Królewska Sypialnia

Ysabela była kobietą która nie grzeszyła urodą. Być może był to jeden z czynników z powodu których ojciec Beriona ujął się za nim. Co prawda nie była aż tak brzydka jak Marsella i gdyby stanęły obok siebie, to zdecydowanie ją deklasowała, ale znowu stając obok Alyssy... Ugh. A i tak dziewczyna, która zrobiła z księcia mężczyznę była zwykłą, niczym niewyróżniającą się dziewoją, no... może trochę chudą. Ysabela zaś? Cóż, była na swój sposób postawna, ale też nieszczególnie silna - dużo zniesienie, ale raczej dużo nie udźwignie. W każdym razie to nie jej uroda czy walory fizyczne były najważniejsze - była, po pierwsze, z rodu Massey, a po drugie, była osobą inteligentną, wykształconą i dość charyzmatyczną, czym pewnie nadrabiała braki swej powierzchowności. Być może to też Togarion miał na myśli by nie patrzeć się na cycki czy dupę kobiety.
Jak się miało okazać Ysabela nie robiła nic szczególnego i miała czas by porozmawiać z Berionem. Na jaki temat? Cóż, tego jej jeszcze nie zdradził. Wymieniła z nim tedy zwyczajowe uprzejmości, zapytała jak się miał czy jak znajduje swoją narzeczoną. W komnacie kazała mu zaś usiąść, służba nalała jemu i jej wina nim zostali sami by mogli prywatnie porozmawiać, bo jak się domyślała, nie próbowałby się na nią zasadzić przy jej komnatach gdyby nie chciał porozmawiać prywatnie. 
- Z czymże więc mogę ci pomóc? - Zadała wreszcie pytanie. 

Królowa wysłuchała z jaką sprawą przyszedł do niej Berion i skrzywiła się nieznacznie. Prawdę miało powiedzenie, że jeśli nie było wiadomo o co chodzi, to niechybnie chodziło o pieniądze. Nie dało się też ukryć, że sprawa nie była łatwa - królestwo Togariona było małe i biedne i wżenić się mieli w Arrynów, największych królów i zdobywców ze wszystkich andalskich wodzów dotychczas. Nieważne co by Berion zaoferował Marselli za prezent, to i tak będzie żałosne ze skarbami, które musiały się kryć w skarbcu Księżycowych Wrót i do czego to dziewczę musiało być przyzwyczajone, co zaraz powiedziała mu Ysabela. W Dolinie, nieważne jaki prezent by nie dał, to i tak wyjdzie na biedaka i skąpca, nie, nie tędy była droga, przynajmniej tak uważała.
- Rozmawiałeś z nią, prawda? - Zadała pytanie, choć raczej było oczywiste że musiał z nią się widzieć. - Jaka ona jest? Może ma jakieś gusta lub zainteresowania? Może trzeba dać prezent, który się jej spodoba, nawet jeśli nie będzie wielki i bogaty, ale sama jej reakcja i fakt, że prezent będzie przemyślany i prosto w jej umiłowanie sprawi, że nawet jeśli nie wyjdziemy na faktycznie bogatych, co raczej każdy kto ma choć odrobinę rozumu pod kopułą raczej doskonale wie, to przynajmniej wiemy jak dysponować swoim majątkiem.

- Zwierzętami, hmm? - Powiedziała. Samo zainteresowanie zwierzętami nie było co prawda niczym nadzwyczajnym - wielu lordów lubiło trzymać czy hodować psy, konie, a nawet sokoły. Ale raczej, gdy ogólnie lubiło się zwierzęta, to raczej się na nie nie chciało polować, a sokół był zwierzęciem myśliwskim, a nie domowym. - Lubi polować? Skoro lubi zwierzęta, to nie wiem czy sokół byłby odpowiedni. Są to ptaki myśliwskie i pewnie polować sama nie będzie, poza tym dobry sokół jest również dość drogi. Co zaś się tyczy kruków, to ludzie są przesądni i twierdzą, że na swych czarnych skrzydłach kruk nosi ze sobą nieszczęście. - Ysabela poklepała Beriona po ręce z uśmieszkiem na twarzy. - Szczególnie co poniektórzy Andale, gdyż Dzieci Lasu zwykły często korzystać z pomocy kruków. Jestem w szoku, że w Dolinie z nich korzystają. 
- Osobiście myślałam żeby kupić jej jakiegoś psa, szczeniaczka albo i cały kosz jakiejś dobrej, miłej dla oka i do ułożenia rasy. Kruczarnia zaś... Cóż. Kruczarni jej raczej na ślubie nie zaprezentujesz i nie wiem czy kruka można od tak gdzieś kupić czy dostać. - Powiedziała niepewnie. - Prawdę mówiąc raczej na zamku nikogo nie znajdziesz kto umie układać ptactwo. A dobre ułożenie psa, to zupełnie inny rodzaj zadania i wyzwanie niż ptactwa. 

- Nie znam się aż tak na zwierzętach. - Powiedziała mu, po czym wzruszyła ramionami - Pies jak pies, wybierz jakiegoś miłego dla oka i które ładnie się układają przy tresurze. Pewnie i myśliwski może być choć taki będzie droższy. Kwestia też tego, że będzie on wtedy wymagał większej uwagi. Są to zwierzęta czynu a nie domowe i wymagają innej ręki i aktywności. A domowy? Cóż... Dużo uwagi, czułości, drapania za uchem i okazjonalnie nauczenia paru sztuczek. Pewnie jak będziesz wybierał psa u jakiegoś hodowcy, to dadzą ci odpowiedniego albo rzuci ci się coś w oczy. Pewnie jakiś kosz czy obroża też by się przydała. - Dodała po chwili. 
Pomysłu z kruczarnią Ysabela nie skomentowała. Doskonale wiedziała, że Berion ma bardzo dużo zapału i jeszcze więcej ambicji, ale też znała warunki Haka i wiele z tych jego pomysłów, jakkolwiek w teorii dobrych i godnych uwagi, tak w praktyce... Cóż. W praktyce zderzały się z brutalną rzeczywistością. Co zaś się tyczyło wizyty w Gulltown odpowiedziała jedynie zdawkowo, że nie mogła się doczekać i z pewnością jest tak jak mówił. Cóż można było więcej dodać? Oh, oczywiście mógł jej opowiadać do woli, ale opis słowami nie odda rzeczywistości, prawda? Ale proszę, zachęciła go. Wiedziała, że lubił mówić. W każdym razie rozmowa na poważne tematy zmierzała ku końcowi i kierowała się na nieco błahsze, no chyba, że Berion miał jeszcze jakąś zgryzotę, z którą chciał się podzielić?