Pokój Maerysa

01/01/10PD

Nie było niczym wielkim stwierdzić, że Maerys często przesiadywał w swoim pokoju, zagubiony pośród papierów, ale też i książek. Od rana minęło już parę godzin, zawsze wstawał przeważnie o siódmej nad ranem, aby móc jeszcze przez pewien czas dowiedzieć się nowych faktów dnia obecnego. Potem jadł śniadanie wraz z tymi Artigarami, którzy wstali. A potem, kiedy wymienili się uśmiechami i uprzejmościami... znikał za drzwiami, siadając ponownie przy krześle z otwartym na morze oknem. Pracował, spisując i dokańczając to co nie udało mu się zrobić wczoraj. Potem przechodził do innych czynności przy lampce dobrego wina. Jego kapitan, a zarazem Zaprzysiężona Tarcza dodawał mu też raportów z tego, czego mu brak. Stocznia nadal pracowała, zamtuzy jego kuzynki przynosiły zyski. Wszystko wydawało się w jak najlepszym porządku. To co zaczynał, kończył przeważnie już o dwunastej, najpóźniej trzynastej i powoli zaczynał wczytywać się w ostatnio zakupioną książkę. Wertował jej książki, siedząc w krześle.

Zawołał jednego ze służących, który często przebywał na mieście w jego imieniu. Mówił do niego spokojnym, łagodnym głosem: — Powiedz mi, Rahiqi, czy rozglądałeś się ostatnio za czymś związanym z magią, tak jak cię prosiłem. Plotki, coś co faktycznie wnioskowałoby, że ludzie mówili prawdę?

Słuchał Rahiqiego, czasem kiwając głową na jego słowa. Ostatecznie, kiedy uzyskał od służącego odpowiedzi, kiwnął głową, aby mógł iść. Będąc przy drzwiach, Maerys zatrzymał go jeszcze na chwilę. — Za to co powiedziałeś, możesz zjeść obfity obiad. Zasłużyłeś sobie. — Był dobrym panem, dbał o swoich ludzi, aby ci byli mu wierni. Ponownie jednak wolał wrócić do swojej pracy, więc nie zatrzymywał go już dłużej. Musiał wrócić do papierów, zająć się ich uzupełnianiem. Miał dużo do pracy, zresztą ciągle tak mówił jeśli nie chciał interesować się póki co rodem. Na to wszystko zawsze miał czas podczas wieczornej uczty, kiedy wszyscy jego bliscy zasiadali przy jednym stole.

Aerea obudziła się dziś wyjątkowo późno. Słońce było już wysoko i wpuszczało swoje wesołe promienie przez szerokie okna komnaty. Leniwie otworzyła oczy i rozejrzała się dookoła by bez wielkiego zaskoczenia przypomnieć sobie, że nie spała sama. Na podłodze obok wielkiego łoża z baldachimem leżał srebrny płaszcz z wyszywanym grubą, błyszczącą, czarną nicią smokiem z rozpostartymi skrzydłami i zadartym do góry łbem ziejącym ogniem - symbolem Srebrnej Straży. Obok niego bezładnie spoczywały części pancerza, pas i miecz oraz bielizna. Oczywiście należały do jednego z gwardzistów pełniącego tej nocy straż przy jej komnacie. Leżał teraz tu, koło niej, z rozczochranymi srebrnymi włosami, pochrapując cicho. Wstała i podeszła do stolika, na którym stała kryształowa karafka z winem, nalała go trochę do zdobnego kielicha i upiła duży łyk. Wtedy dopiero narzuciła na siebie okrycie, gdyż była naga i nakazała niewolnikowi przynieść coś do zjedzenia. W tym czasie gwardzista, którego Aerea zapomniała imienia, wstał, założył pancerz, pożegnał się z uśmiechem i wyszedł przed drzwi, by dalej pełnić straż aż nie zmieni go inny gwardzista.
Po zaspokojeniu głodu kobieta ubrała się w już coś bardziej porządnego, choć może nie do końca skromnego. Była to luźna suknia do kostek z lekko prześwitującego, srebrzystego materiału. Do tego nałożyła złote obręcze na szyję i oba przedramiona.
Postanowiła, że nim zajmie się poważnymi sprawami, to odwiedzi swojego kuzyna w jego komnacie. Może będzie mieć do niej jakąś sprawę.
Lekko zapukała do jego drzwi i poczekała na odzew ze środka, po czym weszła.
- Drogi kuzynie. - przywitała się wysokim, śpiewnym głosem. - Widzę, że znów siedzisz nad papierami. Jak sytuacja?

Siedząc w papierach, Maerys dokładnie przyglądał się materiałom na temat postępów pracy w stoczni, zaraz potem jak miały się sprawy w karczmach, których zresztą był właścicielem. A raczej jego ród. Tyle, że z jego pomocą. "Śpiący Smok" i "Purpurowy Valyrianin". Zaraz skupił się na reszcie budynków. Będzie musiał zająć się też drobnymi sprawami związanymi ze swoim rodem. W końcu nadal jego kuzynki nie miały w nikim oparcia, a raczej pieniędzy, które będą mogły pożytkować z innego skarbca niż ich rodu. Nad tym też będzie trzeba popracować. Kiedy miał już zajmować się sprawą na temat działalności i stanu statków... odezwało się pukanie. — Wejść. — Nie odwracał wzroku nawet od treści jednej z transakcji. Hm, trochę zysku to przyniosło w ostatnim czasie. Przeczesując swoje krótkie włosy ręką, Maerys w końcu spojrzał na swoją jakże urodziwą kuzynkę, będącą zarazem szefową dwóch zamtuzów podarowanych przez niego. — Jeśli dobrze rozumiem, ostatnie tygodnie były stabilne, chociaż i tak muszę popracować jeszcze nad umowami handlowymi. Może będziemy mogli poszerzyć naszą działalność o kolejne statki jeśli dowiemy się jakich graczy obecnie posiadamy na arenie. — Ale o tym dość. Skoro przyszła tutaj zorientować się co u niego to chyba było z nim źle. Odkładając papiery na kupkę, Maerys zapstrykał palcami parę razy zanim nie podszedł do butelki z winem. Rozlał je do czarek i jedną podał Aerei. Zaraz usiadł przy biurku i wskazał jej miejsce na przeciw. — Powiedz mi o powodzie swojej wizyty? Niepokoi Cię w nocy fakt, że być może za mało śpię? A może znowu zapytasz o moje sny? — Oczywiście nie robił jej wyrzutów, rozumiał troskę rodziny. Ale trochę to irytowało.

