Przedpola Starego Miasta

Otworzy jeszcze raz mordę to znowu oberwie. Najchętniej sam odwinąłby się temu cholernemu ptaszysku, ale musiał się zachowywać jeśli nie chce oberwać znowu pałką. Czyżby to była ta chwalebna pokora, której to nie potrafili nauczyć go inni, a parę ciosów pałką nagle sprawiło, że myślał mniej pobłażliwie? No, nie było to wiadome. Ale przynajmniej sprawiło, że postanowił przeczekać całą pracę w ciszy i odezwać się do brata dopiero wieczorem.
— Wiesz, przepraszam za te swoje zachowanie wcześniej. Tylko odczuwam pewną frustrację z powodu tego wszystkiego. Chciałbym jakoś odwdzięczyć się w walce. Wiesz, ja jestem tylko do niej stworzony. Wszystko inne to dla mnie czarna magia. Dlatego może jest faktycznie szansa na to, że pogodzimy się jakoś i spróbujemy zdziałać coś dla mnie. Mogę nawet zostać waszym gladiatorem, jeśli trzeba nawracać lordów czy innych ludzi na waszą stronę. Ale to wszystko... Przepraszam, jeśli przerwałem znowu.

— Nie nadaję się do normalnej bitki, bracie. Mam tylko możliwość zaprezentowania się jako czempion. Moje rapiery są jak przedłużenie rąk. Pracujemy jako jedno i jako jedno chcemy się pożegnać. Oczywiście, mogę tutaj pracować do naszego końca, ale zawsze mogę wziąć swoich paru ludzi i zrobić zwiad. Niech Siedmiu pokieruje mojego wierzchowca, a moje zmysły, abym mógł wykorzystać to wszystko do pomyślnej walki. — Redwyn kiwnął głową jakby chciał go do tego zachęcić, ale nie chciał też przestać przepracować, chcąc pokazać mężczyźnie, że już wystarczająco wyczekał, ale może też pracować aż nie padnie ze wszystkich sił i nie przestanie już się ruszać. W sumie... Co mu teraz zależało.

— Cierpliwość jest cnotą, ale przetrwanie też. Dlatego ciągle was zapytam, bracie. Zależy mi na niebyciu bezużytecznym człowiekiem, który kopie latryny dzień w dzień. Niektórzy potrafiliby to docenić. Wielki Septon Peter z Astory wiedziałby jak mnie faktycznie wykorzystać z tego co słyszałem kiedyś tam. Ale spokojnie. Chcesz kopać, będę kopał. Tylko potem nie narzekajcie, że szybciej padniemy jak Hightowerowie wrócą. To co teraz robią to wybierają się pewnie przekonać resztę lordów siłą i do ugięcia kolana. Jak tu przybędą, Siedmiu nam nie pomoże, słabe brzuchy bez jedzenia też. Będzie rzeź. Chcę tylko, abyś zrozumiał mnie bracie. Nic więcej. — Po czym wrócił do kopania.

Niestety kawaleria nie nadawała się zbytnio do zajmowania miasta. Najrozsądniej było więc poczekać na ojca. Toteż Garth postanowił odciąć miasto, patrolować okolicę, zbierać zapasy oraz budować obóz i trebusze. Nikt nie miał prawa wjechać, czy też wyjechać z miasta bez jego zgody.
No chyba, że coś nadawało się do atakowanie przed murami miasta. Wtedy Garth rozważy taką opcję.
Jeśli nic takiego nie było postanowił wysłać chorągiew pokoju informując, że chciałby rozmawiać z Cuyem. Nikogo z przedstawicieli wiary zapraszać nie zamierzał. Z nimi i tak zapewne rozmowa nie miałaby wielkiego sensu. Cuy natomiast może zechce pójść po rozum do głowy.

