Komnaty Gościnne

Następnego dnia po uczcie, Thogg wstał dość późno, prosząc o posiłek i kąpiel do komnaty, bowiem wczoraj nie szczędził sobie ni piwa, ni miodu podczas biesiady. Teraz należało pogodzić się z konsekwencjami tego, lub umrzeć. Zjadł więc, wykąpał się - jak zwykle najwięcej czasu poświęcając brodzie - a następnie udał na przechadzkę po zamku, jak to ostatnio miał w zwyczaju. W Bożym Gaju natrafił na lorda Coxa, którego to zaprosił do swojej komnaty, by omówić, jak to ujął, "ważkie sprawy". Tak za godzinkę powiedzmy. Po tej krótkiej, a jakże miłej rozmowie powrócił do siebie, by pozbyć się dzieci i żony na czas jakiś, a następnie poprosił o półmisek przekąsek, oraz dzban ciemnego piwa i dwa puchary.
- Powiedz, mości panie, poczyniłeś już jakieś postępy w pozyskaniu pozwolenia na budowę portu..? - zapytał bez zbędnego wstępu, kiedy już zasiedli do stoliczka po otwartym oknem, które wychodziło tuż na ogród. - I zdradź proszę, jak mogę wspomóc sąsiada w takiej budowie..? Poza złotem rzecz jasna. Z początkiem następnego księżyca spodziewam się powrotu moich okrętów, a więc i dostawy choćby stalowych narzędzi dla budowniczych, czy choćby drwali. Jeśli powrócą, będzie to znaczyło, iż wieści o naszym osadnictwie dotarły do domu, pewne więc, iż coraz częściej do Twego portu panie zacznie zawijać ibbeńskich okrętów. Czy to osadników chcących rozpocząć nowe życie, czy to kupców, chcących dostarczyć współbraciom potrzebnych produktów. Na razie myślę o porcie, w dalszej kolejności natomiast marzy mi się prawdziwy, szeroki kamienny trakt łączący nasze osady. - z łatwością roztaczał przed rozmówcą wizje wspaniałych budowli i projektów. - Ciekaw też jestem lordzie, czy byłby zainteresowany kupnem narzędzi dla rzemieślników, czy choćby rolniczego sprzętu ze stali, które wkrótce zaczniemy produkować..?

- Jakież to warunki postawił, jeśli to nie tajemnica..? - dopytał, słysząc odpowiedź na swoje wcześniejsze pytanie. Wysłuchał także informacji, albo raportu na temat planu budowy portu. Zamyślił się nad możliwościami, jakimi mógłby wesprzeć Coxa. - Przywiozłem ze sobą sześć mamutów, jak dobrze pamiętasz. Mógłbym właściwie oddelegować dwa z nich wraz z opiekunami i tłumaczem do pomocy w gromadzeniu materiałów na budowę. Hmmm... Mogę też odciążyć Cię częściowo przyjacielu w kwestii wydobycia kamienia. I tak wydobywamy go ogromne ilości, wgryzając się w górę, nic więc nie stoi na przeszkodzie, by część przetransportować pod Solanki. - nakreślił pospiesznie kilka ibbeńskich znaków w małym notatniku, który wyciągnął z kieszeni. - Zapewnię też odpowiednie, żelazne narzędzia na czas budowy, a także postaram się jak najszybciej dostarczyć siekiery i kilofy, które wytrzymują dużo dłużej. Hmmm... Ostatnie co mi przychodzi do głowy, to to, że mogę przysłać także swoich mistrzów kamienia, kartografii i inżynierii, by współpracowali, bądź też poprowadzili budowę. - przedstawił swoją ofertę.
Nie spodziewał się natomiast takiej odpowiedzi na temat zakupu narzędzi. To znaczy po części tak, w końcu na Ibben ludzie też mieli swoje warsztaty i dbali o ich zapotrzebowanie we własnym zakresie. Zdziwił się, bowiem po fakcie, że król musi pozwolić im budować coś na ich własnej ziemi, spodziewał się, że taki lord musi pozwolić swoim poddanym na handel z innymi. A przynajmniej tak mu się wydawało.
- Nie będziesz miał więc nic przeciwko, bym wysłał karawanę na twe ziemie, by odwiedzała każdą osadę i proponowała mieszkańcom zakup lepszych narzędzi do pracy..? - zapytał, wszak wymagała tego dyplomacja i chęć utrzymania dobrych stosunków z sąsiadem. - Przy okazji tego, byłbym zainteresowany budową solidnego magazynu w twoim miasteczku w pobliżu portu, by tam przechowywać przypływające do nas towary, kawałkiem ziemi pod budowę zakładu kowalskiego i miejscem na lokalnym rynku. - również w taki sposób zamierzał inwestować w Solanki. - Chętnie wówczas wynajmę twych ludzi do budowy.

