Samotnia Lorda

Dni jako jako zarządca dłużyły się Vernonowi niemiłosiernie. A przynajmniej do czasu najazdu krasnali. Miał wiele do roboty, ale była ona nudna i monotonna. Wolne dni spędzał na czytaniu ksiąg, piciu piwa, przejażdżkach i uwodzeniu dwórek. Wszystko zmieniły te pierdolone krasnoludy. Armia Royce'ów była przy Arrynach, więc Vernon nie oszukiwał się, że jeżeli zobaczy najeźdźców pod murami swojego zamku, to będzie po nich. Nawet nie wiedział, ilu dokładnie mają ludzi w Runestone, ale domyślał się, że za mało. Jedyne co mógł zrobić, to zebrać odpowiednią ilość zapasów w zamkowym spichlerzu i dać schronienie ludziom z okolicznych wiosek. Dodatkowo nadchodziła zima. A mogło być tak pięknie...

Krasnoludy przejawiały szczególną nienawiść do Andalów i Siedmiu. Całe szczęście Royce'owie pochodzili od Pierwszych Ludzi. Niestety byli jednak wyznawcami Siedmiu, co znacznie utrudniało sprawę. Vernon osobiście był wyznawcą Siedmiu, rycerzem, który składał przed nimi swe śluby i był zobowiązany do obrony septów, sept, septonów, wiernych Siedmiu. To był sprawa honoru, a honor to rzecz najważniejsza w życiu mężczyzny. Miał więc do wyboru: honorową śmierć albo życie w hańbie. Nie wiedział jeszcze co wybrać. Honor to piękne słowo, ale dopiero realna wizja śmierci rewiduje kim naprawdę się jest.