Brama Cytadeli

Mimo, że wizyta w cytadeli była głównym powodem, dla którego wyprawił się do Westeros, to po przybyciu do Starego Miasta zajmował się wszystkim, tylko nie przyjściem tutaj. Tłumaczył się sam przed sobą, że najrozsądniej jest poczekać, aż tutejsi plotkarze rozpuszczą wieść o wizycie kupca za Wąskiego morza u Króla Wysokiej Wieży, ale w głębi ducha wiedział, że kiedy przestąpi ten próg nie będzie już odwrotu i czegokolwiek się tutaj dowie zaważy to nad tym czy planowany przez niego powrót do Asshai w ogóle będzie mieć miejsce.

Przez cały tydzień rozsyłał swoich ludzi po najróżniejszych karczmach, targach i miejscach spotkań, by zebrali trochę informacji o najzamożniejszych kupcach w mieście, jak i rozpuści plotki, że z Braavos przybył statek kupiecki niosący tak niewyobrażanie luksusowe towary, że sam król ugościł jego kapitana by móc uszczknąć co nie co z tych bogactw dla siebie. Może i ostatnie wybryki piratów zawiązały sakiewki co bardziej pragmatycznych bogaczy, ale prawdziwi koneserzy z pewnością skuszą się by chociaż zerknąć na towar i potargować się chociażby dla podniesienia własnej pozycji w oczach tych uboższych, albo na to Essyr chociaż liczył i o tym rozmyślał kiedy w asyście czterech ze swoich najemnych mieczy szedł ulicami zmierzając właśnie tutaj.

Śmiał przypuszczać, że jeżeli Ci cali maesterowie są choć w połowie tacy mądrzy jak się o nich mówi starają się być dobrze poinformowani i pewnie wiedzą o tym, że zamierza odwiedzić ich przybytek. By dodać swojej osobie nieco egzotycznej powagi wybrał na tą wizytę swoją najdoskonalszą jedwabną tunikę tkaną przez małe zwinne, dziecięce rączki małych kitajców z Yi Ti, a w pasie przewiązał się olśniewającą wysadzaną bursztynowymi cekinami szarfą. Taki cały szeleszczący i wspaniały pchnął masywne drzwi i wszedł do środka. Wnętrze jak na jego gust było trochę zbyt surowe i zdecydowanie bardziej przypominało jaką świątynię niż szkołę. Dziarskim, pewnym siebie krokiem przeszedł całą salę, zastanawiając się czy to, że jest taka długa jest zamierzony działaniem by dodatkowo onieśmielić maluczkich.

Za kamiennym stołem pośród stosów ksiąg i najrozmaitszych papierów siedział jakiś smutny człowieczek, sam jeden w tym wielkim pomieszczeniu, najpewniej to on zajmował się witaniem gości.
-Essyr Vella z Braavos do usług. To jest ta sławna w świecie Cytadela, czyż nie? Przybywam z daleka, licząc, że właśnie w tych murach leży odpowiedź na moje pytania. - Powiedział, tonem formalny, acz uprzejmym, przy czym zadbał by dało się w jego słowach wyczuć pewność siebie, a nawet odrobinę niepotrzebnej brawury.

Nie spodziewał się, że człowiek, który z własnej woli wybiera życie tak pozbawiony rozrywek sposób życia będzie mieć poczucie humoru, ale żeby, aż mu zazgrzytał kiedy usłyszał jak przeinacza jego imię. Nie miał jednak ochoty go poprawiać , by nie wyjść na kogoś zbyt zapatrzonego w siebie.  Przewrócił oczami i wykonał w głowie kilka rachunków przeliczając podaną kwotę na żelazne monety, w których wygodniej myślało mu się o pieniądzach. Uznał, że może sobie pozwolić na taki wydatek. Biorąc po uwagę ile kosztowała go już ta  podróż to nawet był zadowolony mając zapłacić tylko tyle. Sięgnął za pazuchę i wydobył z niej sakiewkę.
Odliczył pięć ciężkich monet i położył je w równym słupku na kamiennym blacie.

- Asshai Przy Cieniu. Nie bajki, bo te już znam. Nie gdzie leży, bo stamtąd wracam. - mówił cicho, bo samo wspomnienie tego przeklętego miasta jeżyło mu włosy na karku.

Nie lubił rozstawać się z pieniędzmi, zwłaszcza kiedy nie otrzymywał w zamian niczego co mógłby wziąć do ręki ocenić fachowym okiem i sprzedać komuś innemu z zyskiem. Przeciągnął jeszcze ostatni raz palcem po krawędzi monety na szczycie stosiku. Delikatnie tak jak mężczyzna pieści kochankę, po czy cofnął rękę.
- Chciałbym poznać prawdę jaka stoi za tym miejscem, a ludzie mądrzejsi ode mnie mówią, że jeśli taka istnieje to tylko tutaj idzie ją znaleźć. - Dodał, chociaż wątpił, że smutny skryba doceni taką uprzejmość z jaką wyraził się o jego domu. Nie zostało braavosi nic innego niż czekać, aż wskaże mu drogę.

Po tym czego nasłuchał się o księgozbiorach Cytadeli spodziewał się więcej. Właściwie to sam był sobie winien, chciał wierzyć, że pośród tych rozpadających się tomiszczy znajdzie się coś co rozwieje strach, co upewni go, że wszystko co widział i słyszał przerażało go tak tylko dlatego, że dał się ponieść gminnemu bajaniu, czego człowiek interesu nigdy robić nie powinien. Przewertował wielokrotnie materiały, które mu dostarczono, a kiedy właściwie potrafił już cytować z pamięci całe fragmenty tekstów chodził naokoło stołu z wyrazem głębokiego zamyślenia na twarzy drapiąc się po głowie. Dla obserwatora mogło to wyglądać jakby układał sobie wszystko w głowie, ale po prawdzie jedyne co robił to powtarzał w myślach  "Jebany Lomas Longstrider!".

Po dłuższej chwili znów zasiadł do notatek martwego maestera i po szybkim przekartkowaniu w końcu przełamał ciszę kierując słowa do pilnującego go akolity. - To wszystko co macie? - rzucił cicho, bo w nawet w zdenerwowaniu respekt do wszystkich otaczających go półek z księgami nie pozwalał mu podnieść głosu.
- Azor Ahai? Długa noc? Przeklęte miasto, o którym wiadomo tylko tyle, że jest przeklęte? - Mówił właściwie do siebie, nie obchodziło go czy tamten słuchał, ale musiał jakoś dać ujście emocjom. Zaczęło go mdlić, kiedy jakiś cichy głos z głębi głowy przypomniał mu ile wykosztował się na tę podróż. Uderzył lekko wierzchem dłoni w papier, jakby w geście oburzenia, po czym zamknął piekące od czytania powieki i rozmasował je delikatnie opuszkami palców. - Nie mam całego życia na studiowanie tych papierów, spędziłeś w tych murach więcej czasu niż ja dobry człowieku, może źle szukam? - dodał bardziej z desperacji, niż rzeczywistej chęci poznania zdania akolity, ale jak to mówią tonący brzytwy się chwyta.