-Cuy - Garth również skinął głową - Nic się nie stało. Po prostu wyjechałem wcześniej z częścią jazdy. Mój ojciec prowadzi resztę oraz dodatkowe posiłki, jeśli już dotarły - odpowiedział, wspominanie że posiłkami mieli być starcy uznał za niekonieczne.
-Miasto może i nie. Ale Wysoka Wieża z pewnością jest ich. Nawet jeśli ją zdobyliście, a zdobyliście, prawda? - spytał. - Miłość nie ma tu nic do rzeczy. Nie lubię Hightowerów. Ale moje lubię lub nie jest bez znaczenia. Trzeba myśleć o rodzie. Ja dla swojej rodziny, żeby ją ratować gotówbym był dźgnąć choćby i Największego z Septonów. Oczywiście mógłbym się dogadać z Wiarą i przejść na jej stronę. Wiesz co mnie powstrzymuje Lordzie? Po pierwsze sytuacja militarna. Wieżowce wygrali wojnę. Broni się jedynie Wysogród, i to bez swojego Króla, bo ten uciekł. Wysogród ma dobre mury. Ale w końcu skończy się jedzenie. Albo dwóch ostatnich Lordów zegnie kolano by ratować swoje rodziny. Wtedy zostaniesz Ty Lordzie Cuy z tymi fanatykami do pomocy. Bo nikt inny nie wystąpił przeciwko Hightowerom i już tego zapewne nie zrobi. Ile zajmie Hightowerom odbicie Starego Miasta? Nawet jeśli my byśmy dołączyli? Miesiąc, dwa? A potem nasze rody wyginą. No i co zrobisz jak padnie Twoja siedziba rodowa? Jak Hightowerowie przechwycą Twoją rodzinę i zagrożą zabiciem jej? Dalej zostaniesz z Wiarą? - spytał - Tu się zresztą pojawia drugi powód. Co zrobi Wiara gdy dla ratowania rodu będziesz chciał się poddać? Odpowiem. Uzna za wroga i zabije. Bo taka już Wiara jest. Dlatego właśnie nie chce do nich dołączać. Nie lubię Hightowerów, zabrali mi złoto i złamali pokój, ale mimo wszystko są rozsądni. Można się z nimi dogadać o ile tylko ma się odpowiednie karty. Złamali pokój. Ale gdyby tego nie zrobili to pewnie miałbym teraz pod Horn Hill Lannisterów. Bo zamiast połowy ziem Tyrella Lew zjadłby wszystkie. Z dwojga złego już wolę kogoś z Reach, niż ich. Uważasz, że z Wiarą możnaby się dogadać podobnie? Że dotrzymaliby słowa i nie wbili noża w plecy, gdyby sytuacja zmusiła do poddania? Może oni chcą walczyć do ostatniej kropli krwi, ale mi się to nie uśmiecha. Jaką propozycję miał Septon dla mego Ojca? - spytał.

-Propozycja ciekawa, ale niestety nie realna. Wiara musiałaby zdobyć Reach a tego nie zrobi. Mój ojciec miał tysiące dobrze uzbrojonych żołnierzy. Dużo jazdy. Mimo to przegrał. Jak Wiara chce wygrać? Jak odbić potem wszystkie zamki? Wiara jest silna, ale nie aż tak. Zresztą siła wiary mnie niepokoi. Wywraca ustalony porządek. Jeśli pozwolimy nabrać im politycznej i militarnej siły to Wielki Septon stanie się ważniejszy od Króla, a zwykły Septon ważniejszy od Lorda. Tego chcesz Lordzie Cuy? Słuchać się we wszystkim Septona? Chcesz, żeby na Twoich własnych ziemiach to Septon miał większą władzę niż Ty? Główną cechą Króla jest to, że jest niezależny. Sam o wszystkim decyduje, robi co chce. Czy mój Ojciec gdyby został Królem mógłby sobie pozwolić na odmienne zdanie od Wielkiego Septona? Jeśli Wiara się rozrośnie to nikt nie będzie nie tylko prawdziwym Królem, ale też prawdziwym Lordem. Wiara będzie decydowała o wszystkim, a niewygodnych usunie. Król jaki by nie był musi się liczyć ze swoimi Lordami. Jak słusznie zauważyłeś. Myślisz, że Wiara też będzie się z Lordami liczyć? Szczerze wątpię. Jeśli ktoś im nie podpasuje to nazwą heretykiem i się go pozbędą. Do tego absolutnie nie wolno dopuścić. Rządzić muszą dalej Królowie i Lordowie. Nie wiara. Jeśli Król nam nie będzie pasował to spróbujemy go zmienić. Ale my Lordowie, a nie Wiara. - zakończył.
-Teraz ja przedstawię swoją propozycję. Rozstaniemy się i przekażesz Wierze, że negocjacje się nie powiodły. Następnie za 2 dni obsadzisz jakiś odcinek murów tylko swoimi ludźmi. Bez Wiary. Pod ten właśnie odcinek podejdą moi ludzie z drabinami. Twoi zaatakują Wiarę z zaskoczenia, a moi pomogą. Odbijemy Stare Miasto, a Ty zachowasz ziemię, złoto i wszystkie tytuły. Mój ród będzie to gwarantował, gdyby Hightowerowie robili problemy. Zobaczymy jakim Królem będzie ten Dorian. Jeśli złym dla nas to za parę lat porozmawiamy z innymi Lordami i damy Tron komuś odpowiedniejszemu. My, Lordowie będziemy stanowić Królów. Nie Septoni. - powiedział twardo. - Ich miejsce jest w septach, nie powinni ustalać kto może być Lordem, a kto Królem. Wierzę, że nawet pobożny człowiek to przyzna.
Poczekał na reakcję Cuya, a jeśli ta nie była przychylna dodał.
-Uważam, że to jedyne wyjście. Alternatywą jest przyjazd mojego ojca i Wasza przegrana. A nawet jeśli on będzie za słaby to prędzej czy później wróci odbić swój dom ten, który mojego ojca pokonał. I wtedy przegracie. A przegrana równać się będzie zapewne unicestwieniu rodu. Tego chcesz Lordzie Cuy? Zagłady swego rodu? Powinniśmy myśleć o sobie, a nam opłaca się słaba Wiara i słaby Król. Osiągniemy to pokonując teraz Wiarę.

