Ulice Tiqui

Poprzedniego dnia udało się wejść na teren miasta, coś tam popytać, trochę się rozejrzeć i zanim do czegoś konkretnego doszli zapadł zmierzch. Każdy zapewne był zmęczony po podróży, tak też należał się odpoczynek. Towar pierwszej potrzeby - uzupełnili zapasy i to tyle.

Teraz mieli jednak nowy dzień i określone cele. Otóż najpierw Gerold z samiutkiego rana udał się na targ, by rozstawić się z towarem w poszukiwaniu chętnych na herbatę z odległego końca Cesarstwa. No i cóż, trzeba było najpierw coś sprzedać, żeby podejmować kolejne sprawy. Trzecią część dnia zaś Goldberg klasycznie spędzał na nauce, tak też doba w pewnym stopniu się mu skracała. Rozpytywaniem o Jogos Nhai oraz wyruszające karawany mogli zająć się jego ludzie - w końcu to nic trudnego. No i sam będąc na targu poruszał ten temat. Zaś kiedy miał już cięższą sakiewkę, rozdzielił zawartość na kilka części i udał się do archiwum, uznając, że w tym miejscu ma większe szanse na znalezienie informacji sprzed setek lat niż w bibliotece. Chociaż mógł się też mylić. Uśmiechać się ładnie potrafił, pieniądze też jakieś miał, bo bez nich by nie szedł, tak też dobrze ubrany i wystrojony w biżuterię udał się do archiwum szukać szczęścia. Mianował się zaś Ranshao, jak przyjął już na Leng na czas swych wojaży po tych krainach.

Były pieniądze, był więc żołd. Było wszystko co dobre. Kto rano wstaje, temu kogut szczęścia dodaje. Czy co tam ci Yi Tijczycy za powiedzonka pchali do tych ciastek. Następnie odwiedził przybytek mądrości, znaczy wychodek i ostatecznie luźnym krokiem ruszył do archiwów. Pochwalił wąs pana za ladą i uiścił stosowną opłatę. Ciekawe czy takie sumki się płaciło za dzień takich przyjemności, czy może dostał jakąś wejściówkę na parę dni czy - daj panie Cesarzu na księżyc.

Coś tam się niby dowiedział. Najważniejsze było rozwinąć sobie mapę i porównać dane. 50 mil na południe od Miasta Handlarzy.. znaczy gdzieś tu... dziesięć mil od rzeki Jorgcy... gdzie ta rzeka... i ciekawe ile razy koryto zmieniło bieg do dzisiaj... 20 mil na południe od kamienia Cienia... fiu fiu. To już brzmiało złowrogo. Co zaś Gerolda zaciekawiło, to że wioska ponoć stała na dwóch wzgórzach. To dopiero! Może jeszcze mieli przewieszony mostek? Przypuszczenia lokalizacji grobowca padły na potencjalną dolinkę pomiędzy lub gdzieś nieopodal... a może Yi Tijczycy właśnie zdolni byli pierdolnąć takie cudo na samym szczycie jak jakąś świątynię? I w komplecie 10 000 schodków do tego. No w każdym razie popatrzył tak sobie Gerold na mapę, dodał co miał i pozostało zadać pytanie - obszar wydaje się sensownie zawężony, czy jednak nie? Wydawało się, że jest nieźle, jednak trza było jednak rzucić fachowym okiem.

Postanowił jednak przyjść tu jeszcze kolejnego dnia. Ciekawe, czy udało się wymigać od ponownej zapłaty/darowizny, hehe. Tak, czy inaczej, Goldberg chciał sobie poszukać czy znajdzie jakieś informacji o swym potencjalnym mentorze oraz o cesarzu pod którym służył. Ot, tak na przyszłość. Druga sprawa, to ten kamień Cienia. O tym też chciał poszperać. A na przystawkę warto będzie pogmerać w tych odnośnikach co to je wczoraj znalazł, a nie doszedł do tego dokąd prowadzą. Jeśli dalej nie czynił w tej kwestii postępu, to poszedł do miłego pana na wejściu i poprosił o pomoc, ponieważ niezbyt miał doświadczenie w tych tutaj.. no... odnośnikach.

