Wyspa Drzazg

Długo na Wyspie Drzazg Etain nie zamierzała pozostać, zwłaszcza zważając na fakt że większość piratów popłynęła dalej. Gdy wysłannicy z innych statków zebrali się na jej spotkaniu, Etain pozwoliła im trochę wypić żeby ich umysły trochę bardziej stępiały, dopiero potem zaczęła mówić.
- Drodzy Panowie, pewnie się zastanawiacie co mną kierowało gdy pocisk ze skorpiona Purpurowej Nadziei przebijał pierś Eyrona Grimtonguea. - powiedziała i spojrzała się na nich zalotnym wzrokiem. - Jestem pewna że tacy inteligentni ludzie jak Wy, panowie, dostrzegli że prowadził on nas na pewną śmierć. Nasze siły były co najmniej kilkukrotnie mniejsze od tych Volantis, więc zaryzykowałam. Mogliśmy umrzeć wszyscy, lub tylko część, podjęłam decyzję za nas wszystkich dla naszego przetrwania. Powiedźcie mi kto rwie się na armadę Volantis, z tak żałosnym przygotowaniem? Sami wiecie że byłam w dobrym kontakcie z Eyronem i wiedziałam co zamierzał, jego plan zakładał frontalny atak i "jakoś to będzie". - powiedziała i się lekko zaczerwieniła na policzkach. - Może nie jestem mężczyzną, nie mam siły Wysp Bazyliszkowych, ale wiedźcie że mam więcej cech przywódcy niż Eyron. Spójrzcie na moich ludzi, czy widzicie biedę? Nie, wszystkich którzy służą pode mną sowicie wynagradzam, a jedynie czego wymagam to po prostu lojalność i wiedźcie że nie mam tak nasrane w głowie jak Grimtongue, żeby zabijać własnych kapitanów. A teraz powiedźcie, czy jesteście ze mną? - spojrzała na nich słodko, po czym dodała. - Czy przeciwko mnie? - w tym momencie jej ludzie którzy do tej pory mieli stronić od alkoholu obruszyli się, będąc przygotowanymi do spełnienia zachcianki swojej kapitan.

Po krótkiej przemowie i delikatnym podkreśleniu kto tak naprawdę tutaj coś znaczy, kapitanowie postanowili dołączyć do jej sił, szczęśliwie dla nich. Nie spodziewając się żadnych kłopotów z nimi, pozwoliła swoim ludziom jak najbardziej się bawić i się napić, nowe załogi w jej flocie również mogły dołączyć i skorzystać.




Etain, jak również jej ludzie zostali obudzeni przez zimne powietrze napływające od strony morza i lekki wiatr, który z każdą chwilą przyśpieszał. Nadchodził sztorm. Trafalgar od razu wydała rozkazy, statki miały zostać zabezpieczone, a ludzie mieli schronić się w drewnianych zabudowaniach na środku wyspy. Wkrótce przyszedł tajfun, który należało przeczekać.


Burza się skończyła, a każdy dostał jakieś swoje małe zadanie. Ludzie mieli naprawić zniszczone częci statków i nazbierać dodatkowe zapasy z wyspy, inni dostali za zadanie obchód tej małej narośli na wodzie. I własnie ta ostatnia grupa przyniosła wieści o rozbitej kodze z towarami. Etain od razu wysłała tam czterdziestu ludzi, którymi miał przewodzić Aleksander, a ich zadaniem było sprowadzenie wszystkich skarbów przed jej obliczę do rozdzielenia. Oczekując że ktoś przeżył, plaże miały zostać dokładnie przeszukane, tak samo jak reszta wyspy.


Już następnego dnia, wszystkie okręty miały być gotowe do opuszczenia Wyspy Drzazg i pożeglowanie w stronę rezty archipelagu, trzeba było zebrać jak największą liczbę piratów pod jej komendą mieli przez cały czas szyć flagi jej własnej floty. Po napotkaniu na horyzoncie jakiegokolwiek statku, od razu miała zostać o tym powiadomiona.

Skarby z rozbitego statku były dość pokaźne, ponad złoto - którego nie było mało - znalazło się wiele beczułek alkoholu. Teraz wystarczyło tylko tym rozdysponować. Tak jak zazwyczaj, Etain wzięła sobie pięćdziesiąt złotych smoków, a resztę złota kazała rozdać równo pomiędzy jej podwładnych. Rozdała również pięćdziesiąt beczułek piwa, pomiędzy wszystkie statki, reszta miała zostać przeładowana do jej tymczasowego statku flagowego, Miłosierdzia Gogogos i oczekiwać na specjalną okazję, w której udział wezmą wszyscy podlegli Trafalgarowi.

Teraz wystarczyło czekać na kolejnych piratów, przepływających w jej pobliżu, którzy dostaliby wybór.