Akademia

Kolejnym przystankiem Viserysa po odwiedzeniu "Czarnego Kruka" była Akademia. Przekroczył jej masywne bramy i nie zwracając większej uwagi na ludzi oraz adeptów tłoczących się przy przeróżnych stoiskach podążał do wewnętrznych wrót. Po krótkim przedstawieniu jednemu z pełniących nadzór nad przejściem wiedzących udał się w towarzystwie pary adeptów do biblioteki. Dwójka uczniów miała służyć mu oraz jego towarzyszom w znalezieniu tego czego szukali.
Trójka mężczyzn zajęła miejsce przy położonym na uboczu stole, ukrytym częściowo przez zapełnione zwojami regały. Wkrótce Trystan zajął się pochłanianiem grubego, oprawionego w skórę tomu poświęconemu sztuce leczenia chorób oraz zatruć. W tym tych wywołanych umyślnie. Shaespyr zaczął skrobać coś na pergaminie, co i rusz popadając w zamyślenie, po czym ożywiając się nagle z przytłumionym - w końcu byli w bibliotece - okrzykiem "Aha!". Pewnie pisał nową balladę. Czy coś innego. Raz Viserysowi wydawało się, że wymamrotał pod nosem imię "Jaelia". Blackfyre zaś otrzymał mały stosik ksiąg oraz zwojów poświęconych Jezioru Sztyletów, Złotym Polom, Swarliwym Córkom oraz... Qarthowi.

Przeszukiwanie ksiąg oraz zwojów zajęło księciu resztę dnia, ale kiedy w końcu wezwał adeptów Akademii by zabrali użyczone mu zbiory był zadowolony z tego czego udało mu się dowiedzieć. Tyczyło się to jednak głównie liczby informacji, niekoniecznie już tego co one niosły. Niektóre z rzeczy jakich się dowiedział niosły bowiem ze sobą konieczność długiej pracy nad osiągnięciem pewnych celów, której w żaden sposób nie dało się znacznie przyśpieszyć. Jego kompani również wydawali się usatysfakcjonowani pobytem w wielkiej bibliotece. Trystan dowiedział się pewnych nowych rzeczy, zaś Willam sporządził w tym czasie kilkanaście stron notatek.
Kiedy opuścili masywny gmach słońce już dawno schowało się za horyzontem, a niedawno gwarne ulice Pentos zdążyły opustoszeć. W drodze na zamek minęli ledwo kilka patroli straży miejskiej oraz kilkanaście przechodzących ulicami osób, docierając w końcu do stóp wzgórza, na którym położona była królewska siedziba. Teraz pozostało jedynie wdrapać się okręcającą się wokół wzniesienia drogą do wrót. Dobrze, że byli konno.



(z/t)