Komnata Lady Waynwood

- Ech, pieniądze to żadne zmartwienie. Najgorzej będzie z wybraniem najpiękniejszych sukienek i zakupieniem nowych, już w Pentos... - westchnęła, bo dla niej był to rzeczywiście największy problem. Nienawidziła takich sytuacji, ech... - Dlaczego muszę być Lady? Jestem na to zbyt śliczna i młoda. Mogłabym oddać tę fuchę jednemu z bękartów mojego ojca - westchnęła. No ale potem to już przestała myśleć o obowiązkach, bo Elessal pozbył się jej ślicznej sukieneczki, zostawiając ją w samej bieliźnie. Prawdę mówiąc to teraz w głowie jej była tylko ta podróż, ale... złożyła na jego ustach ten jeden namiętny pocałunek, następnie zabierając się do pocałowania jego szyi i prawdopodobnie zostawienia na niej pewnego śladu.

- Wyobraź sobie, że gdybym miała teraz męża to nie mogłabym nigdzie się z tobą wybrać. Nie byłoby cię teraz w tej komnacie - westchnęła, a byłoby to trochę smutne! Chyba o wiele bardziej odpowiadało jej życie kobiety bez mężczyzny u boku - wolała zestarzeć się jako stara panna, bez dzieci i niepotrzebnych obowiązków z nimi związanych. Zresztą, jak ona by wyglądała z bachorem w brzuchu? Wszyscy mówiliby, że jest grubaską i jakąś poważną zdzirką z dziećmi... och, nie.