-Cieszę się, że doszliśmy do porozumienia. Niech będzie brama, to nawet lepiej - zgodził się Tarly - Powiedz mi proszę jeszcze jakie masz siły, a jakie Wiara? Ilu zdolnych do walki, ilu rannych? - dopytywał. Plan był dobry o ile mieli wystarczające siły. Ale jeśli wróg mimo wszystko był liczny, szturm może być problematyczny.
-Co do żony natomiast to nie mam i przyznam, że najwyższa pora by to zmienić. Na razie nie jestem wstanie nic jednak obiecać. Wypadałoby spytać ojca, wszak może mieć już swoje plany co do mojego ożenku. A i ja wolałbym najpierw poznać potencjalną żonę. Ale propozycja na pewno godna rozważenia. - powiedział zgodnie z prawdą gdyż od jakiegoś czasu myślał, że pora była znaleźć jakąś młodą żonę. Nie młodniał, a ród musi mieć przyszłość. Czy będzie to akurat ktoś od Cuya? O tym pomyśli się w przyszłości.
Pożegnał się uprzejmie z Cuyem i odjechał.

Przez następne dni Garth kazał dla niepoznaki rozbudowywać obóz, jakby chciał go przygotować dla sił ojca, które przybędą. Jeśli było dość czasy zaczął budować trebusz. Mimo wszystko jednak uważał na potencjalne wycieczki z miasta. Nigdy nic nie wiadomo...
Kiedy nadszedł umówiony wieczór. Zebrał swą konnice tak jakby szykował się na jakiś duży wypad, a gdy brama została otwarta rozkazał ruszyć tam szarżą. Ludzie zostali poinformowani o planie 3 godziny przed planowanym atakiem, toteż ludzi Cuya mieli nie ruszać. Atakować mieli falami po 100 konnych w odstępie kilkunastu sekund. Po pierwsze zgrupowanie wszystkich sił do ataku mogłoby się wydać podejrzane, a po drugie wolał nie wpychać wszystkich swych sił, jeśli Cuy zastawił jednak pułapkę. Do tego atakowanie falami powinno pozwolić wszystkim konnym zachować atut szarży. Przynajmniej na początku. Sam Garth był w przed ostatniej fali, jeśli poprzednie nie sygnalizowały niczego złego. Ta prócz 100 konnych zawierała rycerzy oraz Hastura i jego ludzi. Ostatnia fala 100 konnych miała zostać i pilnować bramy. Tak na wypadek, gdyby fanatycy zyskali przewagę i chcieli im odciąć odwrót.
Początkowo Garth tylko dowodzi. Po dostaniu się do miasta walczy także ramię w ramię ze swoimi ludźmi.
Gdyby się udało priorytetem Gartha było złapanie Wielkiego Septona żywcem.