Pokoje gościnne III

Tego dnia, około południa dotarł do Gulltown pewien powóz.
Nikt nie wiedział, kto nim podróżuje, musiał jednak być to ktoś ważny, bo pojazd został wpuszczony na zamek.
W stajniach lorda Graftona pasażer w końcu opuścił swój środek lokomocji, jednak wciąż nie ujawnił swojej tożsamości, bowiem na głowę miał zarzucony głęboki kaptur.
Przybysz kazał się prowadzić do księcia Robina, a następnie ruszył stabilnym, acz powolnym i wspieranym laską krokiem we wskazanym kierunku.
Gdy dotarł do cwlu i pozostali sami, król Harrold wreszcie odsłonił twarz. Wyglądał zdrowo, lecz od wypadku na naradzie stracił na siłach i trochę zeszczuplał. Teraz jednak uśmiechał się uśmiechem zdrowego człowieka.

Jak zdrówko, synku?- przywitał się.

Po wizycie na przedpolach i w sepcie Robin postanowił trochę odpocząć, więc udał się do przydzielonych mu komnat gościnnych. Spożył tam popołudniowy posiłek, którego smak wzbogacił kielich wina. Tylko jeden, żeby dalej móc trzeźwo myśleć. Będzie musiał zastanowić się nad paroma sprawami póki jest jeszcze na to czas... Wtem drzwi komnaty rozwarły się i do środka wkroczył nie kto inny jak Błogosławiony król Harrold. Robin wstał czym prędzej, podszedł do staruszka i przytulił, by wyrazić radość z jego powrotu do zdrowia.
- Z moim zdrówkiem jak najbardziej wszystko w porządku - rzekł, gdy wypuścił ojca z uścisku. - Lepiej opowiadaj jak z twoim i co słychać w Orlim Gnieździe - mówił podczas przesuwania fotela, żeby ojciec mógł wygodnie się rozsiąść.

Harrold zaśmiał się, gdy syn uścisnął go. Poklepał następcę po plecach.
-W Orlim Gnieździe wszystko dobrze- odrzekł, siadając na przysuniętym krześle- matka czuje się dobrze, lordowie wreszcie dali mi spokój, pokazał się za to ten pastuch z gór, któremu kiedyś uratowaliśmy kozy - uśmiech nie schodził mu z ust - ja natomiast czuję się dobrze, może nie jestem tak sprawny jak wcześniej, ale maester mówi, że z czasem mi się polepszy. Nie tak, jak temu biednemu rycerzowi, pomyślał mimowolnie o skazanym na głuchotę bohaterze. Niestety, czasami senior nie jest w stanie ochronić wszystkich swych poddanych.
-Ruszyłem się, gdy tylko byłem pewien, że dam radę zejść z gór. Na dobrą sprawę, lord Grafton nie wie, że tu jestem... zapowiedziano tylko posłańca z Orlego Gniazda- zachichotał.

-Powiedz lepiej, jak się mają nasze plany- zagadnął.

- Jaki pastuch? - zdziwił się siadając naprzeciwko ojca. Zapewne nie był wtedy w Orlim Gnieździe, więc nic nie wiedział o rzekomym pastuchu. - To dobrze - skomentował z uśmiechem poprawę stanu zdrowotnego ojca, nie wiedząc jakby inaczej wyrazić swoją radość. - Siedmiu czuwają nad tobą, ojcze - dodał na koniec.
- Cóż, lordowi Graftonowi nic się nie stanie, jeśli dowie się o twoim przybyciu trochę później - odrzekł z lekkim śmiechem.
- Nasze plany mają się doskonale - oznajmił. - Pod koniec maja wysłałem Jaspera i Littlefingera z poselstwem do Królestwa Burzy. Podróżują statkiem, więc zapewne do końca miesiąca dowiemy się jaki rezultat przyniosła ich misja.