No tak, cóż innego król mógł poruszać z lordem, który w niedalekiej perspektywie lat miał rozwijać się handlowo..? Oczywiście, że wysokość ceł i podatków leżała w gestii ustanowienia przez króla w jego królestwie. Wszak na Ibb też, jako kupiec niejednokrotnie poruszał takie tematy z Rajcą. Na słowa o hojności jedynie wzruszył ramionami. W jego dobrze pojętym interesie należało wesprzeć włodarza w budowie, tak sądził.
- Wspaniale! - ucieszył się, kiedy Cox przystał na magazyn i kuźnię, oraz stragan. - Pozwól, że wszelkie formalności związane z kupnem ziemi i tak dalej załatwimy już po powrocie z Wyspy. Wszak, jeśli się nie mylę, moja droga wiodła będzie niemal przez Twoje domostwo. Pozwolisz też, bym po powrocie spisał miarę, którą pomógłby zdjąć Twój kowal panie. Moi rzemieślnicy wówczas przygotują pancerz płytowy, jeśli takiego chcesz. To samo tyczy się pozostałych członków rodziny, jeśli któryś także trudni się wojaczką. - ta rozmowa przypomniała mu, że miał coś jeszcze zrobić. Wszystko jednak z czasem. - A powiedz mi proszę waszmości, z czyimi ziemiami graniczy moja dolina..? - wiedział, że wcześniej była to domena królewska, ale dobrze byłoby wiedzieć kogo ma się za sąsiada. Nie znał jeszcze bowiem dobrze rozkładu królestwa.
Po tych natomiast informacjach porozmawiał jeszcze na mniej błahe tematy i w końcu pożegnał się z panem Solanek. Należało więc zająć się tym, co planował tutaj, kiedy dowiedział się, że wszyscy możni i chorąży Mudda będą na zamku...

Krasnoludzkie sprawy:

Wszelkie w ten czas zaprzątające umysł sprawunki wzlęgem lorda Coxa najwyraźniej zostały poruszone, toteż można było w końcu, po jakimś czasie pożegnać mężczyznę. Należało więc ruszyć w obejście po zamczysku. Pierwsi odwiedzeni, Piper i Nayland okazali się miłymi na pierwszy rzut oka ludźmi. Nie było problemu z nawiązaniem jakiejś nici porozumienia. Skoro zaś wykazali chęci na jego propozycje, postanowił też wypytać ich jak mniej więcej znajdują się ich domeny wzlędem jego dolinki, chciał wiedzieć jak odległymi są sąsiadami.
Ruszając do kolejnych, musiał wspiąć się wyżej, co nie było wielkim problemem, przynajmniej tak sądził - mylnie - acz o tym za chwilę. Wiele razy wszakże pokonywał setki stopni, podróżując po sporej części świata. Zresztą był przecież już w tym zamku, więc z pewnością znał te stopnie. Nie znał jednak wszystkich ludzi, którzy w owym kasztelu przebywali, a jeden z nich okazał się na tyle lekkomyślny, by w pośpiechu zbliżyć się do schodów, wielce nie przejmując się, czy ktoś akurat się na nich nie znajduje. Los, czy też Boski Król chciał, Thogg wpadł na owego człeka u szczytu stopni, zachwiał się i odchylił niebezpiecznie do tyłu. Życie w jednej chwili przeleciało mu przez myśl, jednak ostało tam jedno wspomnienie. Wspomnienie ćwiczonych od dziecka zapasów. Wszak niejako ludowy sport i rozrywka, zapasy ćwiczyły kontrolę równowagi i jej manipulację, tak swojej, jak i przeciwnika. Natychmiast więc cofnął stopę niżej, by móc złapać jakąś podporę i spróbował przesunąć swój środek ciężkości, by ten nie pociągnął go w dół.
Jeśli jednak to się nie udało i mimo wszystko czekało go bliskie spotkanie ze stopniami, spróbował odwrócić się pół przodem - pół bokiem do kierunku upadania. Nie chciał bowiem niekontrolowanie walnąć plecami. Przy obracaniu się natomiast, próbował zmniejszyć powierzchnię swego ciała, kuląc się i chowając głowę jak najbliżej klatki piersiowej, otaczając ją dłońmi i mocnymi przedramionami. Pomny był zapaśniczych treningów, gdzie uderzenie plecami potrafiło wybić powietrze z płuc i zatkać oddech, natomiast ochrona głowy była wręcz najważniejszym elementem. Uderzając natomiast bokiem w schody mógł tę siłę rozłożyć na ramię i bok tułowia, jednocześnie nogami i rękoma próbując wyhamować o kolejne stopnie. Tak, czy owak krótkie Królu błogosław padło z jego ust...

Spędziwszy ostatni ponad księżyc w większości na podróżach, Thogg nie zamierzał zwalniać tempa. Odwiedził kilku lordów królestwa, rozmawiał z Dziećmi Lasu, spędził czas jakiś w swojej Dolinie, czytając stare raporty i wydając nowe rozkazy. Wiele pracy jeszcze było, wielu ludzi do odwiedzenia i tak dalej, i tak dalej. Obecnie natomiast, ponownie rezydował na dworze króla Tristifera. Przybyli dnia wczorajszego i wczoraj też zaprezentował monarsze, oraz jego krewnym i dworakom kunszt ibbeńskich rzemieślników, przywożąc osobiście obiecane pancerze. Wykonane ze stali zbroje były ozdobione ibbeńskimi runami splatanymi w harmonijną całość z królewskimi symbolami Muddów i barwione w odpowiednich miejscach rodowymi barwami monarchy. Dnia dzisiejszego zaś miał zamiar spędzić - przynajmniej częściowo - w towarzystwie króla, dowiadując się co ciekawego dzieje się w królestwie, oraz przedstawiając własne sprawy. Jutro odpoczynek, a potem..? Potem z pewnością wizyta w Raventree Hall, oraz Kamiennym Żywopłocie, aby obaj lordowie dostali swoje pancerze w podobnym czasie, zaś później powrót do Ibbeńskiej Doliny. Nie chciał nawet się zastanawiać jakie konsekwencje wiązałyby się z faktem, że jeden dostał obiecane podarki choćby o księżyc wcześniej, niż drugi...