Wybrzeża Małej Moraq

Mroczne dni nastały dla ludu Małej Moraq, albowiem spoczął na nich głodny wzrok Skagira z Thennu. Dzicy opadli na młodszą siostrę największej z wysp kontynentu, a litość i współistnienie były ostatnim co chodziło im po głowie. Jakby ich własna brutalność nie wystarczała, to zawarli oni pakty z sothoryjskimi korsarzami i Cętkowanymi Ludźmi, którzy umieli dorównać im okrucieństwem, a czasami może nawet ich przerosnąć. Jedyna dobra wieść dla mieszkańców wyspy były taka, że przybycie wroga nie zdołało ich zaskoczyć. Daleko od tego. Wioski na wybrzeżach opustoszały więc, a ich mieszkańcu schronili się wgłębi wyspy lub w obwarowanych miasteczkach portowych. Pierwsi z nich mieli przeżyć, drudzy podpisali na siebie wyrok.
Otoczone niskimi murami i strzeżone przez szkoloną straż miasteczka nie odstraszyły Dzikich i ich sojuszników. Wręcz przeciwnie - zachęciły ich. Ich umocnienia, chociaż istniały, były jednak zbyt skromne, aby zatrzymać najeźdźców. Nie były to wysokie i grube mury westeroskich zamów czy ghiscarskich miast. Ich strażnikom daleko zaś było do czempionów Pierwszych Ludzi, andalskich rycerzy czy żelaznych legionów. Walczyli do końca, ponieważ nie mieli wyboru, jednak ich walka nie zdała się na wiele...

Opustoszałe wioski szybko przestały obchodzić opływającą Małą Moraq flotę, która skupiła się zamiast tego na kilku portowych miasteczkach. Nim upłynął tydzień wszystkie z nich puszczone zostały z dymem, ich obrońcy pobici, mieszkańcy wyrżnięci bądź zniewoleni, a bogactwa zrabowane.