Pokój Maerysa

Mówił, że nie była jego niewolnicą, a jednak tak się wobec niej zachowywał. Dotykał ją kiedy chciał i gdzie chciał, obracał jej głowę, ściskał za szyję...Aerea wiedziała, że za jego słowami nie idą czyny. Uśmiechnęła się tylko przekornie i nic na to nie odpowiedziała na te słowa. O wiele ciekawsze były jego kolejne plany.
- Tak, trzeba mieć to miasto w garści. Ale nie wystarczą mariaże naszych kuzynów. Poszukam też dobrej partii dla ciebie. - puściła oczko. - Nic tak nie wzmocni naszego rodu jak twój mariaż z córką któregoś z magistrów.

Spoglądał na nią spokojnie. Za jego słowami nie szły czyny... jeszcze nie szły. Zamierzał je realizować, pokazać nie tylko sobie, że podoła możliwościom zostania tak samo świetnym seniorem jak jego ojciec. Gdyby nie tylko ta Valyria to być może znałby jego mądrości i potrafił radzić sobie teraz znacznie lepiej. Ale póki co, wolał myśleć o planach.
Kiedy usłyszał o mariażu, trochę się cofnął. Oparł się znowu o biurko. — Nie wiem czy znajdzie się jakaś, która wytrzyma mój smętny wzrok i fakt, że więcej czasu poświęcam tutaj niż przy niej. I nie wiem czy dam jej dobrego potomka, który zarówno będzie godnym następną krwi Artigarów. Jednak możemy spróbować. Może znajdziemy jakąś w moim guście. — Chociaż zdecydowanie wolałby nie, zerkając na jej twarz i w jej oczy.

Pokręciła głową z ironicznym uśmiechem.
- Nie, nie, nie. To nie ty powinieneś się martwić, tylko ona. To jej zmartwienie, aby dać ci potomka. - podeszła do niego. - Ja ci znajdę taką, której nie będzie przeszkadzała twoja praca.Żona powinna być posłuszna mężowi i nie zadawać głupich pytań. Najgorsze co ci się może trafić, to żona, która będzie cię chciała trzymać za jaja. - w tym momencie sama chwyciła go za jego jądra i ścisnęła, przez co mógł poczuć ból. Uśmiechnęła się...złośliwie? - Taką szarą myszkę właśnie ci znajdę.
Wciąż trzymała go i patrzyła mu prosto w oczy. W końcu puściła go i zrobiła kilka kroków w tył i uniosła lekko prawy kącik ust.

Żona, która byłaby mu posłuszna? To byloby dobre, a z drugiej strony sam nie wiedział jak długo wytrzymałby. Dodatkowo musiałby poświęcić czas na jej poznanie. Czując dotyk Aerei, Maerys głośno połknął ślinę i popił ponownie wina. — Nie wiem, Aereo, ale nie zamierzam raczej narzekać. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, niech będzie. Wziąłbym żonę, ale... po prostu nie wiem. Nigdy nie myślałem o byciu mężem dla kogoś. Moje ambicje są wysokie, ale nie sięgają tego, abym kiedykolwiek kogoś poślubił. Ale mam nadzieję, że nie będę żałował decyzji. — Mówiąc to zaczął ubierać się. Co jakiś czas spoglądał na swoją kuzynkę. — Swoją drogą myślałem o twoich bękartach. Nie wypadałoby, aby pozostawali sami sobie, gdyby coś się wydarzyło. Myślałem, że twój najstarszy mógłby zostać wojownikiem szkolonym pod okiem Aerenora za parę lat, a o reszcie pomyślałbym, że mogliby odnaleźć się na dworze przy nauce dyplomacji lub handlu. Może też znalazłoby się jakieś miejsce dla nich. A kto wie, może kiedyś nawet uznam je za prawdziwych Artigarów, zrzucając z nich piętno.

Dostała drugi raz tego, co chciała. Stękała w czasie, gdy on robił swoje. W końcu, gdy się w niej spełnił, nogami go odepchnęła i raz jeszcze cała się wytarła. Gładkim skokiem zeszła z łóżka i poprawiła suknię.
- No, to chyba na dzisiaj koniec. - okrążyła biurko. - Może jednak do czegoś się nadajesz. - powiedziała złośliwie.
Podeszła do drzwi i rzuciła ostatnie spojrzenie kuzynowi.
- Popraw koszulę, bo wyglądasz żałośnie. - pokręciła głową. Żeby to tylko ten jeden raz.
Wyszła, a na korytarzu ujrzała jednego z niewolników, Qyellona, który najwyraźniej "przypadkowo" tędy przechodził, a tak naprawdę podsłuchiwał. Wyglądał na przestraszonego przyłapaniem.
- Qyellon, powiedzieć ci fraszkę? - podeszła do niego tak, że niemal stykała się z jego ustami. - Qyellon, Qyellon ty chuju. - roześmiała się złośliwie i raźnie wróciła do swojej komnaty.

I nastał koniec. Wszystko co w miarę przyjemne w rozmowie zawsze się kończy, aby mogło ustąpić wszystkim innym rzeczom. Maerys pozostając już samemu w pokoju zaczął... zbierać swoje papiery i ponownie porządkować je na biurku, biorąc pod uwagę, że były one jednak i tak dokumentami ważnej sprawy. Kiedy zostało już przez niego ogarnięte... musiał pomyśleć co dalej. W ferworze rozmowy z Aereą zapomniał się co miał, ale zaraz cóż... zapytał swojego przybocznego Aerenora, aby pomógł mu ćwiczyć, aby... stać się silniejszym. Zauważył, że faktycznie zmizerniał na tle ostatnich miesięcy. Musiał coś poprawić. Nic dziwnego, wypadałoby. Mimo tego zamierzał wrócić jeszcze do pracy, spędzić ten dzień w większości w poprawkach. Kiedy był już wieczór, standardowo spędził go ze swoją rodziną.