Królewski trakt II

Życie w maszerującym obozie wojskowym miało swoją codzienną rutynę - Marsz, picie, gra w kości, łapanie dziewuch za dupska i ćwiczenia w wojennym rzemiośle. Rickard najczęściej musiał poobijać trochę Daryna Hornwooda, swojego giermka, a czasem ćwiczył z Garedem. Innym razem zdarzali się ochotnicy... Dzisiaj jednak było inaczej. Widząc podchodzących do siebie dwóch mężczyzn, którzy wyglądali jakby mieli wyjątkowego pecha w życiu lub byli weteranami wielu walk pomyślał, że dzisiejszy dzień będzie różnił się od zwyczajowej, armijnej rutyny. I wiele się nie pomylił, w końcu nie co dzień zdarza się, że ktoś oferuje ci swoją służbę.
Rickard zlustrował dwójkę od góry do dołu zastanawiając się nad ich słowami, ale jedna rzecz nie dawała mu spokoju - A co jeśli, to jego przeklęty braciszek Ronnel wysłał jakiś obdartusów by się go pozbyli? Albo Karstarkowie? Czyżby hołota z Karhold zdecydowała się naszczać na swój drogocenny honor? No i to nazwisko... Czyżby to byli ci Flintowie? A może to zbieg okoliczności? Bezpieczniej byłoby się najpierw dowiedzieć nim od tak przyjmować kogoś obcego na służbę.
- Widzę, że moja reputacja mnie wyprzedza... -Powiedział bez większych emocji, choć wbrew pozorom poczuł, że jego ego zostało mile połechtane. Nie dał się jednak wziąć na miłe słówka, przynajmniej nie teraz. - Mówicie, że jesteście Flintami, tak? Na Północy jest dużo Flintów... Z których jesteście? - Przyjrzał się im uważnie. Sądząc po ich paskudnym wyglądzie prawdopodobnie należeli do Flintów, którzy żyją w cieniu Muru. Gdzie indziej mogliby się nabawić tak gównianego wyglądu jak nie w walce z Dzikusami? Gdyby dwójka rzeczywiście przyznała się do swoich korzeni, to miał jeszcze jedno pytanie, aby się upewnić co do ich słów. - A wasz ojciec zdrowy? A lord? Wybaczcie mi, ale zapomniałem jak się nazywają... - Oczywiście, jeżeli byli od Flintów z Palca Flinta, to nie zadał tego pytania, w końcu w obozie powiewała jego chorągiew i byłby to idiotyzm z jego strony. Zdecydowałby się jednak zapytać czemu nie będą towarzyszyć swojej rodzinie lub "kuzynom", a wolą właśnie jego.

Ich słowa za wiele mu nie mówiły. Co prawda potwierdzili swoje korzenie, a przynajmniej powiedzieli, że je mają, ale Górskie Klany były dość... osobliwym regionem Północy i nie do końca orientował się kto, z kim i dlaczego. Wyglądało na to, że musiał im uwierzyć na słowo w ich intencje albo powiedzieć, żeby spierdalali od niego w podskokach. Nic nie stało jednak na przeszkodzie by jeszcze chwilę porozmawiać i dowiedzieć się małe co nieco.
- Hmm. Wyglądacie na takich, co widzieli o kilka walk za dużo... Innymi słowy, chujowo. Dzikusy zza Muru, czy ktoś jeszcze? - Dzikusi może i byli zażartymi wojownikami, ale nosili tylko skóry dzikich zwierząt i kije, a nie prawdziwe zbroje i broń. Pewnie chłopaki miały odrobinę doświadczenia, ale w starciu z prawdziwym wojownikiem... Choć z drugiej stronie byli porządnie uzbrojeni. Kto wie, może i by z nich coś było dobrego? - No dobra... Wiec nie chcecie dołączyć do swych kuzynków, bo to kiepski interes walczyć za tak daleką rodzinkę i wolicie dla mnie, bo jestem kawał skurwiela i liczycie, że wam się dobrze ułoży współpraca... Co więc macie do ułożenia? Chcecie pieniędzy? Liczycie na kurewki i gwałcenie dziewek? Łupy? - Jeśli miał być szczery, to sam na to liczył. Byleby znaleźć się w końcu w Dorzeczu. - Sam na to kurwa czekam...

Rickard z coraz większym zainteresowaniem słuchał tych dwóch. Czyżby trafili mu się weterani, a nie byle pierdółki? Gdyby tak było, to mógłby być dla niego cenny nabytek. Dodatkowy człowiek lub dwóch chroniących plecy zawsze w cenie... O ile rzeczywiście chcieli walczyć, a nie wbić mu w rzeczone plecy kawał stali. Raczej w obozie i tak się na niego nie rzucą, a tak będzie mógł ich trochę poobserwować. Kto wie? Może to rzeczywiście zwykli najemnicy i był tylko przewrażliwiony i wkurwiony na Karstarka po tym co się stało kilka dni temu w namiocie królewskim.
- Macie rację... - Parsknął śmiechem. - Niektórzy mają nasrane we łbie i nie wiedzą jak wygląda prawdziwa wojna. - Rickard sam co prawda nie był nigdy na prawdziwej wojnie, ale miał dość wyobraźni by wiedzieć, że piosenki i książki historyczne koncentrują się głównie wokół tej bardziej chwalebnej części, a nie tej brutalnej - Wojna to gwałty, łupienie i mordowanie, a nie głaskanie chłopów po główkach. Chłopi, jak to chłopi, niech się cieszą, że mogli udostępnić maszerującej armii swoje zapasy i nie puszczono wsi z dymem. - O ile się nie przechwalacie i rzeczywiście coś umiecie, to nie widzę przeszkód... Choć nim was wezmę pod swe skrzydła to wolałbym sprawdzić czy wasze przechwałki dorównują umiejętnościom. W końcu kota w worku nie kupię, a mówiąc to mam na myśli dosłownie, bo pewnie chcielibyście jakąś zaliczkę nim będziemy mogli podupczyć i połupić... Ile?  

Chłopaki wyglądali na pewnych siebie i jeżeli to co mówili było prawdą, to może rzeczywiście warto było ich mieć. Ale cztery złote smoki!? Na łebka!? Wydawało mu się to cholernie dużo jak na najęcie dwóch najemników. Sam w sakiewce miał cztery smoki i może jakby tyle sobie zażyczyli, to by ich najął od razu, ale tak... A poza tym, to kto mu zagwarantuje, że mu zaraz nie prysną ze złotem? W końcu za tyle mogli sobie podupczyć i wypić ile chcą, a on nie będzie miał teraz czasu ich ganiać.
- Dużo sobie liczycie... Za taką sumę pieniędzy można się nieźle zabawić. Niektórzy za tyle złota byliby gotowi zabić własną matkę, siostrę zgwałcić, a gospodarstwo puścić z dymem... I pierzchnąć gdzie pieprz rośnie by przepierdolić ten majątek na dziwki, piwsko i dobre żarcie. Nie chcę brać kota w worku, ale też nie mam zamiaru patrzeć się jak obijacie ludzi z Dreadfort. Marsz na południe będzie długi i ciężki, a tam dość walki. Jeśli chcecie dalej być ze mną, to dam wam na początek po złotym smoku i zobaczymy jak przez najbliższy czas ułoży się nam współpraca. Potem, rzecz jasna, będziecie móc liczyć na więcej. Co wy na to?