła kilka głębokich oddechów, pomału licząc w głowie do dziesięciu, gdy na szczycie schodów rozległ się krzyk i stoczyła się stamtąd, jak usłyszała po tryumfalnym okrzyku jednego z chłopców, służka. Sądząc też po nieprzyjemnym trzasku i braku jej reakcji musiała sobie albo skręcić kark albo uderzyć się w głowę na tyle mocno, że pękła czaszka. Elyane zaczęła liczyć jeszcze raz do dziesięciu nim skierowała wzrok na dwójkę martwych ludzi.
- Khm. - Przełknęła ślinę. - Idźcie... Wytrzeć te... - Machnęła ręką w kierunku schodów. - Jak najszybciej. - Odsunęła się od ciał. - Sprowadźcie służbę, trzeba to... posprzątać. Przygotować ciała na spoczynek... Khm. Ten chłopak. Paź. Kto to?

- Stajenny? - Elyane powtórzyła za giermkiem z ulgą, który to wyraz w ślad odmalował się na twarzy. Stajenny! Pytanie czemu przebrał się za pazia nagle wydawało się jej całkowicie nieistotne. Stajenny! Co prawda pojawił się problem i trzeba będzie nająć nowego stajennego i służkę, ale był to problem nieporównanie mniejszy od gęstego tłumaczenia się jakiemuś lordowi czemu jego syn, oddany pod opiekę Castamere, wrócił do domu w trumnie w stanie, w którym nie sposób go rozpoznać. Lady wydała ostatnie polecenia by posprzątać ciała i już miała się zbierać, wszak należało zmienić suknię, gdy z góry schodów poczęła słyszeć giermka i oczyma wyobraźni widziała co się stanie, a chwilę potem miała to na jawie. Trzeci służący z wystającymi z karku kośćmi.
- Bogowie... - Elyane niemalże zgięła się w pół i zakryła usta rękami i ruszyła truchtem w kierunku swoich komnat, mamrocząc coś spod swej dłoni i starając się utrzymać w żołądku śniadanie.