Komnata Lady Waynwood

Adelajda musiała myśleć, bo była trochę głupiutka i wbrew pozorom strachliwa, więc bała się, że jak urodzi to będzie miała brzydkie ciało i w ogóle będzie brzydalką przez jakiegoś bachora! Cieszyłaby się tylko z tego, że chociaż ojca miałoby przystojnego, a nie jakiegoś brzydala, np. Thogga Dębowobrodego? Wtedy to by się załamała, bo zamierzała urodzić córkę lub syna o wzroście 175 centymetrów w przypadku dziewczynki i mniej więcej dwóch metrów w przypadku chłopca, z gęstymi włosami i świetnymi figurami.
No ale nieważne. W pewnym momencie Elessal doszedł, Adelajda skończyła dwa machnięcia później i jeszcze chwilę trzymała dłonie na jego plecach, po raz ostatni zostawiając na nich ślad w kształcie podłużnej blizny.
Jak się czuła? Trochę jak łatwa szmaciura, ale w sumie to jej to pasowało, bo jednak taka była skoro przespała się z kolesiem, którego znała tak krótki czas. Nie żałowała jednak - było im przyjemnie i traktowała go inaczej niż innych. Musiała opowiedzieć o wszystkim Celaenie.
- Mógłbyś częściej odwiedzać moją komnatę. - stwierdziła, wpatrując się w niego bez przerwy.

Adelajda zastanowiła się chwilę, bo nie wiedziała jaką hisorię Elessal miał na myśli. Na pewno przeżył ich mnóstwo, pewnie tych dziwnych i okropnych także, jednak postanowiła zaryzykować i wysłuchać jego słów.
- Oczywiście, że tak. Mam tylko nadzieję, że nie opiera się jedynie na wojaczce? - Adelajda nienawidziła rozmów na temat wojska i pewnie o sprawach państwowych dowiadywała się jako ostatnia Lady. Często zbywała też wszystkich posłańców, którzy mieli przekazać jej jakieś wieści, bo po prostu nie chciała o czymś nudnym słuchać. Miała jednak nadzieję, że Elessal opowie jej coś ciekawego.

Dziewczynie za to niesamowicie towarzystwo Elessala odpowiadało. Naprawdę go polubiła i mogłaby spędzić z nim resztę życia, ale... rzeczywiście, jej również zaczynała doskwierać nuda panująca w Iron Oaks. Propozycja wspólnej wyprawy cały czas krążyła jej w głowie, przypominając jej o tym, że powinna tę decyzję jak najszybciej podjąć.
I prawdę mówiąc zamierzała właśnie o tym przystojnemu młodzieńcowi powiedzieć. Zamierzała, ale tego nie zrobiła, ponieważ ten samodzielnie odwiedził jej komnatę. Uśmiechnęła się do niego, następnie odwzajemniła jego pocałunek i założyła mu na chwilę ręce na karku.
- Tak... właściwie to myślałam o tym bardzo długo. Podróż będzie nie tylko ciekawa, ale może sprowadzę też z niej jakieś ciekawe pamiątki, które przyozdobią zamek? Albo pomożesz mi zawiązać jakieś korzystne umowy handlowe? - spytała. Elessal wiedział jak rozmawiać z ludźmi i na pewno okazałby się w takich sprawach przydatny. - Chciałabym wyruszyć jak najszybciej... do Pentos. I musisz wybrać się tam ze mną. Może pokażesz mi jakieś ciekawe miejsca? - spytała. Elessal pewnie pokazałby jej najciekawsze burdele, ale o tym nie musiała wiedzieć.

Lady uśmiechnęła się szeroko i złożyła na jego ustach jeden pocałunek. Prawda, nie miał za bardzo wyboru, ale wierzyła, że tak naprawdę wybierał się tam z nią, bo ją polubił.
- Poezji? - zachichotała. - Czego dokładnie jej nauczyłeś? - spytała, ale zaraz wysłuchała kolejnych słów młodzieńca i kontynuowała rozmowę. - Mam nadzieję, że poznam Pentos od najlepszej strony. I liczę, że jednak poznam twoją rodzinę... Musimy wyruszyć jak najszybciej. Trochę mi głupio zostawiać Dolinę w tak trudnej sytuacji, ale co zmieni jedna Lady? To co, przygotowujemy się do wyprawy? - zachichotała, bo w sumie to miała już gdzieś pozostałych.

Nie protestowała, gdy Elessal spokojnie podwijał dół jej sukni. Wysłuchała też jego słów, uśmiechając się lekko w momencie, gdy mówił o nauce i jej umiejętnościach. Odwzajemniła również jego pocałunek, jedną dłonią wodziła zaś nieopodal jego spodni.
- To wszystko zasługa mojego nauczyciela - stwierdziła z uśmiechem na twarzem, na chwilę przyciągając go do siebie i składając na jego pełnych ustach kolejny pocałunek. Oderwała się dopiero po chwili, gdy zadał jej kluczowe pytanie.
Wiadomo, że Adelajda nie potrafiła przygotować takiej wyprawy. Ona gubiła się w sprawach dotyczących zamku, a co dopiero mówić o takich wyprawach? Trochę się skrzywiła, ale wpadła na pewien pomysł.
- Właściwie to chyba nic się nie stanie, jeśli mianuję cię moim... doradcą? Kimś w tym stylu, co? - spytała z błyskiem w oku. - Na pewno wiesz jak coś takiego zorganizować, hmm?