Ludzie się nie wykazali? No to mają dodatkową szansę. A może nawet kilka, ponieważ Gerold nie wiedział ile dni potrwa mu zabawa przy papierach, ponadto stanowczo wolałby sam nie pchać się w najeżdżane rejony, tak też gotów był poczekać choćby i tydzień na wieści o kimś ruszającym w zbieżnym kierunku. Gdyby jednak nie nawinął się nikt... cóż. Tedy będzie im trzeba wyruszyć samotnie w poszukiwaniu historii.

Wielu ciekawych informacji wąsacz dowiedział się w archiwach. Zdecydowanie uznał też, że w przyszłości świetnie byłoby zamieszkać w stolicy Yi Ti i za drobną sumą pławić się w księgach i zwojach. Lecz nie o tym teraz. Mieli jako tako, a nawet całkiem nieźle określoną lokalizację wioski. Wszystko ładnie, pięknie, tylko jak tam dotrzeć w jednym kawałku? Ano odpowiedź przychodziła sama z siebie - nijak.

- Dobrze, moi drodzy. Skoro żaden zastęp wojsk, zapewne skupionych na zwalczaniu wywrotowców nie jest wysyłany na północ, ani żadne karawany się nie formują, w takim wypadku uznałem, że poczekamy w murach Tiqui na stabilizację. Może potrwa to tydzień, może miesiąc albo i dłużej. Żołd pozostaje bez zmian. Chcę, by trzymano rękę na pulsie w kwestii tego czy jakieś siły w tym czasie będą ruszać na północ. Poza tym, macie wolne. Odpoczęliśmy już po podróży z Jinqi, więc polecam wam poćwiczyć, a tym, którzy jeszcze w Yi Tijskim nie rozumieją wykorzystać okazję na naukę. To wszystko. - Taki apel odbył się dla jego ludzi. Goldberg większość czasu spędzał w odosobnieniu, jedynie o poranku, przy śniadaniu wysłuchując raportów, plotek i podejmując decyzje.

Niezależnie od wieści, przyszło im zostać w mieście około miesiąc. Można powiedzieć miesiąc wyjęty z życia dla Gerolda, a jednocześnie... bardzo satysfakcjonujący. Po kilku tygodniach przebywania na osobności za pewne nieco zmienił się sposób w jaki odnosił się do ludzi. Można było też zauważyć wystające na ten przykład spod mankietów... tatuaże? Jednego dnia były, a innego nie. Sam wąsacz zaś wydawał się w tym czasie naprzemiennie bardzo zadowolony i zafrasowany. Na pewno też niedostępny. Zdecydowanie nie angażował się w nic dużego, znikając na całe dnie i cedując odpowiedzialność i prawa na konkretnych ludzi, w zależności co wymagało dopilnowania.

18.01.12 PZ

Wreszcie nastał dzień sukcesu! Odbyło się małe świętowanie przy winie i powrót Gerolda do świata żywych. Nadrabiał wszelkie zaległości. Te dwie sprawy zapewne spokojnie zajęły mu cały dzień.

19.01.12 PZ

Jeśli gwiazdy ułożyły się odpowiednio, a sprawy przyjęły przychylny przebieg... grupa była gotowa wyruszyć tego lub jednego z kolejnych dni. Preferowanie po ruchu wojsk lub razem z silną karawaną. Jeśli zaś wciąż nic nie wyruszało do Miasta Handlarzy okupowanego przez Jogos Nhai, tedy Geroldowi zapewne przyjdzie na powrót zahibernować się w sobie znanych sprawach.