Pochyliła się nad biurkiem opierając się o nie obiema rękami eksponując przy tym swoje piersi.
- Skoro wszystko jest stabilne, to zrób sobie przerwę. Uczeni często tracą wzrok ślęcząc długo nad księgami. - uśmiechnęła się.
- O tak, bardzo jestem ciekawa twoich snów i chętnie teraz o nich usłyszę. - nie dało się poznać, czy mówi poważnie czy żartuje. - Bardzo często jestem poza domem, z kolei ty często zamykasz się w swoich komnatach, przez co po prostu się mijamy. A przecież jesteś głową mojego rodu, muszę o ciebie dbać. - puściła oczko.

Zrobić sobie przerwę od ksiąg. Hmm, a czy właśnie tego nie robił? Mógł ją już na początku odprawić, ale nie zamierzał. Pijąc wino, Maerys słuchał słów swojej kuzynki, ale przepuszczał je przez filtrowanie. Już tak długo jej opowiadał o swoich snach, że mogło to być już po prostu nudne i oklepane. Wolał też posłuchać co czasem ma ktoś inny do powiedzenia.
Słysząc jej słowa o zamartwianiu się nad nim, białowłosy wstał z krzesła i stanął na rogu biurka, przyglądając się jej już teraz z bliska. Przyglądał się jej z twarzy, aby zaraz obrócić palcem jej twarz do siebie. — Jestem głową rodziny, to fakt. Jestem bądź co bądź za was odpowiedzialny i muszę brać na barki wszelkie problemy. Nawet jeśli są złe. Chociaż obecnie więcej jest ich dobrych. Nie mogę narzekać. Zwłaszcza, że dobrze się spisujesz. — Wzruszył ramionami, mówiąc do niej spokojnie. Podsunął jej własny kielich do jej ust. — Ale tak, wiem. Mogę się przemęczyć. Wtedy być może znowu zawołam po którąś z twoich dziewczyn.

Nie opierała się, gdy dotknął i odwrócił jej twarz, choć mogła. Uśmiechnęła się tylko jeszcze bardziej zalotnie.
- Cieszę się, że jesteś ze mnie zadowolony. Staram się być dla ciebie jak najlepsza. - przejęła jego kielich z jego rąk i upiła duży łyk. Lubiła wszelkie rodzaje dobrego wina i mogła je pić cały czas. Za drugim łykiem opróżniła kielich i odstawiła na blat biurka.
- A ja wtedy przyślę ci najlepszą, jaką posiadam, ale...ale po co korzystać z usług niewolnic. - puściła oczko i się lekko zaśmiała odchylając głowę do tyłu.

W momencie odchylania głowy, kiedy jej szyja praktycznie była "wolna", Maerys położył dłoń na ogrzanej jej skórą obręczy. Przez chwilę potrzymał na niej rękę, aby zaraz jednak puścić i znowu spojrzeć na swoją kuzynkę. — Nie wiem, sądzę, że trenujesz je bardzo dobrze w osiąganiu dobrych efektów. W końcu... osiągnięcie przyjemności u klienta to wystarczający powód, aby zapłacił. Jeśli zrobi to jeszcze lepiej, wtedy liczysz na to, że wróci częściej. Z większą sakiewką. Dlatego wierzę, że dałyby radę. — Uśmiechnął się, odchylając jej kosmyk włosów. Skromny, "niewidoczny" uśmieszek na jego twarzy. Spoglądając w jej oczy, upił jeszcze raz wina, rozlewając uprzednio trochę więcej do kielichów. — Zresztą oprócz do nich, będę miał też sprawę do ciebie. — Jego ręka spoczęła na jej ramieniu.

Nie spodziewała się ręki kuzyna na swojej szyi. Tak długo jak ona na nie spoczywała, tak długo trzymała głowę odchyloną do tyłu. Nie okazywała jednak po sobie zdenerwowania, zaśmiała się za to znowu i głośniej.
- Puść mnie bo jeszcze mnie udusisz. - mógł poczuć drganie jej skóry w rytm wypowiadanych słów. Gdy to zrobił, wróciła do swojej zwykłej pozy poprawiając przy tym obręcz.
- Tak. - odpowiedziała. - Świetnie streściłeś na czym polega praca kurwy a na czym ja, jako ich właścicielka, zarabiam. Widzę, że mógłbyś mnie zastąpić. No...może nie we wszystkim. W treningu mnie nie zastąpisz. - zachichotała i upiła łyk wina.
Gdy poczuła rękę Maerysa na swoim ramieniu, obróciła głowę i na nią spojrzała. Potem powiodła wzrokiem na kuzyna i spojrzała mu prosto w oczy.
- Jaką masz do mnie sprawę? Słucham cię uważnie.