Przejeżdżając przez bramę, Goldberg sentymentalnie poklepał ścianę w tym miejscu, w którym zrobił to wyjeżdżając wraz z wielką karawaną jakiś czas temu. Kolejną wyprawę udało się przeżyć. Co prawda nie zwozili ze sobą skarbów w takim znaczeniu, jak przeciętny skośnooki mógłby sobie wyobrażać, jednak Gerold nie dość, że nie narzekał, to i przyszło mu całość uczcić. Znaczy tyle, że najpierw sprawy organizacyjne, a potem klasycznie odbój. Chłopcy widocznie nawet się sami przyuczali co robić i gdzie iść, chwała im za to. Jeśli uda im się wrócić na Leng, pewnie wąsacz zaproponuje chętnym kontrakt na stałe - może nie sprawdzili się w walce, jednak nie opuścili go w godzinie próby i dzielili wspólną, szaloną historię.

Jako, że chłopcy pewnie będą chcieli pobalować, to i podróż następnego dnia z rana była raczej wykluczona. Niech mają, w końcu praktycznie podróżują już kilka dobrych księżyców, narażając się i okazji do odpoczynku mając mniej, niż więcej, nie licząc przestoju w tym oto mieście na księżyc czas jakiś temu. Zanim się rozleźli po mieście, Goldberg powiadomił ich, że chętnie im się do kufla dorzuci - jednak na razie ma parę spraw do załatwienia i wpadnie wieczorem - tak też w gospodzie w której się zatrzymali pogadał sobie z właścicielem, czy tam barmanem i zostawił kilka złotych monet na powiedzmy beczkę wina i piwa dla jego chłopców oraz obficie zastawioną kolację, co by im niczego nie zabrakło. Jakby im kawałek miejsca wydzielił i jakiegoś grajka załatwił, to by też było miło. Niech sobie pograją w karty, czy kości, pośpiewają, pobawią.

Starał się słuchać co mu prawi szybkimi słowami człek mocno gestykulujący ręką trzymającą kielich, jednak myśli zjeżdżały mimowolnie do wcześniejszych igraszek. W którymś momencie wyłączyła mu się całkowicie fonia. I... Popiół. Wszyscy wokół to popiół. Otrząsnął się, zbył ręką kupca jak natrętną muchę i poszedł dalej targiem patrząc na wszystko wokół niczym poruszający się obraz olejny. Ci wszyscy ludzie mogliby zginąć, a Planetos kręciłoby się dalej. I zginą. A na ich miejsce narodzą się nowi. I tak w koło. Bezwartościowy cykl. Jak robactwo. Zrobiło mu się słabo, zachwiał się i upadł na murek fontanny. Ktoś poklepał go po twarzy, coraz mocniej aż dźwięk zaczął wracać i na próbę Gerold mocno otwarł i zamknął parę razy oczy. Dobrze, że nie poruszał się sam.

Dla uspokojenia towarzysza udali się na obiad - to w końcu przecież od takiego sobie jedzenia na trakcie, tak tak. Jednak co Yi Tijska zupa, to by się reszta świata mogła nauczyć. I te ich śmieszne pierożki, palce lizać. Czas leciał, a trzeba było zarobić na przysłowiowy chleb, tak też Ranshao powrócił na targ. Człeka od kielichów już nie było, a i dobrze - jeszcze ktoś powie, że zrabowali. Może nie z grobowca, ale z jakiegoś miasta, w końcu wojna. Gorzej, że wciąż był na lodzie. I tu z pomocą przyszedł stary dobry cech handlarzy przyprawą. To Gerold lubił, na tym się znał. Swego czasu handlował głównie przyprawami właśnie, zjeżdżając kawał świata na samej prowizji wiedział jakich argumentów używać i jak prowadzić rozmowę, tak też z uśmiechem na ustach wymienił sporą ilość pobrzękujących monet na spory pakunek kwiatowych nitek upewniając się pierwej o odpowiedniej jakości produktu oferowanego. Teraz jeszcze uzupełnić zapasy na drogę i można było wracać do swoich chłopców zacieśniać z nimi więzi, o ile nic nie wyskoczyło po drodze.

Gerold miał jeszcze myśl, czy udać się do bibliotek celem odszukania informacji o imionach, które poznał niedawno, lecz... archiwa raczej nie sięgały tysięcy lat wstecz, tak i trud byłby to raczej marny.